این صنعت جنجالی جهانی ادعا میکند که دلفینها به درمان مبتلایان به اوتیسم و سایر اختلالات کمک میکنند.
برنامههای درمانی با کمک دلفین بر این ایده استوار است که گذراندن وقت با دلفینها می تواند به درمان طیف وسیعی از مشکلات سلامتی انسان کمک کند.
در اینجا با داستان واقعی، لئوناردو آراخو ۱۲ ساله، که با دلفینهای رودخانه آمازون در شمال برزیل شنا میکند آشنا شوید.
هفتههای پس از تصادف اتومبیل، روز هولناک در آگوست ۲۰۱۵ بیرون از بخش مراقبت های ویژه که پسر شش ساله، لئوناردو در کما بود.
اما روزها با کمی تغییر برای پسر بچه گذشت. او در ICU هفت ساله شد که توسط دستگاهها احاطه شده بود.
چه زمانی، زندگی به حالت عادی باز میگ ردد؟ حدود دو هفته پس از حادثه، چشمان خود را باز کرد، اما هنوز نمی توانست اندام خود را تکان یا حرکت دهد. همه برای کمک به پرداخت هزینه پزشکی پول جمع آوری کردند.
سرانجام در پاییز همان سال، پسر بچه را به خانه آوردند، اگرچه او هنوز قادر به صحبت و حرکت نبود و در تمام فعالیت های روزانه به کمک نیاز داشت. لئوناردو آن سال یا چند سال بعد هیچ پیشرفت واقعی نداشت.
برای کمک به شل شدن ماهیچههای سفت، او را نزد متخصص طب سوزنی بردند. تزریقهای بحث برانگیز سلولهای بنیادی عصبی جنین را دریافت کرد، اما وضعیت وی تا حد زیادی بدون تغییر باقی ماند.
در بهار ۲۰۱۹، هنگامی که لئوناردو ۱۰ ساله بود، پدرش در مورد دلفین درمانی چیزهایی شنید. متخصص طب سوزنی گفت که دخترش (دچار آسیب مغزی شده بود) یک برنامه دلفین درمانی را امتحان کرده بود و نتایج فوق العادهای داشته است.
درمان با کمک دلفین اولین بار در اوایل دهه ۱۹۷۰ توسط بتسی اسمیت، انسان شناس آموزشی، پس از آنکه متوجه شد دلفینهای وحشی تهاجمی در اطراف افراد دارای معلولیت جسمی و روحی، از جمله برادرش، به طرز شگفتآوری ملایم و کنجکاو به نظر میرسند، معرفی شد. او میگوید دلفینها به آنها نزدیک شدند، گرچه هیچ کس به آنها غذا نمیداد.
اسمیت، که اکنون از دانشگاه بین المللی فلوریدا بازنشسته شده است، شروع به ارائه جلسات رایگان کرده است و خواستار تحقیقات علمی دقیق برای مطالعه مزایای احتمالی بلند مدت این روش شد.
در حال حاضر برنامههایی در سراسر جهان برای درمان همه چیز از اوتیسم و افسردگی گرفته تا کمک به سکته مغزی ارائه میشود. بسیاری از منتقدان نگران هستند که درمان با کمک دلفین در بهترین حالت یک تجربه جدید و سرگرم کننده را برای بیماران فراهم کند و در بدترین حالت سلامت را به خطر بیاندازد.
دلفینها "توانایی شگفتانگیزی برای احساسات بر اساس نوروبیولوژی خود دارند."
امکانات در ایالات متحده، کارائیب، ترکیه، مصر، اندونزی، چین و جاهای دیگر انواع مختلفی از جلسات را ارائه میدهد که ممکن است شامل شنا با دلفینها، تغذیه آنها، تماشای آنها از اسکله یا قایق و لمس آنها باشد. مربیان دلفین و انواع مختلف درمانگران جلسات را مدیریت میکنند، اغلب بیمار را در آب نگه میدارند در حالی که دلفین به آنها نزدیک میشود. برخی از برنامهها ادعا میکنند که کودکان طیف اوتیسم که غیرکلامی بودند اولین کلمات خود را پس از درمان با کمک دلفینها بیان کردهاند. هزینه یک برنامه استاندارد که ممکن است شامل یک ساعت در روز با دلفینها در طول چهار یا پنج روز باشد ، حدود ۶۰۰۰ دلار است.
هوش بالا و رفتار دوستانه دلفینها این ایده را تقویت کرده است که میتوانند به انسان ها کمک کنند و از این کار لذت میبرند. اما برخی از حامیان درمان با کمک دلفینها، حتی برخی از اپراتورهای تأسیسات، اذعان دارند که هیچ علمی درمان دلفینها را تأیید نمیکند.
یک زیست شناس رفتاری و حیات وحش که از بیش از دوازده مرکز درمانی با کمک دلفین بازدید کرده است میگوید: "آنها دارای توانایی شگفتانگیزی برای احساسات بر اساس عصب شناسی خود هستند، از شادی گرفته تا ترس و رنج." من شخصا شاهد این بودهام که دلفینها به کمک حداقل یک نفر آمدهاند که در اقیانوس به سختی شنا میکرده است."
دلفینهای تربیت شده و تعاملات نزدیک بین آنها و انسانها میتواند منجر به بیماری یا جراحت هر دو شود. گزارشات موجود در مقالات معتبر نشان میدهد که دلفینها افراد را گاز گرفتهاند و به آنها حمله کردهاند.
برای پدر لئوناردو مشخص نبود که چگونه گذراندن وقت با دلفینها میتواند به بهبودی فرزندش کمک کند.
او میگوید انتظار معجزه نداشت، فقط امیدوار بود که تعامل با دلفینها به پسرش کمک کند.
پدر، اولین برخورد دلفین را از حوالی نزدیک تماشا کرد و از نحوه تعامل دلفینها با پسرش مبهوت ماند. " آنها مستقیما در چشمان شما نگاه خواهند کرد. "
پدرش میگوید: "درمانگران واقعا روی انتقال آن مایع مغزی نخاعی و بر روی ترشحات و اجسام جمجمهای کار میکنند. من فکر میکنم شگفتانگیزترین قسمت این بود که یک دلفین او را روی سر خود لمس کرد و به لوله تغذیه و پمپ او نگاه کرد و به شکم او دست زد، در حالیکه مشکلات گوارشی داشت." دلفین همچنین لگن چپ خود را لمس کرد، جایی که لئوناردو مجروح شده بود. "چگونه آنها این را میدانند ؟! دیوانه کننده بود".
بعد از پنج روز در سال ۲۰۱۹، پدر تغییرات را در پسرش مشاهده کرد، تغییراتی که به طول انجامید.
قبل از اینکه همهگیری کروناویروس زندگی را مختل کند، اسبهای مینیاتوری به عنوان حیوانات حمایتکننده عاطفی به هواپیما میرفتند. لاماها در خانههای سالمندان سرگردان بودند.
لوری مارینو، عصب شناس، متخصص رفتار و هوش حیوانات و رئیس پروژه پناهگاه نهنگ ها، یک سازمان غیرانتفاعی مستقر در یوتا که برای ایجاد پناهگاه ساحلی برای نهنگها و دلفینها از پارکهای دریایی کار میکند میگوید هیچ شواهد واضحی در مورد مزایای پزشکی این درمان وجود ندارد و تحقیق در مورد جزئیات مزایای ادعایی دارای اشکال است. او اظهار دارد که عوامل محیطی میتواند باعث تغییر در رفتار بیماران شود، مانند اثرات آرامشبخش آب.
نظر شما