به گزارش سلام نو به نقل از رکنا ، هر روز و هر ساعت نغمه هایی از فدراسیون فوتبال و از جانب مسوولان بگوش می رسد که برای جذب مربی تیم ملی نام نفراتی را بر زبان می آورند. یک روز صحبت از کی روش می کنند و روزی دیگر نام برانکو به میان می آید، البته بعضا برخی مربیان وطنی نیز به بیرون درز می کند. این در حالیست که باید برای حضور در معظم ترین تورنمنت قاره کهن مهیا شویم که برای رقبای جدی آسیا از جایگاه رفیعی برخوردار است.
جام ملت‌های آسیا که در سال‌جاری میلادی در قطر برگزار خواهد شد، میدانی است پراهمیت لذا عقل سلیم حکم می کند بجای موج سواری و پایان دادن به جدل های رایج ، هم و غم خود را صرف ایجاد چارچوبی اصولی کنیم.
تا آنجایی که می‌دانیم عمانی ها خواهان ابقای برانکو هستند، کی روش هم چون گذشته در حال بازیِ رسانه ای است و از سویی دیگر هیچ نوع جدیتی در اولویت نیست.پس از رهایی از جام‌جهانی قطر، طبق معمول زانوی غم در بغل گرفتیم و هر از گاهی با انتقاد شدید و البته بحق از کی روش و مهدی تاج، به علل حذف از گردونه این رقابتها پرداختیم.اما اکنون باید دریچه ای تازه بگشاییم و برای فردایی امید آفرین، رفرم ایجاد کنیم وگرنه با از دست دادن زمان و بی توجهی به نقشه راه کارشناسان، بار دیگر به بن بست خواهیم رسید.
بهترین گزینه برای رهایی از این چالش اتکا ویژه به خردجمعی و بهره گیری از دانش و تجارب گران‌سنگ مفاخر فوتبال است. بزرگانی که به عمق و ژرفای فوتبال وقوف کامل دارند و می توانند با ارائه راهکار های اثر بخش، اکسیر کارسازی را برای آینده تیم ملی تبیین کنند.
باید بپذیریم که کاسه چکنم چکنم در دست گرفتن، بی توجهی به مشورت پذیری و تره خرد نکردن به" اتاق فکر" سم مهلکی خواهد بود. بیاییم نگاه ویژه به بازیکنان پا به سن گذاشته را دور بریزیم، جوانان پرمایه را باور کنیم و مسیر را برای برنامه های راهبردی تسطیح کنیم.
اگر فلش بک به بیلان تیم ملی فوتبال کشورمان بزنیم ، به این نتیجه می رسیم که بارها و بارها از یک روزنه گزیده شده ایم اما هیچگاه نتوانستیم و نخواستیم که آسیب شناسی کنیم از شکست های مداوم درس عبرت بگیریم. آرزو غایی مان این است روزی برسد هویتی تازه ببخشیم و با اتکا به خردجمعی و آرا ء نخبگان کاری کنیم که فرجامش کارستان باشد. در اینصورت دیگر انگشت حسرت بر دهان نخواهیم گزید و گلیم خود را تا مرز موفقیت بیرون خواهیم کشید .
نظر شما