احتمال بازگشایی مدارس در حالی با قوت به سناریوهای پایان یافتن سال تحصیلی بازگشته است، که این مسر قطعا مسیری پرچالش خواهد بود؛ همچنان که ابهامات نحوه اجرای آن بسیار است.
به گزارش سلام نو، در حالی که عملاً پرونده بازگشایی مدارس تا پیش از این بسته شده بود، بار دیگر زمزمه‌های بازگشایی مدارس از اواخر اردیبهشت به گوش می‌رسد.
رئیس جمهور روز گذشته در جلسه ستاد مبارزه با کرونا در مورد مصوبات جلسه ستاد ملی مبارزه با کرونا نیز گفت: امروز در جلسه ما یکی از مسائلی که مطرح شد، گشایش در امر آموزش در مدارس بود. یعنی در مناطقی که کم خطر و یا سفید هستند برای یک مدت دیگر که ۲۰ اردیبهشت پیشنهاد شد، با حفظ پروتکل‌های بهداشتی مدارس بازگشایی شود و یک ماه هم آموزش ادامه پیدا کند و سپس امتحانات برگزار شود.
وی ادامه داد: من یک مقدار کمی نگران بودم که آیا این طرح به خوبی اجرا می‌شود یا خیر؟ اولاً ما زمان اجرای این طرح را به تأخیر انداختیم یعنی از ۲۰ اردیبهشت به ۲۷ اردیبهشت موکول می‌کنیم. وزارت بهداشت، وزارت کشور باید با آموزش و پرورش باز هم در این زمینه مطالعه کنند، صدا و سیما هم کمک کند تا دلهره‌ای برای مردم ایجاد نشود و پروتکل‌ها کاملاً مراعات شود.
رئیس‌جمهور تاکید کرد: البته کار خوبی است که آموزش ما شروع به کار کند اما در عین حال باید پروتکل‌های بهداشتی به دقت مورد مراعات دقیق قرار بگیرد.
رضوان حکیم‌زاده در برنامه گفتگوی ویژه خبری درباره آغاز فعالیت مدارس از ۲۷ اردیبهشت در مناطق کم‌خطر رسماً اظهار نظر کرد و گفت: با توجه به اهمیت تداوم آموزش و با هدف تکمیل فرآیند آموزش، جبران کمبودهای یادگیری و در راستای عدالت آموزشی این تصمیم گرفته شد. در برخی مناطق با وجود تمام تلاش‌ها به‌دلیل برخی محدودیت‌ها در دسترسی به فناوری‌ها، وزارت آموزش و پرورش می‌خواهد اطمینان حاصل کند که محتوای برنامه درسی به‌صورت کامل به این گروه از دانش‌آموزان آموزش داده و یادگیری آنها، ارزیابی و امتحانات برگزار می‌شود.
وی ادامه داده است: در مناطقی که توسط وزارت بهداشت کم‌خطر اعلام شده است با رعایت پروتکل‌های بهداشتی، شرایط آموزش حضوری فراهم می‌شود که بسیاری از آنها جزو مناطق روستایی و عشایری هستند بر این اساس دانش‌آموزان این مناطق هم از فرصت بهتر یادگیری بهره‌مند خواهند شد.
حکیم زاده درباره زمان فعالیت مدارس پس از بازگشایی متذکر شد: زمانی که برای ما مهم است تکمیل آموزش، اتمام محتوای برنامه درسی و برگزاری امتحانات است که به یک ماه زمان نیاز دارد تا معلمان اطمینان پیدا کنند محتوای برنامه درسی آموزش داده شده، کمبودهای دانش‌آموزان جبران و امتحانات برگزار می‌شود.
پیش از این البته وزیر آموزش و پرورش البته خبر داده بود که در این روزها در برخی مناطق کم برخوردار، معلمان با حفظ فاصله اجتماعی شروع به آموزش حضوری دانش آموزان کرده‌اند که بیشتر مناطق روستایی و عشایری است و پرتال آموزش و پرورش نیز هر روز عکس و گزارشی از برگزاری کلاس درسی توسط معلمان در این مناطق در کوه و دشت و جنگل و چادر و حیاط مدرسه منتشر می‌کند.
۸ اردیبهشت نیز محسن حاجی‌میرزایی وزیر آموزش و پرورش در صفحه شخصی خود در اینستاگرام نوشت: «با همت و تلاش معلمان سخت‌کوش اجازه نخواهیم داد که هیچ دانش‌آموزی به دلیل عدم دسترسی به اینترنت یا ابزار هوشمند از آموختن محروم شود. از اوایل اسفند سال گذشته تا کنون مدارس کشور به دلایل پیشگیری از شیوع کرونا تعطیل شدند. مسوولان وزارت آموزش و پرورش برای اینکه دانش‌آموزان از تحصیل عقب نمانند، آموزش‌های تلویزیونی و مجازی را در نظر گرفتند. البته در مناطقی که امکان دسترسی به تلویزیون و اینترنت نیست هم آموزش حضوری، تلفنی و ارائه درسنامه پیش‌بینی شده است.»
این محتوا در این چند روز بارها از زبان وزیر آموزش و پرورش در برنامه‌های تلویزیونی و جلسات مدیران شنیده شد و به طور واضح ترش را وی ۱۲ اردیبهشت در برنامه تیتر دو شبکه خبر گفت. وزیر آموزش و پرورش درباره اینکه به طور قطع سال تحصیلی فعلی بدون بازگشایی مدارس به پایان می‌رسد یا امکان بازگشایی مدارس وجود دارد، نیز گفت: ما نمی‌توانیم درباره بازگشتن بچه‌ها به مدرسه دقیق چیزی را اعلام کنیم. اما به هر حال یک اسفند و نیمه فروردین و نیمه‌ای از اردیبهشت را داریم که بچه‌ها به مدرسه نرفتند. درست است به روش‌های مختلف آموزش را ادامه دادیم ولی باید مطمئن باشیم که آیا همه آموزش دیده‌اند و اینکه ارزیابی کنیم آموزش‌ها به چه صورت رخ داده است. در دنیا به تدریج و متناسب با شرایط افول بحران کرونا زمزمه‌هایی برای بازگشایی واحدهای آموزشی شنیده می‌شود. نکته این است که همه ابزارهایی که برای آموزش بچه‌ها در زمان تعطیلی اجباری مدارس انجام شده، نمی‌تواند جایگزین مدرسه و کلاس حضوری باشد و ممکن است متناسب با سیاست‌هایی که وزارت بهداشت اعلام می‌کند، در برخی مناطقی که خطری دانش آموزان را تهدید نمی‌کند، مدرسه هم باز شود. به هر حال در این مورد ملاحظات بسیار است از جمله تأثیری که بازگشایی مدارس روی ترافیک شهری می‌گذارد و یا امکان فاصله گذاری در مدارس ایجاد شود و… اگر جایی احساس شود که از نظر رعایت استانداردها مشکلی نیست، شاید با نظر ستاد ملی مبارزه با کرونا مدارس هم دایر شود.
اینها همه در حالی است که در حالی که از اوایل اردیبهشت زمزمه‌های بازگشایی مدارس از زبان وزیر آموزش و پرورش به گوش می‌رسد، پیش‌تر تقریباً اکثر مسئولان با تاکید بر آموزش‌های مجازی، راه اندازی شبکه شاد به دلیل راه حل سراسری برای جایگزینی مدارس حقیقی در فضای مجازی در روزهایی که تعطیلات ادامه دارد، تقریباً اعلام می‌کردند که سال تحصیلی پیش رو بدون بازگشایی مدارس به پایان خواهد رسید و حتی سناریوهای حذف محتوای تدریس شده در فضای مجازی (۲۰ درصد) به صورت اختیاری در امتحانات پایان سال دوره متوسطه مطرح بوده و هست. و باز مشخص نبودن تکلیف آزمون‌ها به صورت حضوری و یا آنلاین و ارزشیابی توسط معلمان.
پیش از این بارها درباره شیوه اطلاع رسانی به دانش آموزان و اولیا درباره نحوه به پایان رسیدن سال تحصیلی و امتحانات این هشدار را داده بودیم که این اطلاعات متناقض خود استرس را افزایش می‌دهد اما حال باید پرسید، در حالی که آموزش و پرورش پیش از این راه اندازی برخی آموزش‌های حضوری را آغاز کرده است، چه نیاز به گرفتن مجوز از ستاد ملی کروناست؟ آیا آموزش و پرورش قرار است با آزمون و خطا و پلکانی این شیوه را پی بگیرد؟ آیا حرف زدن از بازگشایی مدارس بدون دادن توضیحاتی درباره پروتکل‌های حفظ سلامتی دانش آموزان پذیرفتنی است؟ آیا اینها تمهیداتی است برای اینکه آموزش حضوری آزمون‌ها محک زده شود؟ آیا این نشان دهنده شکست در آموزش مجازی و پذیرفتن آن از سوی آموزش و پرورش است؟ (در حالت عادی اردیبهشت پایان سال تحصیلی بوده است). آیا آموزش و پرورش نظرسنجی از والدین کرده است که در صورت بازگشایی مدارس، چه تعداد خانواده حاضر به فرستادن فرزندانشان به مدرسه می‌شوند؟ آیا این روشی برای توجیه بازنگرداندن شهریه مدارس غیردولتی به خانواده‌ها و اخذ تمام و کمال این شهریه‌ها نخواهد شد؟ آیا این چراغ سبزی است برای موسسات کنکوری که می‌توانند کلاس‌های کنکور خود را بازگشایی کنند (خصوصاً اینکه زمزمه‌های تغییر زمان برگزاری کنکورها نیز جدی شده است و فرصتی برای موسسات کنکوری است که ضرر این چند ماه را جبران کنند) و....
اینکه نیست اصلی برای بازگشایی مدارس در ماه خرداد چیست، نامشخص است و حتی پروتکل اجرای آن نیز مشخص نیست ولی از همه اینها مهم‌تر این مساله است که آیا برای اجرای فاصله گذاری درست اجتماعی در کلاس‌های درس، رعایت بهداشت و سلامتی دانش آموزان فکری اندیشیده شده است؟ وقتی ستاد ملی کرونا با برگزاری کنکورها به دلیل حفظ سلامتی داوطلبان کنکور در خرداد و تیر مخالف است، آیا با برگزاری کلاس‌های درس بدون نظارت و در حالی که از تراکم دانش آموزی با خبر است، موافق است؟ اگر هم بحث فقط مناطق روستایی و عشایری است که بدون مجوز ستاد ملی مبارزه با کرونا همین الان هم این آموزش‌ها برقرار است.
نکته مهم‌تر اینکه آیا آموزش و پرورش مطلع است که چه تعداد از اولیا حاضر هستند فرزندان خود را به مدرسه بفرستند؟ آیا این حضور اختیاری خواهد بود یا اجباری؟ آیا این اجبار در این شرایط بر استرس‌ها و دامن زدن به فاصله آموزش و پرورش و مردم بیشتر نمی‌انجامد؟
وزیر آموزش و پرورش به طور مشخص گفته است هیچ سناریویی برای بازگشایی سال تحصیلی آتی زودتر از مهر در دست نیست و تمام تلاش این است که سال تحصیلی فعالی بدون لطمه خوردن به سال تحصیلی آینده بسته شود. باید از مسئولان آموزش و پرورش پرسید، لطمه نخوردن به تقویم سال تحصیلی آتی در حالی که خود وزیر آموزش و پرورش می‌گوید با توجه به احتمال شیوع دوباره ویروس کرونا و آنفلوانزا پیش بینی می‌کنیم پاییز سال بعد نیز تحت تأثیر تعطیلات باشیم، چه توجیهی دارد چون از همین حالا پیش بینی‌های خود مسئولان می‌گوید سال تحصیلی آتی نیز متأثر از این شرایط خواهد بود.
مشخص است که تعیین تکلیف سال تحصیلی جاری به لحاظ تعیین تکلیف ثبت نام دانش آموزان، ثبت نام کتاب‌های درسی سال بعد، تعیین تکلیف چالش‌های مدارس در شکل‌های مختلف از سمپاد تا غیردولتی، تعیین تکلیف انتخاب گرایش تحصیلی در پایه دهم و خیلی موارد دیگر بستگی به پایان سال تحصیلی در خردادماه دارد ولی آیا هیچ راه حل آموزشی برای جبران عقب ماندگی‌های احتمالی سال تحصیلی جاری و مدیریت کردن تمام موارد بالا به جز بازگشایی مدارس در خردادماه نیست؟ یا این فقط باز کردن مسئولیت از افت آموزشی توسط آموزش و پرورش است که بگوید ما همه راه حل‌ها را برای اینکه آموزش تعطیل نباشد رفته‌ایم. واقعیت اما این است که تمام زندگی‌ها این روزها از کرونا تأثیر گرفته است و باید پذیرفت که افت آموزشی نیز یکی از آنهاست و باید به جای تمرکز بر این شرایط به فکر راه‌های جبران آن در روزهای پساکرونا بود.
اما حالا که بازگشایی مدارس صورت جدی به خود گرفته است، پیشنهاد می‌شود آموزش و پرورش حداقل موارد زیر را برای جلوگیری از بحرانی که احتمال وقوع آن دور از انتظار نیست، پی بگیرد (بحران ابتلای دانش آموزی به کرونا در مدرسه):
۱/ غیراجباری کردن حضور دانش آموزان در مدرسه
۲/ حذف دروس غیرضروری از ساعت‌های مدرسه و تقسیم دانش آموزان به چندین کلاس در چندین نوبت تا بتوان در این شرایط متراکم دانش آموزی حداکثر ایمنی را ایجاد کرد چرا که بحث درباره حضور یک ماهه دانش آموزان در مدرسه و تعامل آنها در خارج از کلاس درس و… نیز مطرح است
۳/ شفاف سازی پروتکل‌های بهداشتی و اینکه چگونه در این فرصت مسئولان آموزش در مدارس درباره آن آموزش دیده‌اند و چه کسانی دقیقاً مسئول نظارت بر رعایت این پروتکل‌ها هستند تا دوباره حکایت آتش سوزی در مدارس و پیدا نشدن مقصر حادثه تکرار نشود.
۴/ تعیین تکلیف پروتکل‌های بهداشتی برای رفت و آمد دانش آموزان
۵/ شفاف سازی نظارت بر رعایت بهداشت در سرویس مدارس در حالی که تنها دو ساعت از روز را نهایت در اختیار دانش آموزان هستند و در باقی روز مسافران فراوانی را به مقصد می‌رسانند
۶/ شفاف سازی تأثیر این بازگشایی بر نحوه پرداخت شهریه مدارس غیردولتی (در بخش فوق‌العاده)
۷/ ادامه روش‌های جایگزین آموزش مجازی با جدیت توسط معلمان
/مهر
