کدام شهرها به سرعت در حال غرق شدن هستند!

سلام نو-فاطمه عرب‌زاده: برخی از شهرهای بزرگ ساحلی جهان حتی سریعتر از افزایش سطح دریاهای اطرافشان در حال غرق شدن هستند.

این مطالعه نشان می‌دهد که حداقل ۳۳ شهر سالانه بیش از ۱ سانتی‌متر زیر آب فرو می‌روند.

محققان هشدار می‌دهند که شهرهای ساحلی باید نرخ فرورفتگی را در مدل‌های سیل خود لحاظ کنند، در غیر این صورت آمادگی کافی برای تغییرات آب و هوایی را ندارند.

شهرهای ساحلی مانند میامی و گوانگژو با افزایش سطح آب دریاها با چشم انداز سیل عظیم روبرو هستند. با این حال، برخی از شهرها حتی با خطر سیل شدیدتر از خطر ناشی از تغییرات آب و هوایی مواجه هستند. در فرآیندی به نام فرونشست، زمین بر اساس تغییرات مواد زیر سطح زمین ته نشین و فشرده می شود. این فرونشست زمین باعث شده است که زمین در اکثریت قریب به اتفاق این شهرها سالانه چندین میلی متر فرو برود. بیشتر این امر توسط فعالیت‌های انسانی مانند پمپاژ آب‌های زیرزمینی ایجاد می‌شود. همانطور که آب به بیرون می‌ریزد، زمین فشرده می‌شود و سازه‌های ساخته شده در بالای آن به سطح دریا نزدیک‌تر می‌شوند.

بر اساس برآوردهای اخیر از افزایش سطح آب دریاها، حداقل ۳۳ شهر سالانه بیش از یک سانتی متر سقوط می‌کنند که پنج برابر افزایش سطح آب دریاها است. شهرهایی که سریع‌ترین غرق شدن را دارند، متمرکز در آسیای جنوبی و جنوب شرقی، مجبور به سازگاری هستند. به عنوان مثال، اندونزی پایتخت خود را از جاکارتا، یک ابرشهر ۱۰.۵ میلیون نفری، به شهری تازه ساخته در جزیره بورنئو، در فاصله ۲۰۰۰ کیلومتری (۱۲۵۰ مایلی) منتقل می‌کند، زیرا جاکارتا در حال غرق شدن است.

همه اینها پیامدهایی برای برنامه‌های شهرها برای مقابله با افزایش سیلاب‌های ساحلی دارد. محققان هشدار می‌دهند که اگر فرونشست با سرعت فعلی خود ادامه یابد، مدل‌های سیل که فقط افزایش سطح دریا را در نظر می‌گیرند برای پیش بینی شدت و سرعت وقوع سیل های بدتر کافی نیستند. اساسا، شهرهای ساحلی زودتر از آنچه مدل‌های کنونی پیش‌بینی می‌کنند، در آینده‌ای پرآب خواهند بود. برنامه‌ریزی برای شهرهای ضد سیل در آینده باید شامل دیوارهای سیلابی و انواع دیگر اقدامات برای جلوگیری از ورود آب باشد، اما همچنین باید مقرراتی را برای فعالیت‌هایی که شهرها را بیشتر در زمین فرو می‌برد، در نظر بگیرد.

چرا شهرهای ساحلی در حال غرق شدن هستند؟

برخی از مناطق مستعد تأمین معاش طبیعی هستند، اما در بسیاری از شهرها، فعالیت‌های انسانی مانند پمپاژ آب‌های زیرزمینی، حفاری نفت و گاز و ساخت و ساز سریع آن را تسریع می‌کند. مکزیکو سیتی که بر روی خاک رس بستر دریاچه‌های باستانی ساخته شده است، پس از دهه‌ها تخلیه سفره‌های زیرزمینی برای آب آشامیدنی، با سرعتی نزدیک به ۵۰ سانتی متر در سال فرو می‌رود.

نویسندگان این مطالعه دریافتند که پمپاژ آب زیرزمینی عامل اصلی فرونشست در شهرهای سراسر جهان است. در شهرهای آسیایی با سریع‌ترین فرونشست، مناطقی با انبوه بالای ساختمان‌های مسکونی یا فعالیت‌های صنعتی سریع‌تر از خشکی‌های اطراف فرو می‌روند که نشان‌دهنده برداشت بیش از حد آب‌های زیرزمینی است.

در حالی که فرونشست نمی تواند معکوس شود، کاهش استخراج حداقل می‌تواند آن را کاهش دهد. جاکارتا تقریبا ۳۰ سال پیش از ۲۸ سانتی‌متر در سال غرق شده و در هفت سال گذشته به سه سانتی‌متر در سال رسیده است که بخشی از آن به دلیل قوانین سخت‌گیرانه دولت اندونزی در استخراج آب‌های زیرزمینی است. پیش از این در سال ۲۰۲۲، دولت محلی جاکارتای شمالی ممنوعیت برداشت از آب‌های زیرزمینی در این منطقه را صادر کرد.

شهرها در حال حاضر شاهد سیلاب‌های ساحلی ناشی از ترکیبی از فرونشست و افزایش سطح دریا هستند. فرونشست به عنوان عاملی در ریزش آپارتمان سرفساید، فلوریدا در سال ۲۰۲۱ که منجر به کشته شدن ۹۸ نفر شد، مورد توجه قرار گرفت. در سواحل ویرجینیا، یک شهر کامل در جزیره طنجه به دلیل فرسایش و بالا آمدن سطح دریا در زیر امواج فرو می‌رود و آنها را مجبور به تخلیه می‌کند.

بمبئی که تا ۰.۸ سانتی‌متر در سال در حال غرق شدن است، با خطر فزاینده‌ای ناشی از سیل‌های ساحلی و همچنین سیلاب ناشی از بارندگی‌های روزافزون مواجه است. یک تجزیه و تحلیل خطر اخیر، نزدیک به ۲۵۰۰ ساختمان در شهر را نام برد که ممکن است تا سال ۲۰۵۰ در اثر افزایش سطح دریا در طول جزر و مد بالا آسیب ببینند.

بسیاری از عواملی که منجر به تشدید سیل در شهرها می‌شود، برگشت ناپذیر هستند. در بهترین حالت، دولت‌های محلی فقط از طریق مقررات و گاهی اوقات عقب‌نشینی می‌توانند خود را تطبیق دهند.