سلام نو – سرویس سیاسی: فرقی ندارد وزیر بهداشت چند دلنوشته سوزناک دیگر خطاب به شهید سلیمانی بنویسد یا رئیس جمهور از ضرورت لعن و نفرین کاخ سفید بگوید، بی‌تحریم یا با تحریم بخشی از مشکلات امروز بحران کرونا حاصل مدیریت رئیس جمهور و وزیر بهداشتی است که عالی‌ترین مسئولان ستاد مبارزه با کرونا هستند.
وقتی که مجوز برگزاری عزارداری داده می‌شد، جلوی سفرها در تعطیلات عاشورا و تاسوعا گرفته نمی‌شد و دورکاری و تعلیق طرح ترافیک در شهرهایی مثل تهران لغو می‌شد، آقایان مسئول باید امروز را پشی‌بینی و خود را برای مقابله با موجی سنگین‌تر از موج‌های قبلی آماده می‌کردند، پیش‌بینی‌ای که توسط تمام متخصصان انجام شد، اما شنیده نشد. عزاداری، سفر یا حضور در ادارات مثل کنکور نبود که چاره‌ای جز برگزاری آن نباشد.
می‌شد مثل حالا که به تعبیر رهبر انقلاب از خانه به امام حسین(ع) سلام می‌دهیم و اربعین پیاده به دیدارش نمی‌شتابیم، دهه اول محرم را نیز از دور و در خانه عزاداری می‌کردیم. احتمالا مسئولان بهتر از هر کسی می‌دانستند همه مانند هیاتی که بنی فاطمه مداحش است فضا و امکانات بهداشتی ندارند و وقتی مجوز برگزاری باشد در آن شور و شوق، بسیاری از محافل عزاداری عملا از رعایت پروتکل‌ها غافل می‌شوند.
در آن سوی میدان مسئله مسافرت‌ها هم چنین وضعیتی داشت. مسافرت مردم آن هم در اوج کرونا حتی مثل عزاداری ثواب نداشت که برای آن امتیازی قائل شوند و مجوز آن حجم از سفر را بدهند. آیا نمی‌شد جاده‌ها را بست؟ نمی‌شد جدی برخورد کرد تا ویروس بیش از پیش پخش نشود؟
طبق آمار اعلامی امروز خود رئیس جمهور بیش از نیمی از مردم پروتکل‌ها را رعایت نمی‌کنند یا همکاری کمی در این زمینه دارند. وظیفه دولت در تقابل و مدیریت این قسم از شهروندان که با رفتارهای هزینه زای خود آتش این بیماری را برافروخته‌تر می‌کنند چیست؟
دور کاری چطور؟ وقتی بازدهی کارمندان در دور کاری عموما بیش از فعالیت حضوری است چرا و به چه دلیل در شهری مثل تهران که به گفته مقامات وزارت بهداشت به مرکز و چهارراه کرونا در کشور تبدیل شده دورکاری لغو می‌شود تا بعد از رسیدن موجی جدید دوباره برقرار شود؟
این را وقتی در کنار اختصاص ۱۵۰۰ واکسن آنفولانزا به مجلس قرار می‌دهید متوجه می‌شویم مدیران کشور نه تنها از خطاهای قبلی خود درس نمی‌گیرند بلکه اصرار بر خطاهایی جدید دارند که در بحرانی چنین عمیق اعتماد مردم را نیز خدشه‌دار کند. ۱۵۰۰ واکسن آنفولانزا گرهی از گره مردم باز نمی‌کرد ولی اختصاص یکی از اولین پخش‌ها به مجلس، آن هم مجلسی که داعیه انقلابی‌گری دارد، باعث افزایش نارضایتی مردم می‌شود. آن هم در شرایطی که بیش از همیشه به رضایت، همدلی و همکاری مردم نیاز است.باید از رئیس جمهور پرسید چرا در حالی که می‌دانید پس از مراسم محرم و سفرهای مردم موج جدیدی از کرونا می‌آید محدودیت‌ها را لغو می‌کنید که امروز دوباره آن را از نو برقرار کنید؟ آن هم محدودیتی مثل دورکاری که نسبت به محدودیت‌های کشور ضرر اقتصادی کمتری نیز دارد.
این انتقادات البته تنها متوجه روحانی نیست و عملکرد وزیر بهداشت هم زیر سوال است و سعید نمکی نمی‌تواند پشت زحمات کادر درمان یا نامه به شهید سلیمانی پنهان شود و ضعف‌های خود را انکار کند. این که وزیر بهداشت به جای عملکرد قاطعانه و پیگیری مطالبات به حق کادر درمان نامه سرگشاده بنویسد و از نداری ناله سردهد شاید همدلی برانگیز باشد، اما برای کادر درمان نان و آب نمی‌شود.
حالا هم در حالی که در یک هفته گذشته تعداد فوتی‌ها در تهران بشدت صعودی شده نه خبری از تعطیلی مدارس است، نه دور کاری و نه اقدامات فوری دیگری و تازه رئیس جمهور از مقررات جدید سخن گفته که باید در ستاد تصویب شود، آن هم در شرایطی که در چنین شرایطی به تصمیمات فوری، قاطع و موثر نیاز است و هر ساعت تاخیر، فاجعه‌ای جدید می‌آفریند.
به سخنان امروز حسن روحانی دقت کنید. او ضمن ضرورت برخورد با کسانی که ماسک ندارند گفت: امروز ناچاریم به مردم اعلام کنیم باید مقررات و نظارت‌ها را در زمینه مقابله با کرونا تشدید کنیم. فعلا این مقررات برای تهران بزرگ است. در سخنان روحانی نشانی از قاطعیت و برنامه ریزی منسجم نیست.
باید بار دیگر به حسن روحانی و سعید نمکی یادآورد شد که همانطور که تحریم ظالمانه آمریکا، عدم همکاری کشورهای به ظاهر دوست و وضعیت بد اقتصادی در شرایط فعلی موثر است، مدیریت یا سومدیریت آن‌ها نیز در این شرایط تاثیر دارد و از نظر مردم پنهان نخواهد ماند، پس کاش به خاطر بیاورند که به عمل کار برآید و به سخندانی نیست.
نظر شما