سلام نو _ سرویس گردشگری: تبریز با اینکه در طول تاریخ دچار فراز و نشیب های زیادی شده است اما همواره توانسته با صلابت خود را حفظ کند. از نظر موقعیت جغرافیایی، تبریز در غرب استان آذربایجان شرقی واقع شده و از سمت شمال به کوه های پکه چین و عون بن علی، از سمت شمال شرق به کوه های گوزنی و بابا باغی، از سمت شرق به گردنه پایان و از سمت جنوب به دامنه های رشته کوه سهند محدود می شود، شهری کاملا کوهستانی محصور در میان کوه های زیبا همینجاست. پس حتما در برنامه های سفرتان تبریز را نیز در اولویت قرار دهید و شاهد این جاذبه های طبیعی و تاریخی بی نظیر این شهر باشید.
چند پل زیباتر با قدمت قاجار
پل سنگی
پل سنگی یکی از پل‌های تاریخی و مکان های دیدنی تبریز است که قدمت آن به دوره قاجار بازمی‌گردد. این پل در خیابان چایکنار و روبروی مسجد پل سنگی، روی مهرانه رود قرار دارد. گفته می‌شود شخصی به نام «حاج عظیم» بانی احداث پل سنگی بوده است.
مصالح به کار رفته در ساخت این پل شامل آجر، سنگ و ملات ساروج می‌شود. در پایه‌ی جنوبی پل سنگی، سنگ نبشته‌ای دیده می‌شود که در تاریخ ۱۳۶۳ هجری قمری و به خط کوفی نوشته شده است. این پل در ۱۱ مرداد سال ۱۳۸۴ با شماره‌ی ۱۲۴۳۸ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید.
پل منصور
پل منصور از پل‌های تاریخی و مکان های دیدنی تبریز است. این پل در محله‌ی منصور، در تقاطع منصور و خیابان عباسی قرار دارد و در دوره قاجار احداث شده است. پل منصور در ۱۱ مرداد سال ۱۳۸۴ به شماره‌ی ثبت ۱۲۴۴ به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسید.
پل بیلانکوه
پل بیلانکوه در محله‌ی بیلانکوه تبریز، واقع در خیابان آبرسان و کوچه‌ی شیخ کمال قرار دارد و روی رودخانه‌ی اسبه ریز احداث شده است. این رودخانه از کوه‌های سهند سرچشمه می‌گیرد و سرانجام به مهرانه رود می‌ریزد. با قدمتی که به دوره قاجار بازمی‌گردد، این پل از آجر و سنگ ساخته شده است. پل سه دهنه با طاق‌های جناغی دارد که دهانه‌ی وسطی عریض‌تر است و دو موج‌شکن نیز در اطراف آن جای گرفته‌اند.
طول پل ۲۶، عرض آن ۷۰.۵ و ارتفاع آن ۵.۵ متر است. یکی دیگر از جاهای دیدنی تبریز، یعنی مقبره دو کمال نیز روبروی پل قرار دارد که آرامگاه کمال‌الدین مسعود خجندی و کمال‌الدین بهزاد است. این اثر تاریخی در تاریخ ۱۰ بهمن سال ۱۳۸۳ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید.
پل‌های زیبا و دیدنی تبریز
پل تلخه رود
پل تلخه رود که با نام پل آجی چای نیز شناخته می‌شود، از تاریخی‌ترین پل‌های شهر تبریز به شمار می‌رود و قدمت آن به دوران صفویه و قاجاریه بر می‌گردد. پل آجی چای ۱۶ دهنه دارد و به‌جز سه دهنه که طاقی هلالی دارند، بقیه‌ی طاق‌ها جناغی هستند. طول پل ۱۰۵ متر و عرض آن پنج متر است. در زمان ولیعهدی عباس میرزا در تبریز، این پل توسط حاج سید حسین تاجر تعمیر شد و یک بار دیگر در سال ۱۳۸۰ شمسی، مورد بازسازی قرار گرفت.
معماری پل به صورت یکدست نیست و چندین بار به علت طغیان رودخانه و وقوع جنگ‌های منطقه‌ای صدمه دیده و دوباره مرمت شده است. این اثر تاریخی به‌عنوان یکی از مکان های دیدنی تبریز، در سال ۱۳۷۸ و با شماره‌ی ۲۵۱۶ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
پل ونیار
پل ونیار از پل‌های قدیمی و دیدنی های تبریز محسوب می‌شد و قدمت آن به دوره‌ی صفویه می‌رسید. این پل در ۵۰۰ متری غرب روستای ونیار و روی رودخانه‌ی آجی چای احداث شده بود. متاسفانه در سال ۱۳۹۲، هنگام ساخت پل مدنی که آن نیز نافرجام ماند، این پل به صورت شبانه و پنهانی تخریب شد. پل ونیار سه دهنه داشت و از سنگ تراش، آجر و ملات گچ و آهن ساخته شده بود. کف پل نیز سنگفرش بود که بعدها آن را آسفالت کرده بودند.
پل قاری
پل قاری یا به زبان ترکی «قاری کورپوسی» یکی از پل‌های تاریخی و دیدنی های تبریز به شمار می‌رود و در خیابان ثقة الاسلام، روی رودخانه‌ی «مهرانه رود» (که اهالی تبریز به آن قوری چای نیز می‌گویند) ساخته شده است. این پل بازار تبریز و شمس العماره (استانداری فعلی) را به بخش شمالی این شهر یعنی محله‌های ششگلان و شتربان (دوه چی) وصل می‌کند و از پرترددترین پل‌های این شهر است.
پل قاری شامل هشت دهنه و قوس‌های مدور می‌شود و سرستون‌های کله قوچی و چراغ‌های قدیمی آن در اواخر دوره‌ی قاجار ساخته شده است. این پل طولی معادل ۱۰۰ متر و عرضی برابر با پنج متر دارد. گفته می‌شود بانی احداث این پل پیرزنی بود که پول حج خود را صرف ساخت پل کرد و به همین دلیل، نام آن را پل قاری (که در زبان ترکی به معنی پیر یا پیر زن است) گذاشتند. این پل در ۲۰ آذر سال ۱۳۷۹ با شماره‌ی ۲۹۲۱ در فهرست آثار ملی به ثبت رسید.
نظرات