سلام نو – سرویس سیاسی: از مدت‌ها پیش برخی چهره‌های شناخته شده جناح راست از جمله حسین الله کرم از یک رئیس جمهور نظامی سخن می‌گفتند، رئیس جمهوری که سابقه پررنگ و مشخص نظامی داشته باشد و بتواند با قدرت و ارتباطات خود بسیاری از مسائل کشور را حل کند.
تا زمان حیات قاسم سلیمانی، فرمانده شهید سپاه قدس، نام او پیش و بیش از هر نامزد دیگری مطرح می‌شد. محبوبیت حاج قاسم چنان بود که حتی بخشی از اصلاح‌طلبان نیز مایل به حضور او در انتخابات بودند و امیدوار بودند با حضور او در صحنه و بی‌طرفی کم نظیرش فضا برای همه باز شود.
حالا پس از شهادت حاج قاسم اما چهره‌های دیگر که همان زمان هم نامشان مطرح شده بود و کم‌تر مورد توجه بودند بیشتر در مرکز توجه قرار گرفتند.
از جمله این چهره‌ها سردار حسین دهقان، وزیر پیشین دفاع در دولت نخست حسن روحانی و مشاور کنونی مقام معظم رهبری است که ظاهرا رایزنی‌های خود با اهالی سیاست را روز به روز بیشتر می‌کند.
دهقان دارای مدرک کارشناسی و کارشناسی ارشد در رشته مهندسی متالورژی از دانشگاه تهران و دانش‌آموخته دکتری مدیریت از دانشگاه تهران است و هم اکنون نیز به تدریس در دانشگاه اشتغال دارد.
از دیگر سوابق اجرایی دهقان می‌توان به معاون رئیس‌جمهور و رئیس بنیاد شهید و امور ایثارگران در دولت‌های هشتم و نهم، قائم‌مقام وزیر دفاع در دولت‌های هفتم و هشتم، فرماندهی نیروی هوایی و جانشین رئیس ستاد مشترک سپاه پاسداران اشاره کرد.
نام او از مدت‌ها پیش برای انتخابات ریاست جمهوری مطرح بود و حتی بسیاری حسین دهقان را نامزد انتخابات ۹۶ می‌دانستند، اما در نهایت او چنین اقدامی نکرد تا همه منتظر رقابت برای ریاست جمهوری آینده و حضور او باشند.
حسین دهقان چهره‌ای بی‌حاشیه است که با سه دولت خاتمی، احمدی‌نژاد و روحانی همکاری سطح بالا کرده و نشان داده آن چنان به گرایشات سیاسی اهمیت نمی‌دهد، عاملی که در انتخابات ۱۴۰۰ می‌تواند برگ برنده او باشد. اما همین بی حاشیه بودن و بی‌طرفی نقطه ضعف دهقان نیز تلقی می‌شود. او پیش از دولت روحانی در بین مردم شناخته شده نبود و حالا هم کم‌تر میل به دیده شدن دارد. از سوی دیگر عدم وابستگی او به طیف خاصی از سیاسیون باعث می‌شود نه اصولگرایان و نه اصلاح‌طلبان او را نیروی خود ندانند.
رایزنی‌های پشت صحنه دهقان
حداقل از یک سال پیش خبر جلسات دهقان با برخی چهره‌های سیاسی و نظامی به گوش می‌رسید که نشان می‌داد وزیر سابق دفاع این بار عزم خود را برای ریاست جمهوری جزم کرده و قصد دارد به صورت جدی وارد رقابت با دیگران شود. ظاهرا دهقان پیش از این جلساتی را با علی شمخانی، دبیر شورای عالی امنیت ملی، و محسن رضایی، دبیر مجمع تشخیص ملصحت نظام داشته، جلساتی که محمد باقر قالیباف هم قول هماهنگی با آن را داده بود.
این نشان می‌دهد دهقان می‌خواهد در گام اول سه کاندیدای نظامی بالقوه دیگر را با خود هماهنگ کند تا به عنوان منتخب آنان وارد رقابت شود، هدفی که اگر به آن برسد بدنه قالیباف و رضایی در بین اصولگرایی و اعتبار شمخانی در بین اصلاح‌طلبان را پشت خود می‌آورد و آن وقت می‌تواند با چهره‌های ارشد اصولگرا، اعتدال و اصلاح‌طلب درباره ریاست جمهوری جدی‌تر گفت‌وگو کند.
اما حسین دهقان با موانعی جدی رو به رو است، موانع که به روشنی بیش از امتیازات فعلی است. نخستین مانع تجربه تاریخی دوستان دهقان است. رضایی، شمخانی و قالیباف هیچ کدام در انتخابات ریاست جمهوری موفق نشدند. با مرور عملکرد این چهره‌ها در انتخابات به نظر می‌رسد به جز مردم، نظام هم چندان تمایل به حضور یک نظامی در مسند ریاست جمهوری ندارد.
مشکل بعدی دهقان این است که انتخابات بعدی تا به اینجا و در حال حاضر یک انتخابات تک قطبی بین اصولگرایان است. او در این وضعیت توان این را دارد که با لابی امثال قالیباف و رضایی خود را به گزینه اول اصولگرایان تبدیل کند؟ اصولگرایانی که دنبال رئیس دولتِ جوان و حزب اللهی هستند؟
مسئله بعدی هم اقبال عمومی نسبت به شخص حسین دهقان است. او برخلاف دیگر چهره‌های نظامی شناخته شده نیست، جذاب نیست و بعید است ریسک کند و حرف‌های پر حرارتی بزند. در این وضعیت او چطور می‌خواهد خود را به مردم بشناساند، آن هم در حالی که تمام رقبایش اهل رقابت هستند.
با این همه سردار حسین دهقان مردی نیست که از پیش بازنده باشد. چرخش سیب سیاست در ایران در کنار سیاست ورزی هوشمندانه تا بهار ۱۴۰۰ می‌تواند او را به چهره‌ای جدی بدل کند، به ویژه اگر روند خودسوزی چهره‌های سیاسی‌ای مثل بذرپاش و فتاح با این سرعت ادامه داشته باشد.
نظرات