به گزارش سلام نو، غار روستای رودافشان در شهرستان دماوند یکی از غارهای طبیعی بزرگ ایران بوده که با مناظر و چشم اندازهای بدیع طبیعی موقعیت منحصربه فردی را پیش روی گردشگران و طبیعت دوستان قرار داده است. این غار آبی-خشکی دارای ساختار آهکی استالاکتیک (چکنده) و استالاگمیت (چکیده) بوده و از غارهای طبیعی بزرگ ایران به شمار می رود. غار رود افشان تحت شمارهٔ ۱۲۲۱۳ و در تاریخ ۳۰/۴/۱۳۸۴ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسده است.
طبیعت شوخی جالبی را برای غارنوردان تدارک دیده و یکی از بزرگترین دهانه های غارهای ایران را در گودالی پنهان کرده که برای دیدن قطر ۱۰۰ متری آن باید به فاصله ای کمتر از بیست متری غار برسید! غار رود افشان که در ۱۰۳ کیلومتری شمال شرقی تهران و در رشته کوههای البرز قرار گرفته است، طوری لا به لای صخره ها پنهان شده که پیدا کردن آن در اثر اتفاق و شانس ممکن نیست. این غار در دهکده رود افشان شهرستان دماوند و در کوهستان البرز مرکزی در موقعیت جغرافیایی ۳۵ درجه و ۳۸ دقیقه بر بالای ارتفاعات شمال شرقی روستا قرار گرفته و تالارهای آن پوشیده از مواد آهکی است که به صورت قندیلهایی از سقف غار آویزان شده اند و البته چاله هایی که آبی زلال را از دل صخره های سنگی بیرون می دهند. در برخی منابع گفته شده که در گذشته دهانه فعلی غار پشت تیغه سنگی بزرگی قرار داشته که حدود ۳۵ هزار سال قبل بر اثر وقوع آتشفشان در کوه دماوند شکسته شده و با ایجاد شکاف عمیقی دهانه غار ظاهر شده و بعد ها بر اثر فرسایش آب وسیع تر شده است. دهانه غار بسیار وسیع و فرم آن قوسی شکل است، طول آن ۴۰ متر و ارتفاع آن به ۱۲ متر می رسد. در گوشه بیرونی این غار چشمه ای با آب بسیار خنک و گوارا قرار دارد و دهانه غار با درخت زیبای گل نسترن و گل های وحشی «بومادران» و «افسنطین» زیباتر شده است. مسیر این غار در اثر فرسایش آب و املاح موجود در زمانی که آب به طور کامل در غار رود افشان جریان داشته، ایجاد شده است.
مشخصات غار
غار رودافشان در اثر سازوکار پدیده کارست، تشکیل شده است. از نظر زمین شناسی این غار در سنگ آهک های دوره کرتاسه به وجود آمده است. با این وجود کارشناسان زمان تشکیل غار را به دوران سوم و دوره پالئوسن نسبت می دهند.
تالار اول
دهانه این غار بعد از غار ایوب و غار اسپهبد خورشید، سومین دهانه بزرگ در غارهای ایران است. بعد از عبور از دهانه بلافاصله وارد اولین تالار غار می شوید که از بزرگترین تالارها در غارهای ایران است. این تالار عظیم تاقدیس بزرگی است که به علت استحکامی که لایه های آن دارد هیچ نشانی از شکستگی یا سنگ های سست در آن دیده نمی شود. این تالار به اندازه ای بزرگ است که می توان یک آمفی تئاتر بزرگ در آن برپا کرد! شاید علت وسعت این تالار فرسایش آب رودخانه دلی چای در کنار فرایند غارزایی باشد؛ بدین ترتیب که هزاران سال قبل که دره رود افشان عمق فعلی را نداشت، رودخانه دلی چای و یا شاخه ای از آن با دهانه غار رود افشان هم سطح بوده و آب رودخانه وارد دالان ها می گردید و لایه های سست را در مسیر خود تخریب می کرد. تعدادی ایوان که از سنگچین ساخته شده اند و همچنین مقداری خرده سفال در انتهای این تالار وجود دارد. این تالار فاقد تزئینات آهکی است.
تالار دوم
بعد از تالار اول، تالار دوم قرار دارد. بین تالار اول و دوم دیوار سنگچینی واقع شده که طول آن ۸ متر و پهنای آن ۱.۵ متر است و در حال حاضر قسمتی از این دیوار تخریب شده و درگاهی به عرض ۲ متر بوجود آورده که مدخل تالار دوم را تشکیل داده است. در این ناحیه تاقدیس کوچکی با ارتفاع ۸ متر قرار دارد که ابتدای تالار دوم است. تالار دوم دارای تاقدیس به ابعاد ۵۰ در ۶۰ متر و ارتفاع ۲۰ متر است. در دیواره این تالار یک شکاف بزرگ به چشم می خورد. این تالار نیز فاقد تزئینات آهکی است.
تالار سوم
ابعاد این تالار ۴۰ در ۵۰ و ارتفاع آن ۱۵ متر است. در این تالار تزئینات آهکی فراوان است که در روی سقف و دیوار این تالار چکنده های گل کلمی و نخودی دیده می شود، تمام تالار پوشیده از چکیده های مخروطی دانه انگوری می باشد. در طرف راست تالار دالانی به طول ۱۰ متر وجود دارد که به اتاقی منتهی می شود، دیوارها و سقف این اتاق با تزئینات خوشه انگوری، گل کلمی، ستون های سنگی و آبشار سنگ پوشیده شده است، این اتاق دارای دهانه دیگری است که به انتهای تالار سوم می رسد.
انتهای تالار سوم راهرویی به عرض ۲ متر و ارتفاع ۶ متر بوده که پس از طی ۵۰ متر، استالاگمیت بزرگی دیده می شود. پس از حدود ۲۰ متر بلندترین چکیده غار به بلندی ۱۲ متر دیده می شود. در اینجا چکنده های نیزه ای نیز دیده می شوند.
معبد آناهیتا
با عبور از یک ورودی، پس از طی دالانی در دنباله مسیر به عمیق ترین ناحیه غار نسبت به دهانه غار می رسید که ۱۵۰ متر پایین تر از دهانه غار است. پس از آن توسط یک نردبان آهنی که جهت سهولت غارنوردی تعبیه شده است به دالانی با ارتفاع ۳ متر می رسید که در انتهای آن حوضچه آبی وجود دارد که ستونی سنگی در میان آن قرار دارد. این محل تالار آناهیتا نام دارد که پس از آن تاقدیسی به پهنای ۱۵ تا ۲۰ متر وجود دارد. در ادامه مسیر پس از طی ۱۵۰ متر به دالان ۱۰ متری می رسید که اینجا انتهای غار است. محل انتهایی غار ۵۰ متر پایین تر از دهانه غار است.
مسیر دسترسی
برای دسترسی به این غار بهترین راه گذشتن از جاده فیروزکوه است که بعد از گذر از دو راهی دماوند در محلی بنام سید آباد به جاده فرعی آسفالته ای برخواهید خورد که پس از طی حدود نیم ساعت رانندگی یا دو ساعت پیاده روی، به روستای رود افشان می رسید. از این روستا پس از حدود ۱۵ تا ۲۰ دقیقه کوهپیمایی ساده در طول مسیر غار که البته دارای شیب زیادی است، به دهانه غار خواهید رسید که درون قیف بزرگی به قطر ۱۰۰ متر جا خوش کرده و تنها از لبه همین قیف دهانه غار دیده خواهد شد! در طول مسیر از پلی که بر رودخانه دلیچای قرار دارد باید عبور کرد، سرچشمه این رودخانه دریاچه های تار و هویر است که حاصل ذوب یخچال های قره داغ (در خط الراس اصلی البرز) به شمار می آیند. بطور کلی مدت زمان طی مسیر از تهران تا روستای رودافشان با اتومبیل حدود ۲ ساعت است که تمام طول مسیر آن دارای جاده آسفالت است. مسیر دیگری هم برای رسیدن به غار وجود دارد که البته مسیر دشواری است اما به دیدن زیبایی آن می ارزد. این مسیر خوراک کوهنوردان و طبیعت گرد هایی است که به مقصد رود افشان سفر می کنند. این مسیر از روستای دلیچای واقع در حاشیه جاده فیروزکوه می گذرد و در امتداد مسیر رودخانه دلیچای ادامه پیدا می کند. برای رسیدن باید مسیری حدود یک کیلومتر را در یک سراشیبی تند، پیاده طی کنید. اختلاف ارتفاع رود و دهانه غار حدود ۱۳۰متر است.
منبع: تریپ یار
نظر شما