سلام نو-سرویس گردشگری: سه مسیری که به طور گسترده برای سفر از استان تهران به استان مازندران مورد استفاده قرار می گیرند جاده های هراز، چالوس و فیروزکوه هستند. مقصد جاده های هراز و فیروزکوه شهرهای نیمه شرقی استان مازندران یعنی آمل و قائمشهر است. درحالیکه مقصد جاده چالوس شهرها و سواحل غربی مازندران می باشد. بنابراین اکثر کسانی که قصد سفر به شهر چالوس را دارند از طریق محور جاده چالوس راهی این شهر می شوند.
با این حال هنوز هم مسافران بسیاری وجود دارند که از طریق جاده هراز به شهر چالوس سفر می کنند. هراز جاده ای ایمن تر از جاده چالوس است و ترافیک آن نیز معمولا نسبت به جاده چالوس روان تر باشد. علاوه بر این، جاده هراز از دیدنی های طبیعی و جاذبه های گردشگری نیز خالی نیست و چندین آبشار، رودخانه و دریاچه در مسیر این جاده قرار گرفته اند. در این مطلب قصد داریم به معرفی چند مورد از تماشایی ترین و محبوب ترین جاذبه های توریستی موجود در حاشیه این جاده بپردازیم. ابتدا بگذارید ببینیم که فاصله تهران تا چالوس از جاده هراز چقدر است.
فاصله تهران تا چالوس از جاده هراز چقدر است؟
فاصله تهران تا چالوس از جاده هراز نزدیک به سیصد کیلومتر است. در واقع می توان گفت فاصله این دو شهر از طریق جاده هراز حدود دو برابر فاصله آنها از طریق جاده چالوس است. اما این را هم در نظر بگیرید که جاده هراز پیچ و خم های بسیار کمتری نسبت به جاده چالوس دارد و جاده به مراتب سر راست تری محسوب می شود. همچنین ترافیک این جاده نیز معمولا از ترافیک جاده چالوس روان تر است. در هر حال باید گفت که طی نمودن فاصله تهران تا چالوس از جاده هراز حدود یک ساعت بیشتر از طی نمودن فاصله بین این دو شهر از طریق محور جاده چالوس به طول خواهد انجامید.
شما می توانید فاصله تهران تا چالوس از جاده هراز را با فرض روان بودن ترافیک در عرض حدود چهار ساعت طی نمایید.
قلعه ملک بهمن
جاذبه ها و جاهای دیدنی جاده هراز
یکی از محبوب ترین جاذبه های گردشگری در مسیر جاده زیبای هراز آبشاری به نام آبشار شاهان دشت است. این آبشار که از سه تاج تشکیل شده است در مجموع از ارتفاعی بیش از صد و هشتاد متر برخوردار است و بلندترین آبشار استان مازندران به شمار می رود. فاصله این جاذبه توریستی با شهر آمل حدود شصت و پنج کیلومتر است. آبشار شاهان دشت یکی از جاذبه های پرشمار منطقه لاریجان محسوب می شود و در درون بخش امیری از توابع این منطقه واقع شده است. قلعه معروف ملک بهمن نیز در فاصله ای نزدیک با این آبشار قرار دارد.
قلعه ملک بهمن که آن را با نام های قلعه لاریجان یا ملک قلاع نیز می شناسند یک جاذبه گردشگری دیدنی در حاشیه جاده هراز است. این قلعه که قلعه باستانی خاندان پادوسبانیان بوده است از دوران پیش از اسلام تا حدود هزار سال بعد مرکز حکمرانی این خاندان بر نواحی نور، کجور، رویان و رستمدار بوده است. در حقیقت این خاندان اشرافی طولانی ترین حکمرانی در تاریخ ایران را به نام خود ثبت کرده اند. حکومت هزار ساله این خاندان در دوران شاه عباس صفوی به پایان رسید و سربازان شاه توانستند این قلعه باستانی را فتح کنند و خاندان پرافتخار پادوسبانیان را از تخت به زیر بکشند.
اما یکی از زیباترین جاذبه های گردشگری جاده هراز در ارتفاعات روستای نوا واقع شده است. این جاذبه گردشگری دریاچه ساهون نام دارد که به سبب قرارگیری در میان کوه ها از منظره ای بسیار دیدنی برخوردار است. البته باید بگوییم که این دریاچه در حال حاضر در وضعیت مساعدی قرار ندارد. دریاچه ساهون در گذشته بیش از هزار هکتار مساحت داشته و از اکوسیستمی بسیار غنی نیز برخوردار بوده است. اما امروزه به سبب عدم مدیریت صحیح و دخالت های انسانی این دریاچه به شکل یک مرداب کوچک و کم آب درآمده است. دریاچه ساهون در ارتفاع سه هزار متری از سطح دریا و در منطقه شدیدا خنک و خوش آب و هوا قرار گرفته است.
در کیلومتر هفتاد جاده هراز یک جاذبه گردشگری محبوب دیگر قرار دارد. این جاذبه توریستی آبگرم لاریجان است که در درون روستایی به نام آبگرم قرار گرفته است. درجه حرارت این چشمه آب معدنی بیش از شصت درجه سانتی گراد است و آبتنی در آن می تواند تجربه ای خوشایند و آرامش بخش را برای گردشگران رقم بزند. درمان بیماری روماتیسم، درمان دردهای مفاصل و استخوان و درمان بیماری های پوستی از جمله خواص درمانی آبگرم لاریجان هستند.
شکل شاه
شکل شاه نیز یکی دیگر از دیدنی ها و جاذبه های گردشگری واقع در مسیر جاده هراز است. این جاذبه گردشگری در ارتفاعات روستای بایجان و در ناحیه پشت تونل وانا واقع شده است. شکل شاه یک اثر هنری حجاری شده بر دل صخره است که در سال ١٢٩٥ هجری قمری یعنی حدود صد و پنجاه سال پیش به دستور ناصرالدین شاه قاجار کنده کاری شده است. در این سنگ نگاره حجاری شده تصویر ناصرالدین شاه در مرکز و ده تن از ملازمان او در اطراف شاه به چشم می خورد. متاسفانه در خلال جنگ جهانی دوم سربازان شوروی از این اثر تاریخی به عنوان سیبل تیراندازی استفاده کردند و بخش هایی از سنگ نگاره از این طریق تخریب گردید.
نظرات