نحوه تشخیص مرغ تازه و سالم از مرغ کهنه و فاسد

پوست مرغ بسته بندی شده تازه، باید درخشنده، مرطوب، یکدست، صاف، بدون تورم و خون مردگی باشد.

ماهیچه های ران و ساق و گوشت سینه مرغ باید از زیر پوست برجسته و محکم باشد و درهیچ قسمت ازمرغ، خون مردگی وجود نداشته باشد.

لازم است بدانید، کبودی ها به طور معمول هنگام گرفتن مرغ بر اثر ماندن زیر دست و پای کارگران در مرغداری یا ارسال مرغ به کشتارگاه ایجاد می شود که در صورت وجود خون مردگی در بال و ران و هر قسمت دیگر از بدن مرغ، حتما آن را جدا کنید و دور بیندازید .

قسمت شکمی و زیر بال مرغ را بو کنید. این قسمت ها سریع تر از نواحی دیگر بدن مرغ، علایم فساد را نشان می دهد. بوی تعفن و گندیدگی این قسمت ها نشان دهنده فساد یا کهنگی مرغ است.

 پوست و بدن مرغ تازه به رنگ زرد کهربایی است. برخی خانواده ها تصور می کنند، بدن مرغ باید سفید باشد. به همین دلیل، برخی کشتارگاه ها مرغ ها را برای سفید شدن، مدتی در آب های حاوی درصد بالایی از کلر نگهداری می کنند که تقلب محسوب می شود .

از نظر بهداشتی، درون شکم مرغ باید فاقد ته روده، تخمدان، مقعد، دل، جگر و طحال باشد وحفره شکمی باید به رنگ سفید یا متمایل به زرد و شفاف باشد. لازم است بدانید، حفره شکمی در مرغ کهنه و فاسد تغییر رنگ می دهد و متمایل به آبی و سبز است .

استخوان سینه مرغ باید بدون شکستگی، بیرون زدگی و ضرب خوردگی باشد.

بهتر است، از خرید مرغ های زیر وزن ۷۰۰ تا ۸۰۰ گرم اجتناب کنید، چون اغلب بیمار بوده و به دلیل احتمال اختلال در رشد و ساختمان عضلانی نارس، قابل مصرف نیستند.

مرغ با وزن حدود ۱۲۰۰ تا ۱۸۰۰ گرم در بهترین وضعیت سلامت است.