به گزارش سلام نو به نقل از ویزیت ایران، «چشمه گل رامیان» بر سر راه شاهرود به رامیان، در ۵ کیلومتری جنوب رامیان و ۸۵ کیلومتری شهر «گرگان» در سرزمین شرقی استان «گلستان» است. از نامهای دیگر چشمه گل رامیان «کبود استخر» و «دالان بهشت» و «پلنگ سره» است.
شاید واژه گل که امروز این چشمه با آن خوانده میشود همان گل در زبان ترکی باشد که «گودال آب» و «دریاچه» است و با زیستگاه ایل گرایلی در این سرزمین پیوند داشته باشد. جدای از چشمه گل، رامیان چشمه‌های دیگری نیز دارد، همچون «نیلبرگ» و «گلبرگ» و «سید کلاته».
دریاچه یا چشمه گل رامیان یک استخر طبیعی است که در شمار فهرست آثار طبیعی ایران جای دارد. این چشمه «آرتزین» با سنگهای «دولومیتی» بر بستری از سازند آهکی که با شکستن تاقدیس هایی جوشیده است و به دوران «کامبرین» تا نزدیکی ۵۴۰ میلیون سال پیش باز میگردد.
گل سرچشمه جوشان آب خود است که از درون بستر سنگی با چشمه‌های نادیدنی سیراب میشود. چشمه گل از بالا یک گِردی کشیده و از کنار همچون تشت دیده میشود. شاید همنشینی این پدیدهها در کنار یکدیگر است که لاجوردی سیر و کبود چشمه گل رامیان را رنگآمیزی کرده است.
چشمه گل رامیان به گستره ۷۵۰ متر با درازای ۹۰ متر، پهنای ۸۰ متر، به ژرفای ۸۰ متر و بر بلندای ۳۲۰ متری از تراز دریا قرار گرفته است و یکی از ژرفترین چشمه های آب سرد ایران را تشکیل میدهد.
چشمه گل رامیان از سه سو با جنگل و از یک سو با کشتزارها و شالیزارهای پیرامون در پیوند است. گل در دامنه کوه «تپه‌آرام»، «قلعه ماران» و رشته کوه «خاکسار» و نیز در شرق رودخانه «قره چای» روان است. آب افزوده چشمه گل به رودخانه «قره چای» از شاخه‌های «گرگانرود» گرگان می پیوندد. «رودخانه رامیان» نیز که از بلندیهای البرز میاید، در خاور چشمه گل روان است، با گذر از شهر رامیان به گرگان رسیده به گرگانرود میریزد.
چشمه گل رامیان زیستگاه ماهیانی همچون ماهی سفید رودخانه‌ای، سیاه ماهی، آبر نوئیدز، قمی، لاک پشت خزری، خرچنگ آب شیرین، مار آبی، ماهیان سرآبی است.
از پوشش گیاهی پیرامون چشمه گل میتوان گیاهانی چون عدسک آبی یک ریشه و چند ریشه، بومادران، جگن، نیلوفرآبی، بولاغ اوتی، پونه آبی، علف هفت بند، بارهنگ را یاد کرد. همچنین درختان پهن برگ، بلوط، درختچه‌های ولیک و «زربین» در یک گستره جنگلی ۱۵۰ هکتاری گسترده شدهاند.
نظر شما