سلام نو – سرویس اجتماعی: دو سال از حادثه تلخ پلاسکو می‌گذرد و وعده مسئولین که قول داده بودند دو ساله پلاسکوی جدیدی بسازند، محقق نشده است. هنوز بعد از دو سال جای خالی ساختمان پلاسکو در خیابان جمهوری اسلامی، بعد از چهارراه استانبول بیش از هر چیز دیگری در ذوق می‌زند.
به گزارش سلام نو، 30 دی ماه سال 95 آتش سوزی ساختمان پلاسکو منجر به ریزش این ساختمان قدیمی و شهادت تنی چند از آتش نشانان شد. خبر آن قدر دردناک بود که تا هفته ها افکار عمومی را متالم کرد. هنوز بعد از گذشت دو سال ابهامات و علامت سوال های زیادی در رابطه با ساختمان پلاسکو وجود دارد.
ساختمان پلاسکو سال 1341 افتتاح شد و بیش از نیم قرن محل رجوع بسیاری از مردم برای خرید پوشاک بود. به نوعی این ساختمان 17 طبقه فلزی را می توان از نسل اولین آسمان خراش های پایتخت دانست. این ساختمان بعد از پیروزی انقلاب زیر نظر بنیاد مستضعفان آمد. محمد سعیدی کیا، مدیرعامل بنیاد مستضعفان بعد از وقوع حادثه برای جلب نظر کسبه پلاسکو و همه آنانی که مستقیم یا غیرمستقیم معیشتشان به واسطه فرو ریختن پلاسکو تحت شعاع قرار گرفته بود، وعده داد تا دو ساله این ساختمان از نو ساخته شود. دو سال از آن روز گذشته و حالا مجدد سعیدی کیا وعده ساختن پلاسکو را داده است. با این تفاوت که این بار او گفته است دو سال دیگر پلاسکوی 15 طبقه ای ساخته خواهد شد. دو سالی که از زمان اعلام آن از سوی سعیدی کیا پنج ماه می گذرد. قرار است ساختمان پلاسکو با همان شکل و شمایل سابق و با کد ارتفاعی قبل مجددا ساخته شود.
مدیرعامل بنیاد مستضعفان در رابطه با احداث پلاسکوی جدید گفته است: برای ساخت ساختمان جدید پلاسکو ، به طراحی و نقشه‌های جدید نیاز داریم، چون در گذشته قرار بود ساختمان شمالی پلاسکو هم تخریب شود و به بنا و سازه جدید اضافه شود، اما به خاطر اعتراضات کسبه ساختمان شمالی مقرر شد با هزینه و مسئولیت خود آنها این ساختمان مقاوم سازی شود و مورد بهره برداری قرار گیرد. اما کار اجرایی از امروز برای گودبرداری برج آغاز شده است و همزمان با آن از اساتید دانشگاه کمک گرفته‌ایم نقشه جدید را بر اساس زیر بنایی که در اختیار داریم طراحی کنیم.
اینکه مقصر حادثه پلاسکو چه کسی بود را مردم باید تشخیص دهند. اگرچه نهادهای مختلف از همان فردای پلاسکو تلاش برای مبرا دانستن خود از تقصیرات داشتند، اما در این بین فشار افکار عمومی بیش از همه روی شهرداری تهران و شخص محمدباقر قالیباف بود. در آن روزها مطالبه استعفای قالیباف از سوی مردم در شبکه های اجتماعی ترند شده بود. بند «14» ماده «55» قانون شهرداری ها صراحت دارد که رفع خطر از بناهای خطرناک جزو وظایف بدیهی شهرداری است. مسئولان وقت شهرداری بعد از فشارهای رسانه ای در رابطه با پلاسکو ادعا کردند که 14 بار به مالک و هیات مدیره ساختمان اخطار داده اند. هرچند این بهانه خیلی برای مردم قانع کننده نبود. چرا که پلاسکو یکی از ده ها ساختمانی است که نگرانی از فروریزش آن چند سالی است که وجود دارد.
تسهیلات پرداخت شده به کسبه آسیب دیده ساختمان پلاسکو از همان ابتدا با اما و اگرهایی همراه بود. کسبه پلاسکو در این دو سال زندگی سختی داشته اند. بدهی روی بدهی و وام هایی که از سوی بیشتر کسبه دریافت نشد، باعث شده تا کاسبی با 50 کارگر امروز به ناچار برای گذران زندگی به مسافرکشی روی بیاورد.
حادثه پلاسکو تلنگری بود برای مدیریت شهری که باز هم به ضعف خود در مدیریت بحران پی ببرد. تا چند ساعت بعد از حادثه سردرگمی میان مسئولان برای مدیریت فضا بسیار مشهود بود. آن روزها رسانه ها با کلیدواژه "عبرت پلاسکو" بر نحوه مدیریت بحران و ضعف های آن تاکید زیاد کردند. حادثه پلاسکو نشان داد که ما حداقلی ترین مولفه ها و استانداردهای لازم را در برابر حوادث طبیعی و غیرطبیعی را نداریم.
لزوم وضع قانون مدیریت یکپارچه شهری در حادثه پلاسکو بیش از پیش خودش را نشان داد. قانونی که امید می رفت سال گذشته مصوب شود اما هنوز این اتفاق نیفتاده است. قانونی که به باور همه کارشناسان یک نیاز جدی برای امروز و فردا است.
