سلام نو - سرویس فرهنگ و هنر: نویسندگی انتقال و رساندن نوعی دیدگاه یا پیام از طریق نوشتن به مخاطب است. نویسنده کسی است که این هنر انتقال پیام از راه نوشتن را دارد. او کسی است که خوب حس می کند، خوب می اندیشد و خوب می نویسد. امروزه در فضای مجازی صفحات نویسندگی و دلنوشتههای بسیاری را مشاهده میکنیم که طرفداران زیادی دارند بنابراین بسیاری از افراد به فکرِ نویسندگی و کسب درآمد از این راه هستند اما آیا نویسندگی به همین آسانی است؟
مینا شیردل نمین مربی داستاننویسی و نویسندگی،در گفتوگو با سلامِ نو در رابطه با پرورشِ ذوقِ نویسندگی در نوجوانان، گفت: گام اول این است که بسیار مطالعه کنند. مطالعه زیاد در ژانرهای مختلف باعث شکوفایی ذهن افراد مبتدی میشود و گام بعدی این است که نوجوانان همیشه عضلات قوه تخیل خود را ورزیده نگه دارند. بودن در طبعیت، عکاسی، موسیقی، روزمره نویسی و همه این موارد برای داشتن یک قوه تخیل قوی و در نتیجه یک ذهن ایدهپرداز، ورزشهای ذهنی هستند.
این رماننویس با بیان اینکه هیچ گاه نباید این توقع را داشت که هرآنچه خلق میکنیم و مینویسیم بینقص و یک شاهکار باشد، اضافه کرد: ممکن است ما در طول زمان آثار مختلفی را خلق کنیم که سالها بعد از ناپختگیِ آن بخندیم حال آن که زمانی که آن متن را مینوشتیم به خیال خود در حال خلق یک شاهکار ادبی بودهایم. نکتهی مهم این است که فرد هر روز بنویسد. آن قدر بنویسد تا به مرور آن پختگی مورد نظر شکل و نمود خودش را در آثارش پیدا کند.
وی افزود: هیچ زمان مشخصی برای پختگی قلم وجود ندارد بلکه این یک بحث کیفی و یک رضایت درونی از طرف خودِ شخص و یک رضایت بیرونی از طرف منتقدین است که مشخص میکند قلم فرد چقدر قابل قبول و پخته است.
شیردل نمین در پاسخ به این پرسش که آیا بدونِ مربی و راهنما هم میتوان به نویسندگی پرداخت یا خیر، گفت: بنده شخصا هیچ مربی برای آموزش نویسندگی نداشتم. در پانزده سالگی که به نویسندگی علاقهمند شدم اطرافیانم فکر میکردند این یک هوس نوجوانی است که چند روز دیگر از سرم میپرد اما نپرید و من به خاطر عدم وجود مربی نویسندگی در شهر کوچکی مثل اردبیل مجبور بودم ساعتها در راهروی کتابخانه به دنبال کتابهایی باشم که بتوانم اندک اطلاعاتی در این زمینه کسب کنم. حال آنکه اطلاعاتی که من در تمام این ۱۰ سال به تنهایی کسب کردهام را فقط در دوازده جلسه به هنرجو ارائه میدهم و بسیاری از هنرجوها البته که با همت و تلاش خودشان در مدت کم شروع به نوشتن کرده و در جشنوارههای مختلف هم مقام میآورند.
وی با بیانِ اینکه حرف دلِ نویسنده باید حرف دل مخاطبان باشد، افزود: ما به عنوان نویسنده از مخاطب و افراد جامعه جدا نیستیم بلکه شاخهای از جامعه و جزئی از مخاطبان هستیم. نویسندگانی که از درد دل جامعه مینویسند بسیار پرطرفدارتر هستند. چرا که درد دل جامعه درد دل نویسنده است. اگر شما از عشق، از خشکسالی، از بی آبی یا گرانی بنویسید، بالاخره در هر حوزهای مخاطب خود را پیدا خواهید کرد پس شما جزئی از مخاطب و مخاطب جزئی از شماست و این دو جدا از هم نیستند.
مینا شیردل نمین با اشاره به اینکه همه میتوانند بنویسند؛ اما همه نمیتوانند نویسنده باشند، ادامه داد: نویسندگی یک هنر است و هر هنری لازمه یک سری آموزشهای تخصصی است. به عنوان مثال کسی که میخواهد در تولید محتوا از داستان سرایی کمک بگیرد باید به عنوان یک داستان سرا و سناریست اصول صحیح پیرنگ نویسی و شخصیت پردازی را بلد باشد، باید بداند درونمایه، لحن و زبان متناسبِ محتوا با شخصیتها و زاویه دید مناسبِ محتوا چیست و چگونه است. پس نویسندگی حتی در زمینه تولید محتوا نیازمند آموزش است.
این فیلمنامهنویس با اشاره به اینکه در نویسندگی ذوق، علاقه و تداوم در یادگیری مهم است نه صرفا استعداد، گفت: در سایتهای خارجی تستهای نویسندگی وجود دارد و نحوه امتیازدهی آن به این شکل بود که اگر امتیاز شما بین صفر تا بیست باشد شما میتوانید نویسنده شوید، اگر بین بیست تا چهل باشد شما میتوانید نویسنده شوید و اگر این امتیاز بین چهل تا شصت باشد شما میتوانید نویسنده شوید. هدف از این تست این بود که بگوید شما در هر صورت میتوانید نویسنده شوید اما چیزی که باعث میشود تا همهی آدمها نویسنده نباشند بین همت و اراده یک نویسنده و فرد معمولی هست.
وی در پایان افزود: وقتی شما به مطالعه بیشتر و روزانه نویسی میپردازید، یا وقتی که با علاقه به دنبال کردن مسیر نویسندگی ادامه میدهید، ناخودآگاه مسیر شما از یک فرد معمولی که میتواند نویسنده شود اما علاقهای به آن ندارد، جدا میشود. همهی ما میتوانیم با یادگرفتن یک سری تکنیکها نقاش، عکاس، نویسنده و بازیگر شویم اما کسی که با همهی سختیها و مشکلات کم نیاورد و ادامه دهد میتواند با موفقیت در این مسیر بماند و قله را فتح کند.
نظر شما