پنج سلاح جنگی کوبنده ایران: سجیل ستون موشکی ایران

سلام نو – کیوان پیشرویان: «به استثنای کره شمالی، هیچ کشوری در دوران پس از جنگ سرد به اندازه ایران به دنبال چالش با ایالات متحده نبوده است. از خاورمیانه گرفته تا آسیای مرکزی و آمریکای لاتین، تهران هرگز فرصتی را برای محدود کردن نفوذ آمریکا از دست نداده است.» این توصیفی است که نشنال اینترست در یکی از مقالات خود درباره نسبت ایران و آمریکا می‌کند.

همین نسبت پر تنش باعث شده تا دو طرف به شیوه‌های مختلف دنبال تقویت توان نظامی خود در برابر طرف مقابل باشند. در چنین وضعیتی آمریکا با تکیه بر توان نظامی خود ایران را با پایگاه‌های نظامی احاطه کرده است و از طرف دیگر با ناوهای خود سعی می‌کند نفوذش در خلیج فارس را حفظ کند.

ایران نیز برای رسیدن به توازن نظامی تلاش‌هایی کرده و با توجه به تحریم‌های نظامی ابزارهای خاص خود را به دست آورده است و دکترین خاص خود را دارد. این دکترین بر سه پایه استوار است؛ متحدین منطقه‌ای، تسلط بر خلیج فارس و تنگه هرمز و توان نظامی دریایی و در نهایت توان نظامی و به ویژه موشک‌های بالستیک.

در راستای تحقق همین دکترین دفاعی ایران سلاح‌های خاصی را توسعه داده که می‌تواند در هر تنشی به کارش بیاید.

سجیل؛ ستون زرادخانه موشکی ایران

سجیل موشک زمین‌به‌زمین دو مرحله‌ای، دارای ۲ موتور سوخت جامد مرکب و ۲۰۰۰ تا ۲۵۰۰ کیلومتر برد دارد. آن چنان که گفته شد برخلاف موشک‌های شهاب، موشک سجیل-۱ سوخت جامد دارد، چیزی که زمان پرتاب آن را به شدت کاهش می دهد و در عین حال باعث افزایش تحرک آن می‌شود. این موشک در دسته موشک‌های میانبرد قرار دارد.

بد نیست بدانید که موشک‌های زیر ۳۰۰ کیلومتر موشک‌های تاکتیکی بحساب می‌آیند که از دقت نسبتا بالایی برخوردارند. مانند موشک اسکندر و لورا که البته هر دو موشک شبه بالستیک هستند. موشک‌های برد کوتاه موشک‌های بین ۳۰۰ تا ۱۰۰۰ کیلومتر را شامل می‌شود. موشک‌های برد متوسط از برد ۱۰۰۰+ کیلومتر تا ۳۸۰۰ کیلومتر را شامل می‌شوند. موشک‌های برد بلند از ۳۸۰۰ کیلومتر نا ۸۰۰۰ را شامل می‌شوند و موشک‌های بالای ۸۰۰۰ کیلومتر موشک‌های قاره پیما هستند.

در موشک سجیل ۲ کلاهک موشک دستخوش تغییراتی شده از جمله اضافه شدن بالک های هدایت کننده موشک تا لحظه اصابت به هدف هم چون موشک‌های سری قیام ۲ و عماد و ... که با استفاده از این بالک ها دقت موشک فوق العاده بالا رفته و به زیر ۵۰ متر رسیده نحوه هدایت موشک سجیل ۲ ترکیبی از اینرسی+کلاهک و ژیرسکوپ های دقیق و جی‌پی‌اس است.

اما سابقه طراحی و تولید سجیل به کجا باز می‌گردد؟ دریابان علی شمخانی، رییس وقت مرکز تحقیقات راهبردی دفاعی ، درباره سابقه پروژه سجیل ۲ می‌گوید: پروژه تولید موشک سجیل ۲ که در روزهای گذشته با موفقیت آزمایش شد، در دهه ۷۰ شمسی و تحت عنوان پروژه عاشورا آغاز شد، این موشک تولید داخل و متکی بر دانش علمی داخلی است که نشان دهنده خودکفایی متخصصان داخلی در ارتقا و تقویت توان دفاعی کشور است. وی در خصوص تفاوت ها و امتیازات موشک زمین به زمین سجیل ۲ در مقایسه با موشک بالستیک شهاب ۳ نیز اظهار داشت: موشک سجیل ۲ از سوخت جامد استفاده می کند که نسل جدیدتری از سوخت موشک به شمار می رود. همچنین این موشک از سرعت و دقت بیشتری در برخورد با هدف بهره برده و از عملکرد منحصر به فردی در سیستم ناوبری به نسبت دیگر موشک های زمین به زمین ایران برخوردار است.

سجیل ۲ دوربرد ترین موشک ایران با سوخت جامد است که در سال ۱۳۸۸ مورد آزمایش قرار گرفته است. برخلاف موشک های پیشین استفاده از سوخت جامد با کم کردن میزان سوخت مورد نیاز موشک توان عملیاتی آن را افزایش می دهد. به نوشته نشنال اینترست همان زمان «رابرت گیتس»، وزیر دفاع وقت آمریکا هم تایید کرد که پرتاب این موشک توسط ایران ، موفقیت آمیز بوده است. «گیتس» همچنین گفت که این موشک، بردی بین ۲۰۰۰ تا ۲۵۰۰ کیلومتر داشته است.

همان زمان روزنامه جورزالم پست به نقل از "افتا شپیرا" کارمند انستیتوی تحقیقاتی امنیت داخلی رژیم صهیونیستی اطلاع داد که مشخصات اصلی سجیل ۲ شباهتی به سری شهاب ندارد.