به گزارش سلام نو به نقل از تریپ یار، شهرستان بندر هندیجان از توابع استان خوزستان با دارا بودن ۹۵ کیلومتر مرز دریایی با سواحل نیلگون خلیج فارس توانسته جذابیت های بسیار گسترده ای را در خود بگنجاند. هندیجان از شهرهای تاریخی ایران با قدمتی سه هزار ساله در جنوب شرقی خوزستان است که در شمال خلیج فارس واقع شده و با توجه به گذر رودخانه زهره از وسط این شهر مناظر طبیعی و زیبایی در آن شکل گرفته است.
رودخانه زهره هندیجان با طول تقریبی ۲۷۵ کیلومتر در سه استان فارس، کهگیلویه و بویر احمد و خوزستان جریان دارد که از کوه «کنه دوده» در استان فارس سرچشمه می گیرد. پس از ورود به خوزستان و گذر از زیدون بهبهان و هندیجان به خلیج فارس می ریزد. متوسط آب دهی سالانه کل حوضه این رودخانه در محل ایستگاه دهملا برابر ۸۳ مترمکعب در ثانیه برآورد شده است.این رودخانه از کنار شهرهای اردکان، نورآباد و رستم در استان فارس می گذرد که در نورآباد به آن رودخانهٔ فهلیان می گویند. در میانه بردنگان رودخانه کتی به رود فهلیان می‌ریزد و پس از آن رود تنگ شیو هم به این رود می پیوندد. پس از خروج از استان فارس، این رودخانه را زهره می نامند. رودخانه به مسیر خود به سمت جنوب غرب ادامه داده و از کنار شهرستان گچساران در استان کهگیلویه و بویراحمد عبور می کند که پس از ریخته شدن رودخانه های بابا منیر و هفت قنات در آن به سردشت (زیدون) بهبهان در استان خوزستان وارد شده و با گذشتن از روستای سریره به سمت شهرستان هندیجان در جنوب تغییر مسیر داده و با گذر از این شهرستان به خلیج فارس می ریزد.
رودخانهٔ زهره در محدودهٔ شهرستان هندیجان به علت نزدیکی به خلیج فارس داری آبزیان متعددی است. آبزیان این رودخانه به دو گروه ماهیان آب شیرین و آب شور تقسیم می شوند. ماهیان آب شیرین شامل سرخه یا سرخو، ماهی بچ و ماهیان آب شور نیز شوریده، شانک، خارو، میگو، سرز و راشگو هستند. این رودخانه بر حسب شهرها و دشت هایی که در مسیر خود از نزدیکی آنان می گذرد به نام های مختلفی مثل اردکان، شش پیر، فهلیان، زیدون نامگذاری شده که نام رسمی آن رودخانه زهره یا بر اساس آخرین شهری که از آن می گذرد و به خلیج می ریزد به رودخانه هندیجان معروف است.
هندیجان بنادر قدمتی، تاریخی دارد درگذشته از بنادر این شهرستان برای مبادله کالاها از سرزمین های دور و نزدیک استفاده می شده و نیز محلی برای ساخت کشتی بوده است. ازنظر اقتصادی رودخانه هندیجان نقش تعیین کننده ای در زندگی مردم داشته و این تأثیرگذاری به میزانی بوده که قلمرو جغرافیایی و منطقه را نیز با نام رودخانه مشخص می کردند. این آبراه به عنوان یکی از مسیرهای تجاری خارجی از گذشته های دور مورد استفاده بوده است و هم اکنون نیز علیرغم کم شدن آب آن در فصول تابستان شناورهایی با ظرفیت بیش از صد تن قادر به رفت و آمد در این رودخانه هستند.
هندیجان با قدمتی سه هزار ساله به قبل از امپراتوری بزرگ هخامنشیان برمی گردد و مردم آن از دریا و رودخانه ماهی صید کرده و با کشاورزی زندگی خود را تأمین می کردند. رودخانه زهره هندیجان از زمان حکومت های مقتدر ایران از جمله هخامنشیان، اشکانیان، ساسانیان رونق داشته و دو طرف ساحل آن برای کشاورزی آبیاری می شد و بروی آن بند هایی بسته بودند که آثار آن در روستای بدرانی بنام گدار سنگی معروف است. بند هایی که بروی رودخانه زهره بسته بوده اند در روستای فیروزآباد دیواری به طول ۱۰۰ متر و ارتفاع ۳ متر و عرض ۱ متر به نوعی سد سازی به شیوه صحیح بوده و تمام بیابان را زیر کشت کشاورزی می برد، بدون آنکه رودخانه خشک شود.
وجه تسمیه
چون رودخانه زهره، سواحل بندر بحرکان، سواحل سریم ۹۵ کیلومتر مرز آبی با خلیج فارس همگی در یک مکان تجمیع و آب زیادی در منطقه بوده آن را هندیجان نامیده اند. در زبان سانسکریت هند به معنی آب است.
جاذبه های گردشگری شهرستان
از جاذبه های زیبای طبیعی می توان به ساحل خلیج فارس به نام سریم که از رودخانه زهره تا ماهشهر گسترده شده نام برد، سواحل آن از جنس سنگ و گلسنگ های زیبا است که بسیار کمیاب بوده و به هنگام جزر و مد دریا نمایان می گردد. در سواحل سریم هندیجان انواع علف های دریایی، انگور دریایی بروی آن مشاهده می شود که چشم هر بیننده ای را خیره می کند. در بین سنگ های سواحل سریم غارهایی وجود دارد که به هنگام جزر آب ماهیان بزرگ در آن شناور شده و برای دیدن آنها باید زمان زیادی منتظر ماند. همچنین در نزدیکی هندیجان آثار بندر تاریخی «مهرویان یا مهرویان» و شهر تاریخی ریو اردشیر قرار داشته است. مهرویان از دوره عیلامی تا قرن چهارم هجری و احتمالاً تا مدت ها بعد نیز بندر تجاری مهمی بوده است که از طریق آن کالاهای دور و نزدیک و حتی کشور چین وارد منطقه می شد و نیز مشاهده شده که در شهر ریو اردشیر کشتی می ساختند. امامزاده میر نعمان نیز در کنار ساحل رودخانه زهره ازجمله مناطق گردشگری هندیجان است. امامزاده میر نعمان در کنار نخلستان های پایین رودخانه در سی کیلومتری هندیجان به سمت دریا واقع شده است. این امامزاده از نوادگان امام موسی کاظم (ع) معروف به ابو سچین می باشد.
رودخانه زهره هندیجان با طول تقریبی ۲۷۵ کیلومتر در سه استان فارس، کهگیلویه و بویر احمد و خوزستان جریان دارد که از کوه «کنه دوده» در استان فارس سرچشمه می گیرد. پس از ورود به خوزستان و گذر از زیدون بهبهان و هندیجان به خلیج فارس می ریزد. متوسط آب دهی سالانه کل حوضه این رودخانه در محل ایستگاه دهملا برابر ۸۳ مترمکعب در ثانیه برآورد شده است.این رودخانه از کنار شهرهای اردکان، نورآباد و رستم در استان فارس می گذرد که در نورآباد به آن رودخانهٔ فهلیان می گویند. در میانه بردنگان رودخانه کتی به رود فهلیان می‌ریزد و پس از آن رود تنگ شیو هم به این رود می پیوندد. پس از خروج از استان فارس، این رودخانه را زهره می نامند. رودخانه به مسیر خود به سمت جنوب غرب ادامه داده و از کنار شهرستان گچساران در استان کهگیلویه و بویراحمد عبور می کند که پس از ریخته شدن رودخانه های بابا منیر و هفت قنات در آن به سردشت (زیدون) بهبهان در استان خوزستان وارد شده و با گذشتن از روستای سریره به سمت شهرستان هندیجان در جنوب تغییر مسیر داده و با گذر از این شهرستان به خلیج فارس می ریزد.
رودخانهٔ زهره در محدودهٔ شهرستان هندیجان به علت نزدیکی به خلیج فارس داری آبزیان متعددی است. آبزیان این رودخانه به دو گروه ماهیان آب شیرین و آب شور تقسیم می شوند. ماهیان آب شیرین شامل سرخه یا سرخو، ماهی بچ و ماهیان آب شور نیز شوریده، شانک، خارو، میگو، سرز و راشگو هستند. این رودخانه بر حسب شهرها و دشت هایی که در مسیر خود از نزدیکی آنان می گذرد به نام های مختلفی مثل اردکان، شش پیر، فهلیان، زیدون نامگذاری شده که نام رسمی آن رودخانه زهره یا بر اساس آخرین شهری که از آن می گذرد و به خلیج می ریزد به رودخانه هندیجان معروف است.
هندیجان بنادر قدمتی، تاریخی دارد درگذشته از بنادر این شهرستان برای مبادله کالاها از سرزمین های دور و نزدیک استفاده می شده و نیز محلی برای ساخت کشتی بوده است. ازنظر اقتصادی رودخانه هندیجان نقش تعیین کننده ای در زندگی مردم داشته و این تأثیرگذاری به میزانی بوده که قلمرو جغرافیایی و منطقه را نیز با نام رودخانه مشخص می کردند. این آبراه به عنوان یکی از مسیرهای تجاری خارجی از گذشته های دور مورد استفاده بوده است و هم اکنون نیز علیرغم کم شدن آب آن در فصول تابستان شناورهایی با ظرفیت بیش از صد تن قادر به رفت و آمد در این رودخانه هستند.
هندیجان با قدمتی سه هزار ساله به قبل از امپراتوری بزرگ هخامنشیان برمی گردد و مردم آن از دریا و رودخانه ماهی صید کرده و با کشاورزی زندگی خود را تأمین می کردند. رودخانه زهره هندیجان از زمان حکومت های مقتدر ایران از جمله هخامنشیان، اشکانیان، ساسانیان رونق داشته و دو طرف ساحل آن برای کشاورزی آبیاری می شد و بروی آن بند هایی بسته بودند که آثار آن در روستای بدرانی بنام گدار سنگی معروف است. بند هایی که بروی رودخانه زهره بسته بوده اند در روستای فیروزآباد دیواری به طول ۱۰۰ متر و ارتفاع ۳ متر و عرض ۱ متر به نوعی سد سازی به شیوه صحیح بوده و تمام بیابان را زیر کشت کشاورزی می برد، بدون آنکه رودخانه خشک شود.
وجه تسمیه
چون رودخانه زهره، سواحل بندر بحرکان، سواحل سریم ۹۵ کیلومتر مرز آبی با خلیج فارس همگی در یک مکان تجمیع و آب زیادی در منطقه بوده آن را هندیجان نامیده اند. در زبان سانسکریت هند به معنی آب است.
جاذبه های گردشگری شهرستان
از جاذبه های زیبای طبیعی می توان به ساحل خلیج فارس به نام سریم که از رودخانه زهره تا ماهشهر گسترده شده نام برد، سواحل آن از جنس سنگ و گلسنگ های زیبا است که بسیار کمیاب بوده و به هنگام جزر و مد دریا نمایان می گردد. در سواحل سریم هندیجان انواع علف های دریایی، انگور دریایی بروی آن مشاهده می شود که چشم هر بیننده ای را خیره می کند. در بین سنگ های سواحل سریم غارهایی وجود دارد که به هنگام جزر آب ماهیان بزرگ در آن شناور شده و برای دیدن آنها باید زمان زیادی منتظر ماند. همچنین در نزدیکی هندیجان آثار بندر تاریخی «مهرویان یا مهرویان» و شهر تاریخی ریو اردشیر قرار داشته است. مهرویان از دوره عیلامی تا قرن چهارم هجری و احتمالاً تا مدت ها بعد نیز بندر تجاری مهمی بوده است که از طریق آن کالاهای دور و نزدیک و حتی کشور چین وارد منطقه می شد و نیز مشاهده شده که در شهر ریو اردشیر کشتی می ساختند. امامزاده میر نعمان نیز در کنار ساحل رودخانه زهره ازجمله مناطق گردشگری هندیجان است. امامزاده میر نعمان در کنار نخلستان های پایین رودخانه در سی کیلومتری هندیجان به سمت دریا واقع شده است. این امامزاده از نوادگان امام موسی کاظم (ع) معروف به ابو سچین می باشد.
نظر شما