ابوالحسن خوشرو در ۱۴ دی ماه ۱۳۲۵ در روستای سیاهرود کلای (ساروکلا) شهر قائمشهر واقع در استان مازندران متولد شده است. پدرش نوازنده‌ی نی بود و او که نیز از همان کودکی به موسیقی علاقه داشت، نواختن ساز لَلِه‌وا را آغاز کرد.
وی به منظور ادامه‌ی تحصیل در رشته‌ی موسیقی به هنرستان موسیقی تهران رفته و از آنجا فارغ‌التحصیل شد.
فعالیت‌های مهم ابوالحسن خوشرو
ابوالحسن خوشرو بعد از اتمام دوره‌ی تحصیل خود در سال ۱۳۳۹ با همکاری برادرانش فرج‌الله خوشور که نوازنده‌ی سنتور بود و عبدالله خوشرو که کمانچه می‌نواخت و همچنین احمد محسن‌پور نوازنده‌ی ویلن گروه موسیقی تشکیل داد و از سال ۱۳۴۵ با رادیو مازندران همکاری خود را شروع کرد.
او در سال ۱۳۵۰ با تشکیل گروه موسیقی روجا یا همان ستاره‌ی صبح فعالیت هنری خود را توسعه داد. بعدها سرپرستی گروه امیر پازواری را به عهده گرفت و به عنوان خواننده و نوازنده‌ی لَلِه‌وا خوش درخشید.
وی همچنین کنسرت‌های متعددی برگزار کرد. در جشنواره‌های متعددی از جمله آیینه و آواز، حماسی و نواحی کرمان و جشنواره‌ی بین‌المللی موتستر آلمان شرکت نمود و در همه‌ی آنها عنوان بهترین نوازنده یا خواننده را از آن خود کرد.
الگوی هنری ابوالحسن خوشرو
زنده‌یاد خوشرو خلیل طهماسبی نوازنده‌ی لَلِه‌وا و خواننده‌های مشهور مازندران، آقاجان فیوج‌زاده، سلیمان اسدی و حسین علیزاده را در سبک موسیقی و هنر خود الگو قرار داده و مؤثر می‌دانسته است.
زندگی خصوصی ابوالحسن خوشرو
شادروان ابوالحسن خوشرو، سالیان سال در کنار همسری مهربان و فداکار به نام نسیم میرزانژاد زندگی خوبی داشتند که حاصل این ازدواج دو فرزند پسر به نام‌های حسین (رزوبه) و بابک است.
هر دوی این عزیزان نیز مانند پدرشان در موسیقی فعالیت دارند. روزبه نوازنده‌ی تنبک و نقاره و بابک نوازنده‌ی تار است.
آثار هنری ابوالحسن خوشرو
اولین مجموعه‌ی موسیقی ایشان هژیر سلطان نام دارد. اما در سال ۱۳۵۹ اثری به نام مشتی خلق کرد که در دل همگان نفوذ کرد و تا مدتها مردم آن منطقه خوشرو رو مشتی صدا می‌کردند.
ترانه‌ی مشتی ترانه‌ای فولکلور است که ابتدا توسط مردم دودانگه و چهاردانگه اجرا شده است.
او در اجرای ترانه‌های خود مثل لیلی جان، از تلفیق آهنگ‌های مازندرانی قدیمی و سبک و لحن خاص خودش استفاده می‌کرده است و همین امر سبب خاص بودن و محبوبیت آهنگ‌های وی شده است.
آثار و فعالیت‌های او در موسیقی مازندران تأثیر بسزایی داشته است، به همین دلیل از او به عنوان نماد موسیقی مازندران و یا « شجریان مازندران» یاد می‌کنند.
فعالیت‌های هنری و برجسته‌ی ابوالحسن خوشرو
از جمله فعالیت‌های وی داوری بخش موسیقی جشنواره‌ی موسیقی جوان است.
در سال ۱۳۹۶ به عنوان یکی از چهره‌های ماندگار و تأثیرگذار موسیقی شناخته شد و به همین مناسبت توسط سازمان میراث فرهنگی «کاشی ماندگار» به رسم یادبود بر سر در خانه‌ی وی نصب شد.
مراسم بزرگداشت او در ۱۵ دی سال ۱۳۹۷ در شهر قائمشهر برگزار شد.
دیگر افتخار خوشرو، دریافت تندیس «سرو» در اختتامیه‌ی پنجمین «جشنواره‌ی موسیقی آینهدار» که در سال ۱۳۹۷ برگزار شد می‌باشد.
اجرای ترانه‌ی سریال نوروزی شش قهرمان و نصفی در سال ۱۳۹۸ که از شبکه‌ی ۵ سیما پخش شد، نیز از دیگر افتخارات وی است.
در سال ۱۳۹۹ در سی و ششمین جشنواره‌ی موسیقی فجر جایزه‌ی «باربد» به وی تعلق گرفت.
درگذشت ابوالحسن خوشرو
ابوالحسن خوشرو از سال ۱۳۹۶ درگیری بیماری شد ولی درطول دوره‌ی بیماری‌اش از فعالیت‌های خود دست نکشید و آثاری چون موسیقی «حماسی و آیینی مازندران» اثر «نبی احمدی» و «چم» به آهنگ سازی سیاوش طالبی خلق کرد.
سرانجام در ۱۰ اسفند ۱۳۹۸ پس از تحمل یک دوره‌ی دوساله‌ی بیماری در سن ۷۳ سالگی درگذشت. وی در روستای ساروکلای قائمشهر با حضور گسترده‌ی مردم، هنرمندان و استاتید به خاک سپرده شد.
آثار فاخر به جا مانده از ابوالحسن خوشرو
از جمله آثار و آلبوم‌های وی می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
- مشتی
- شوار
- حامد
- مادرمه
- هژبر خوانی
- رقص‌های مازندرانی
- تش سو
- نرگس جار
- آفتاب ته به همراه نورالله علیزاده
- کوچ
- دماوند
- آهنگ مازندرانی به همراه نورالله علیزاده و تنظیم محمدرضا درویشی
- الاشت دیار به همراه علی خواستار الاشتی و تنظیم امیر خواستار الاشتی
- طالبا
- شاباجی به آهنگ سازی بابک خوشرو
- رونما به آهنگ سازی مانی و پویا خوش‌روش
- خنش به همراه محمدرضا اسحاقی
- خوشرو و خوانش
- امیری کوتاه و بلند و طالبا، لَلِه‌وا: حسین طیبی، تار: نصیر شیردل و جمال ابوطالبی و دف: لطف‌الله سیفی
یاد و نامش گرامی
نظر شما