به گزارش سلام نو به نقل از تریپ یار، نیایشگاه آناهیتا از بناهای مشهور شهر باستانی بیشاپور در شهرستان کازرون است که به آناهیتا، ایزدبانوی آب منسوب میباشد. در کنارکاخ شاپور در دره باستانی بیشاپور اتاق چهارگوش بزرگی وجود دارد که به نام معبد آناهیتای بیشاپور معروف است. این معبد به صورت مکعبی بوده که هر ضلع آن نزدیک به ۱۴ متر است واز سنگ های تراش خورده و بدون ملات و دو جداره ساخته شده و به سبک معماری هخامنشی است که با بست های آهنی به یکدیگر متصل شده است. این معبد در فرورفتگی ۶ متری از روی زمین واقع شده و پلکانی از کاخ به آن متصل بوده است. معبد فاقد سقف است و هدف این بوده که آب رودخانه شاپور که در فاصله ۲۵۰ متری آن جاری است به درون معبد سرازیر گشته و پس از جریان دون معبد به وسیله قناتی خارج گردد.
بیشاپور یکی از شهرهای باستانی ایران در استان فارس و درنزدیکی شهرستان کازرون است که در زمان ساسانیان ساخته شده، امروزه اما تنها ویرانه هایی از آن برجای مانده است. شهر بیشاپور از قدیمی ترین شهرهایی است که تاریخچه ساخت آن بصورت مکتوب در سنگ نوشته ای موجود است. بیشاپور در شمال شهر کازرون قرار گرفته و از شهرهای خوش آب و هوا و دارای طراحی و مهندسی ویژه آن روزگار است.
این شهر به سال ۲۶۶ میلادی و به دستور شاپور اول پادشاه ساسانی ساخته شد. پس از پیروزی شاپور بر والرین امپراتور روم، شاپور دستور داد در ناحیه‌ای خوش آب و هوا بر سر راه تخت جمشید به تیسفون شهری بنا کنند. این جاده در زمان هخامنشیان، شهرهای تخت جمشید و استخر را به شوش وصل می کرد. شاپور نام خود را بر این شهر نهاد. بر اساس اسناد به دست آمده معماری از اهالی سوریه قدیم به نام آپاسای طراح بیشاپور بود. بیشاپور تا قرن هفتم هجری آباد و مسکونی بوده‌است و پس از آن ویران شده‌است. بیشاپور گنجینه‌ای از آثار ارزشمند ساسانی مانند معبد آناهیتا است.
معبد یا نیایشگاه آناهیتا به ایزدبانوی آب تعلق داشته و محلی برای نیایش بوده است. در نزد ایرانیان باستان چهار عنصر مقدس آب، خاک، باد و آتش از اهمیت ویژه ای برخوردار بود و برای هر کدام از آنها الهه ایی در نظر میگرفتند.
آناهیتا الهه آبهای زیرزمینی، مظهر زایش و زیبایی بوده است. این بنا بصورت مکعبی و هر یک از اضلاع آن ۱۴ متر می باشد و از سنگهای حجاری شده، با ابعاد مختلف و بدون ملات و بصورت دو جدار با الهام از سبک معماری دوره هخامنشی ساخته شده است. سنگهای معبد به وسیله بست های فلزی از درون به هم قفل و بند شده اند. به منظور هدایت آسانتر آب به صحن مرکزی معبد و جریان گردش آب، این معبد را در عمق ۶ متری از زمین ساخته اند تا آب رودخانه شاپور از طریق یک کانال ۲۵۰ متری به درون آن سرازیر شود. با توجه به سنگهای تنظیم آب و جویهای سنگی و باریک که حرکت آب را به طرزی با شکوه به آبگیر وسط هدایت می کنند؛ برای تقسیم و جریان آب در این نیایشگاه، شیوه هایی بکار رفته تا چشم نوازی و شکوه آب،این عنصر مقدس را به زیباترین شکل ممکن به نمایش بگذارند.
این معبد نه تنها از نظر معماری، بلکه از نظر رعایت دستگاه های تنظیم و تقسیم و کنترل آب نیز فوق العاده است.
نظر شما