سلام نو - سرویس ورزشی: واکنش‌های تمسخرآمیز به درخواست فدراسیون فوتبال مبنی بر میزبانی جام ملت‌های آسیا 2027 می‌تواند انگیزه‌ای برای مدیران فوتبالی مملکت شود تا در 7 سال باقی مانده به فکر توسعه این ورزش و رسیدگی به امکانات سخت‌افزاری باشگاه‌ها باشند.
به گزارش سلام نو، بیش از یک هفته است که از اعلام فدراسیون فوتبال برای درخواست میزبانی جام ملت‌های 2027 آسیا می‌گذرد و این درخواست فدراسیون با واکنش‌های متفاوتی از سوی عموم و رسانه‌ها همراه بوده است؛ واکنش‌هایی بیشتر تمسخرآمیز و همراه با انتقادهایی شدید که گویی به فوتبالی‌های ایران القا شده است که هنوز به ظرفیت برگزاری چنین جام‌های بین‌المللی نرسیده‌ایم.
تمسخر؛ اولین واکنش به درخواست فدراسیون فوتبال
پس از این که فدراسیون فوتبال اعلام کرد که قصد دارد مسابقات جام ملت های آسیا 2027 را میزبانی کند، واکنش‌های متفاوتی از سوی رسانه‌ها و مردم در فضای مجازی به همراه داشت که بیشتر این واکنش ها از روی تمسخر و انتقاد آمیز بود زیرا این باور در فوتبالی‌های ایران وجود ندارد که فدراسیون فوتبال توان برگزاری چنین مسابقاتی را داشته باشد. این واکنش های طنزآمیز پس از اعلام آمادگی عربستان و قطر برای میزبانی این مسابقات و رقابت با ایران بیشتر شد و بسیاری معتقدند اگر ایران بتواند از مرحله تایید صلاحیت بگذرد، باز هم در مقابل قطر و عربستان متمول که از سال‌ها قبل برای امکانات سخت‌افزاری و نرم‌افزاری فوتبال‌شان برنامه داشته‌اند تقریبا صفر است.
کلاس‌های رفع اشکال برگزار کنید!
فوتبال ایران در سال‌های اخیر مشکلات نرم‌افزاری و سخت‌افزاری کم نداشته و به هر جای آن نگاه کنید، عیب و ایراد زیاد می‌بینید؛ از زمین‌های ناهموار و بدون استاندارد جهانی گرفته تا تبعیض جنسیتی در حضور هواداران در ورزشگاه‌ها. سوال اصلی این است که فدراسیونی که هنوز یک اساسنامه را نمی تواند درست کند و تابع قوانین نهاد‌های بین‌المللی مافوق خود باشد، چگونه می‌تواند مسئولیت برگزاری مهمترین جام قاره کهن را بر عهده بگیرد؟
البته نباید از این موضوع چشم‌پوشی کرد که هنوز 7 سال تا شروع این مسابقات فرصت است و فدراسیون زمان کافی برای آماده شدن برای میزبانی جام ملت‌های 2027 را دارد اما برای انجام هر کاری باید، گام‌های اولیه آن با دقت و به ترتیب برداشته شوند تا دیوار بنا شده کج بالا نرود. شاید نخستین مرحله این است که اعضای فدراسیون فوتبال با این واکنش های تند و تمسخرآمیز به خود بیایند و فکری به حال سخت‌افزار فوتبال بکنند. برای این کار هم نیاز است که جلساتی برگزار کنند و ایراد ورزشگاه‌ها و شهرهایی که پتانسیل میزبانی دارند را در بیاورند و برای ترمیم آن اقدام کنند. به زعم بسیاری از کارشناسان فوتبالی، ما در هچ‌کدام از شهرهای کشور کمپ تمرینی مناسب نداریم تا تیم‌ها بتوانند برای آمادگی خود از آن استفاده کنند.
برای میزبانی به چه چیزی نیاز داریم؟
فراهم کردن امکانات سخت افزاری مانند کمپ تمرینی فقط بخش کوچکی از اقدامات لازم فدراسیون فوتبال است. نبود دوربین‌های مناسب در ورزشگاه های مختلف، زمین چمن نامناسب، نبود تکنولوژی‌های داوری، حل نشدن مشکل ورود بانوان به ورزشگاه‌ها و هزاران مشکل ریز و درشت دیگر از جمله کارهایی است که باید توسط فدراسیون صورت بگیرد.
7 سال زمان مناسبی برای حل این مشکلات است و رییس آینده فدراسیون فوتبال اگر می‌خواهد برخلاف روسای قبلی و به فکر توسعه فوتبال باشد، باید به محض مستقر شدن در سئول کلنگ رسیدگی به ورزشگاه‌ها و امکانات سخت‌افزاری را بزند زیرا اگر قرار باشد مثل اصلاح اساسنامه دست نجنبانند و آن را به روزها و هفته‌های بعد موکول کنند، این فوتبال تا سال 2097 هم درست بشو نخواهد بود.
این کشور تا به حال 2 بار و با قدرت میزبان جام ملت های آسیا بوده و این نشان می دهد این پتانسیل را دارد اما نیاز به تلاش جدی و همت جمعی دارد تا در رقابت با کشورهایی مثل عربستان و قطر پیروز شد. این واکنش‌ها تلنگر خوبی برای مدیران فوتبالی ایران است و آن‌ها اگر می‌خواهند خودشان را ثابت کنند باید از این فرصت 7 ساله نهایت بهره را ببرند.
