به گزارش سلام نو، تسنیم نوشت: مطابق آمارهای مرکز راهبردی وزارت کار نرخ بیکاری جوانان ۱۵تا۲۴ ساله حدود ۲۶ درصد است که این نرخ بیش از دو برابر نرخ بیکاری عمومی است. نرخ بیکاری عمومی در کشور ۱۰.۷ درصد است.
گزارش های تحلیلی بازار کار نشان می دهد که با افزایش سالانه نزدیک به یک میلیون نفر به جمعیت بیکار کشور، شاهد این هستیم که نرخ بیکاری جوانان به دو برابر نرخ بیکاری کل رسیده است.
با توجه به تجربه اقتصاد ایران در دهه اخیر، رشد عرضه نیروی کار در ابتدای دوره یعنی از سال 87 تا 92بسیار ناچیز بوده است اما در پنج سال اخیر از 92 تا 97افزایش یافته که این موضوع موید افزایش امید برای یافتن شغل است و در میان مدت و بلند مدت تاثیر بسزایی در بازار کار خواهد داشت.
میزان تقاضا برای بازار کار تا جایی است که در زمستان 98 طبق گزارش مرکزپژوهش های مجلس 28 درصد افرد به دلیل دلسردی از یافتن شغل از بازار کار خارج شده‌اند. تفاوت نرخ بیکاری بین به 10درصد می‌رسد.
دفتر مطالعات اقتصادی مرکز پژوهش‌های مجلس در گزارشی با عنوان «تحلیل شاخص‌های بازار کار در فصل زمستان 98» آورده است: بررسی وضعیت بازار کار ایران در زمستان98 نشان می‌دهد نرخ بیکاری کاهش 1.7درصدی نسبت به زمستان 97 داشته است. با این حال از جمعیت 3270 هزار نفری بیکاران در زمستان 1397، 35.1 درصد موفق به یافتن شغل شده‌اند و مابقی یا همچنان بیکار مانده‌اند (36.8 درصد) یا عمدتا به دلیل دلسرد شدن از یافتن شغل از بازار کار خارج شده اند ( 27.9درصد). نتایج محاسبات نشان می‌دهد در صورتی که این افراد دلسرد شده همچنان در بازار کار باقی می‌ماندند نرخ بیکاری در زمستان 1398 به جای 10.6درصد اعلام شده توسط مرکز آمار ایران به 13.6 درصد می‌رسید.
بر اساس گزارش های مرکز راهبردی وزارت کار نرخ بیکاری جمعیت 15تا24ساله حدود 26.0 درصداست. این رقم بیشتر از نرخ بیکاری عمومی که 10.7 است می باشد.
در حالی که به نظر می رسد کارجویان تحصیل کرده باید شرایط مناسب تری را برای ورود به بازار کار کشور داشته باشند، اما آمارها می گویند چنین نیست و هجوم دهه های اخیر جوانان به دانشگاه ها و دریافت مدارک گوناگون تحصیلی نتوانسته است کمک چندانی به آنها در ورود به عرصه بازار کار کشور داشته باشد که البته این مسئله مربوط به همه تحصیل کرده ها نیست و افراد بسیار زیادی نیز اگر وارد دانشگاه نمی شدند، امروز نمی توانستند در جایگاه های مناسب شغلی قرار بگیرند.
معمولاً ناهماهنگ بودن آموزش های تئوریک دانشگاهی با نیازهای بازار کار، بی توجهی به رشته های مورد نیاز جامعه، تربیت صرف دانشجو بدون ظرفیت سنجی، جزیره ای عمل کردن دانشگاه ها و تمرکز بر روی پذیرش دانشجوی بیشتر از روش های گوناگون بدون اینکه بررسی شود بازار کار به چه نوع آموزش هایی نیازمند است و همچنین فقدان مهارت انجام کار از سوی فارغ التحصیلان دانشگاهی؛ به عنوان مهم ترین دلایل بیکار ماندن هزاران فارغ التحصیل دانشگاهی کشور نام برده می شود.
