عملکرد خوب فرزندان در دوران تحصیل و سایر مراحل رشد و زندگی‌شان، بستگی زیادی به شناسایی و پرورش زودهنگام توانمندی‌هایشان دارد و باعث دستیابی به بیشترین ظرفیت‌شان در آن زمینه‌های خاص می‌شود.
شما به‌عنوان والدین، می‌توانید نقشی مهم در این زمینه داشته باشید. آگاه باشید که رویاپردازی درباره آینده کودک‌تان با توجه به علایق خودتان در این مسیر بسیار آسیب‌زا خواهد بود.
ایجاد تعادل میان انتظارات‌تان بر مبنای واقعیت و آن چه بر مبنای «بهترین» بودنِ فرزندتان در سر می‌پرورانید، کار سختی است. با این حال باید دانست تحمیل زمینه‌های مدنظرتان به کودک، جز ایجاد فشار، ناامیدی و خستگی در فرزندتان نتیجه‌ای نخواهد داشت.
کمک به فرزندتان در کشف استعدادهایش، باید در فهرست وظایف شما ارجح باشد، اما چگونه می‌توان به این هدف دست یافت؟ با توصیه‌های این مطلب در این خصوص همراه شوید.
فرزندتان را در معرض فعالیت‌های متنوع قرار دهید: بیشترین تلاش خود را انجام دهید تا از محدود کردن فرزندتان به زمینه‌هایی که صرفاً برای خودتان راحت و آشناست، پرهیز کنید. اگر شما در دوره رشد خود زیاد به ورزش می‌پرداختید، طبیعی است که
فرزندتان را هم به‌سمت فعالیت‌های ورزشی سوق دهید؛ در حالی‌که ممکن است این زمینه، علاقه یا استعداد فرزندتان نباشد.
فعالیت‌های دیگر را امتحان کنید. در همسایگی خود به‌دنبال فعالیت‌های متنوع باشید و از تمام امکانات موجود استفاده کنید.
ذهن خود را به دنیای فرزندتان بگشایید: با گوش دادن به هر آن چه فرزندتان می‌گوید، از علایق او آگاه شوید. کودکان پیوسته در باره آن چه آنها را جذب کرده است صحبت می‌کنند. حتی اگر صحبت‌های کودک‌تان برای شما خسته‌کننده است، تلاش کنید به او توجه کنید. همچنین از بین صحبت‌هایش زمینه‌هایی را که مورد علاقه‌اش نیست شناسایی کنید مثلاً اشتیاق نداشتن فرزندتان به انجام تمرین نقاشی، ممکن است نشان دهد که او علاقه زیادی به این هنر ندارد.
فرزندتان را برای انجام علایقش تشویق کنید: با تصمیم‌گیری برای فرزندتان، رویاهای او را نادیده نگیرید! حتی اگر علایقش به‌نظر شما غیر واقعی هستند، به او اجازه دهید به سمت رویاهایش حرکت کند. شما اکنون از مسیری که سرنوشت پیش رویش قرار خواهد داد، آگاه نیستید. البته به شرطی که حوزه علاقه‌مندی‌اش برای او خطرساز نباشد.
از چیزهای برنامه‌ریزی‌نشده نهراسید: ممکن است فرزندتان زمینه‌های مختلفی را امتحان کند و در نهایت نتیجه بگیرد که آنها را دوست ندارد. حتی اگر کودک‌تان در زمینه‌ای سرآمد است، حق ترک آن را به او بدهید مگر آن که حس کنید شروع فعالیت‌های متعدد و ترک یک باره آنها به عادتی مزمن و ناسالم در او تبدیل شده است. در این باره از فرزندتان بخواهید آن زمینه خاص را تا پایان فعالیت یا ترم جاری ادامه دهد و سپس بدون هیچ سوال یا فشاری به او اجازه دهید در باره ترکش تصمیم بگیرد. از این طریق به او در باره پایبندی به تعهد و هدر ندادن پولی که برایش هزینه می‌کنید، خواهید آموخت.
ذهن کودک‌تان را به چالش بکشید: در باره وقایع جاری، اتفاقاتی که در همسایگی‌تان رخ داده، فعالیت‌های روزمره‌تان و دلایلش با کودک‌تان صحبت کنید. این‌ها زمینه‌های ایجاد پرسش را در او ایجاد خواهد کرد و ذهن اش را برای یافتن پاسخ به چالش می‌کشد. خلاقیت فرزندتان را با فعالیت‌هایی، چون قصه‌خوانی با یکدیگر، خواندن کتاب برای او، بازی کردن، چیدن پازل و کارهایی از این قبیل تقویت کنید.
برای بازبینی نمرات فرزندتان وقت بگذارید: نمرات گذشته و جاری فرزندتان را بررسی و آنها را ارزیابی کنید. تلاش کنید در این ارزیابی به الگوهایی معنادار در هر زمینه مانند انگلیسی، ریاضی، علوم، اجتماعی و ... دست یابید. این کار به شما درباره مهارت فرزندتان آگاهی خواهد داد. البته توجه داشته باشید که نمرات مدرسه به عواملی دیگر مانند علایق دانش‌آموز، توانمندی معلم و بازه زمانی و بستری که درس‌ها در آن به فرزندتان معرفی شده‌اند نیز بستگی دارد.
با معلم فرزندتان صحبت کنید: صرف‌نظر از کیفیت نمراتی که فرزندتان در هر درس کسب کرده است، صحبت با معلم او می‌تواند اطلاعاتی ارزشمند درباره علایق و توانمندی‌های فرزندتان به شما ارائه دهد. به‌هرحال آموزگاران در زمینه‌هایی که مرتبط با ظرفیت‌های یادگیری است، زمان بیشتری را با فرزندتان سپری می‌کنند. از آنها درباره علایق، توانمندی‌ها و عملکرد خوب یا بد فرزندتان در زمینه‌های مختلف سوال کنید.
بازی کردن فرزندتان را مشاهده کنید: برای مشاهده نحوه بازی کردن فرزندتان وقت بگذارید. فکر نکنید که این بازی‌ها بی‌اهمیت و بی‌معنی‌اند. آنها می‌توانند منعکس‌کننده طبیعت متفاوت، علایق منحصربه‌فرد و توانمندی‌های کودک تان باشند. عملکرد کودک تان را طی بازی‌هایش یادداشت کنید. تلاش کنید بفهمید مشخصه بازی فرزندتان چیست؟ آیا بیشتر متفکرانه است، دراماتیک و نمایشی است یا بار احساسی دارد؟ آیا به مرتب‌سازی رنگ‌ها در لگوبازی اهمیت می‌دهد یا مثلاً به جزئیات توجه خاصی دارد؟ همچنین به نقش و عملکرد فرزندتان در بازی‌های گروهی نیز دقت کنید.
با فرزندتان درباره علایق و استعدادهایش صحبت کنید: این واقعیت را که ممکن است فرزندتان خود و توانمندی‌هایش را بهتر از هرکسی بشناسد، دست کم نگیرید! حداقل او از علایق و چیزهایی که دوست ندارد آگاه است که اغلب به اندازه استعدادهای ذاتی‌اش حائز اهمیت اند. از او بپرسید از میان درس‌های مدرسه در کدام یک عملکرد بهتری دارد؟ از کدام یک بیشترین لذت را می‌برد؟ البته توجه داشته باشید که با وجود ارتباط میان استعداد و علاقه، آنها را از هم متمایز کنید. / روزنامه خراسان
نظر شما