به گزارش سلام نو، عمارت شاپوری مربوط به اوایل دوره پهلوی است و در شیراز، خیابان انوری، روبروی خیابان اهلی واقع شده‌است. این اثر در تاریخ ۱۶ مهر ۱۳۷۹ با شمارهٔ ثبت ۲۷۸۱ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده‌است.
این اثر از سالهای ۱۳۱۰ تا ۱۳۱۵ توسط استاد ابوالقاسم مهندسی معمار معروف شیرازی بنا شده‌است و متعلق به عبدالصاحب شاپوری از تاجران بزرگ شیراز بوده است. خانه و باغ شاپوری، نمونه ارزشمندی از دوران خود و نمایانگر نوآوری و ابداع در طراحی پلان، نما و سازه است. نوآوریهای به کار رفته در ساختار این باغ آن را به یک باغ ایرانی – اروپایی تبدیل کرده است. از ویژگی های ارزشمند معماری عمارت شاپوری می توان به تزیینات نمای غربی (اصلی) ستون های مدور و منقوش گچی و نیز کاشی کاری با طرح هخامنشی بر پیشانی ایوان فوقانی اشاره کرد.
بازدید عموم از این اثر آزاد است و در آن رستوران و کافی شاپ و نمایشگاه آثار فرهنگی و هنری استان فارس دایر است.
شماره ۲۷۸۱ فهرست آثار ملی ایران خانه ای تاریخی است که عمارت شاپوری نامیده می شود. عمارتی که در باغی به وسعت ۴۶۳۵ متر ساخته شده است. تا دهه ۷۰ هجری شمسی این بنا مورد استفادهٔ خانوادهٔ شاپوری بود و چند سال به صورت متروکه رها شده‌بود و در نهایت در سال ۱۳۷۸ سازمان میراث فرهنگی استان فارس آن را خریداری و ثبت میراث فرهنگی ایران کرد.
این بنا در دو طبقه با زیربنای ۸۴۰ مترمربع و در زمینی به مساحت ۴۶۳۵ مترمربع به سبک معماری قاجاریه بنا شده‌است و جزو اولین بناهایی است که در آن سال‌ها با رویکرد آزادانه به معماری طراحی شده‌است.
این عمارت ۲ طبقه متعلق به عبدالصاحب شاپوری بوده که در سالهای ۱۳۱۰ تا ۱۳۱۵ بنا گردید. سبک معماری آن در نوع خود بی نظیر است به طوری که قرار گرفتن ۱۴ ستون به قرینگی یکدیگر با تزئینات منحصر به فرد در گرداگرد بالکن هویتی خاص به بنا داده است. از تزئینات و گچ بری ها و ستونهای رنگی که بگذریم حوض پنچ پر بزرگ وسط حیاط را که ببینید به هیچ یک از بناهای تاریخی موجود در شیراز شباهتی ندارد و جلوه ای چشم نواز به باغ داده است جلوه ای که شکوه معماری عمارت را دو چندان می کند. اضافه نمودن بالکن به بنا که در معماری ایرانی جایگاهی نداشته، از مشخصات منحصر به فرد معماری عمارت شاپوری است. قرار گرفتن ۱۴ ستون به قرینگی هم، با تزئینات بی نظیر در گرداگرد بالکن، هویتی خاص به این فضا می دهد و این ابتکار خلاقانه را به اوج می رساند. هم چنین بهار خواب که نیز که محل استراحت تابستانی است، بالکن و ستون هایی مشابه ستون های بالکن اصلی دارد. اما وجود راه پله در وسط عمارت و دو سویه شدن آن و هدایت بازدیدکنندگان به شاه نشین و گوشواره هایی که با درک های کوچک و بزرگ فضای بیرون خانه را (باغ) نشان می دهد ، از دیگر جلوه های بنا محسوب می شود.
عمارت شاپوری شبیه به دیگر عمارت های تاریخی وهم عصرش نیست و با اینکه این خانه تاریخی دارای حیاط، شاه نشین، گوشواره، تالار و ایوان و حوضخانه و راهرو و تزئینات کاشی هفت رنگ و گچبری و نقاشی است اما متفاوت و نوع خاص معماری به کار رفته در بنا عمارت مذکور را با عمارت های چون زینت الملوک یا نصیر الملوک و منطقی نژاد شبیه نکرده است.
در باغ شاپوری، انواع درختان شامل سرو، اَفرا، چنار و درختان میوه اعم از انجیر، انار، نارنج و خرما و گل های رز و شمعدانی به چشم می خورد.
تفاوت این بنا با بناهای هم عصرخود:
اضافه نمودن بالکن به بنا که در معماری ایرانی جایگاهی نداشته، از مشخصات منحصر به فرد معماری این عمارت است.
دسترسی به عمارت از محور اصلی نمی باشد و با ۹۰ درجه چرخش در نمای شمالی واقع شده است.
باغ این مجموعه دارای تقارن در معابر است ولی نحوهٔ قرارگیری درخت ها در آن تقارن ندارند.
راه پلهٔ درونی بنا در معماری بناهای هم دوره با این اثر دیده نمی شود.
برخلاف دیگر بناها که اتاقها چند منظوره بودند در این بنا هر اتاق کاربری خاص خود را داراست.
منبع: تریپ یار
نظر شما