علی ربیعی ظهر عاشورا در هیات جوادیه عزاداری کرد+عکس

به گزارش سلام نو به نقل از خبرآنلاین،ربیعی یکشنبه شب در این یادداشت خود افزود: از کارکردهای کمتر دیده شده عزاداری حسین(ع) نوعی بازگشت به خویش برای ایرانیان است. معمولا در این ایام، افراد به شهر، روستا و یا محله‌های قدیمی خود برای عزاداری به دنبال خاطرات می‌روند.

او ادامه داد:‌ امروز در کانال‌ جنوب شهری‌ها مطلب زیر را دیدم. "عباس طهماسبی‌زاده یکی از بچه‌های جوادیه در اینستاگرام خود درباره حضور قدیمی‌های جوادیه در روزهای تاسوعا و عاشورا یادداشتی نوشته است که به شرح ذیل است:

حضور در محل، در روز تاسوعا و عاشورا اصل مهمی برای ما بچه‌های جوادیه در زندگی شده است.خیلی سخت پیش می‌آید که بچه‌های جنوب شهر مخصوصا جوادیه، فلاح و خزانه در این دو روز خود را به محل نرسانند و در هیات‌هایی که کودکی خود را در آنجا گذرانده‌اند، حضور پیدا نکنند.

یک همسایه‌ای داشتیم که در سیل مهاجرت دهه شصت، به ژاپن رفته بود. یادم می‌آید هر سال یکی از بچه‌های محل با او تماس می‌گرفت تا او هم بتواند به صورت مجازی در مراسم شرکت کند و صدای مراسم عزای حسین (ع) را از جوادیه بشنود و بی‌نصیب نماند.

با اینکه چند سالی است دیگر در جوادیه زندگی نمی‌کنیم، به رسم هر سال صبح عاشورا با پدرم به جوادیه آمدیم. از همان ابتدای ۲۰ متری که ماشین را پارک کردم، سلام علیک‌ها با رفقای قدیمی و همسایه‌ها آغاز شد. اصلا شاید یکی از دلایلی که همه قدیمی‌های جوادیه در عاشورا به محل می‌آیند، این است که رفقا و دوستانشان را حتی شده محرم به محرم ببینند و صله رحمی داشته باشند.

به سمت هیات در حرکت بودم که چهره فردی تنها، در مقابل مسجد اصغریه توجهم را جلب کرد. چند لحظه ایستادم. دیدم یکی از همان بچه‌های خاکی جوادیه است که هرجا رفته با صدایی رسا و با افتخار، خود را بچه جوادیه خوانده است. شنیده‌ام که او به همراه خانواده‌اش تا شروع جنگ هم هنوز ساکن جوادیه بودند که با اجرای طرح نواب و تخریب خانه‌شان در ده متری سوم از آنجا کوچ کردند.

علی ربیعی سخنگوی دولت نیز مانند بقیه بچه‌های جوادیه، عاشورا به محل سابق خود آمده بود و در مراسم عزاداری شرکت کرده بود. معمولا از دهه چهلی‌ها تا هشتادی‌ها همه محل او را به چهره و با خاطرات می‌شناسند.

البته علی ربیعی هر ازگاهی به این محله می‌آید. یکبار گفته بود هر وقت دلم می‌گیرد و یاد محله پدری و خاطرات محل تولدم می‌افتم به جوادیه می‌آیم و بغضی می‌ترکانم. هم خاطرات را مرور می‌کنم و هم اینکه به خودم یادآوری می‌کنم کجا به دنیا آمده و بزرگ شده‌ام تا یادم نرود مردم جنوب شهر علیرغم مشکلات فراوانی که دارند، هیچ‌گاه در مرام و معرفت کم‌ نمی‌گذارند."