به گزارش سلام نو به نقل از تریپ یار، مسجد النبی یا مسجد شاه معروف به مسجد سلطانی از مساجد باشکوه شهر قزوین است. مسجد النبی پس از انقراض صفویه در اثر بی توجهی، به ویرانه تبدیل شد تا اینکه به فرمان فتعلیشاه قاجار از نو ساخته شد. این مسجد با ۱۴ هزار مترمربع مساحت، از نظر گستردگی صحن و شبستان ها و شیوه معماری در نوع خود منحصر به فرد است.
مسجد النبی با شماره ۱۲۲ در تاریخ ۱۵ دی ۱۳۱۰ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
قزوین که در زمان حکومت صفوی پایتخت ایران بوده دارای اماکن و موزه های تاریخی بسیاری است. قزوین از نظر تعداد اثر تاریخی از نخستین شهرهای گردشگری ایران محسوب میشود. قزوین پایتخت بزرگ خوشنویسی ایران است که از خوشنویسان معروف می توان به میرعماد قزوینی اشاره کرد.
مسجدالنبی (ص) قزوین در کنار مجموعه بازار قزوین قرار دارد که در زمان قاجار به فرمان فتحعلی شاه در محوطه وزیر یا چال وزیر که از موقوفات آقا جمال وزیر بوده دوباره احیا شد. معمار بنا را شخصی بنام استاد میرزای شیرازی دانسته اند و سال بنا را ۱۱۶۶ هجری شمسی قید کرده اند.
در دوره فتحعلی شاه به افزایش ساخت و سازها به خصوص در ابنیه مذهبی توجه شد، به گونه ای که چهار مسجد از پنج مسجد بزرگ شاهی در این دوره ساخته شده است. در این دوره ساخت مناره برای چند دهه متوقف شد و سپس مجددا در عصر ناصری آغاز شد. دوره قاجار عصر پرداختن به گسترش فضا در معماری است و ما تجلی آن را در ساخت تعدادی از بزرگ ترین مساجد ایران در این دوره شاهد هستیم. مسجد سلطانی قزوین همراه با مسجد سلطانی بروجرد و مسجد سلطانی تهران از ساخته های دوران فتحعلی شاه قاجار هستند.
مسجد النبی دارای گنبد دو پوسته و صحن مسجد چهار ایوانیست. این مسجد، همانند مسجد جامع قزوین دارای شبستان است. سردر شمالی مسجد النبی بسیار بلند است و سرتاسر آن با کاشی های مینایی و سبک بدیعی تزئین شده و تاریخ بنیان آن در کتیبه ای با خط نستعلیق بر کاشی لاجوردی نوشته شده است.
در چهار طرف حیاط وسیع مسجد ایوان های چهارگانه با کاشی های رنگین مزین شده و در هر ایوان کتیبه ای از کاشی لاجوردی به خط نسخ کار گذارده اند.
معماری
مسجد دارای سه ورودی شمالی، غربی و شرقی است. سردر و ورودی اصلی بنا که در ضلع شمالی استقرار یافته، دارای سردر باشکوهی است که پیش خان منتهی به خیابان امام را پس از گذشت از هشتی به صحن مسجد مرتبط می سازد.
سر در شمالی مسجد بسیار محتشم، مجلل و رفیع است و سرتاسر آن با کاشی های مینایی و اسلوبی بدیع تزیین شده و دارای کتیبه ای از کاشی لاجوردی به خط نستعلیق ممتاز به تاریخ ۱۲۰۲ هجری قمری است و به ایوانی می پیوندد که سطح زمین آن به شکل پنج وجهی به مساحت ۸۲ متر بنا شده و بر بالای آن ماذنه بزرگی ساخته است.
معماران هنرمند ایران، سردر شمالی را چنان دلربا و استادانه با تزیینات کاشی کاری های لاجوردی، مقرنس و خطوط ممتاز نستعلیق و ثلث آراسته اند که تحسین هر بیننده ای برمی انگیزد. صحن وسیع مسجد ابعادی در حدود ۸۷ در ۸۹ متر، حوض سنگی بزرگی را در وسط خود جای داده که این صحن از سمت شمال و جنوب به شبستان و از سمت شرق و غرب به رواق محدود می گردد.
نظر شما