تاریخچه خانه مشروطه تبریز

سلام نو _ سرویس گردشگری: تبریز جاذبه های تاریخی و دیدنی کم ندارد، مطمئنا از لحظه ای که قدم به این شهر می گذارید دلتان می خواهد بازدید از جاذبه های طبیعی و تاریخی اش را شروع کنید و برای آشنایی با فرهنگ شهرش به میان مردم محلی بروید. در میان بازدید از جاذبه های این شهر زیبا و دیدنی زمانی را هم به بازدید از پرافتخارترین و تاریخی ترین خانه این شهر اختصاص دهید. خانه ای که حدود ۱۵۰ سال قبل ساخته شده و بوی تاریخ و مشروطه می دهد. در این خانه همه چیز از تندیس ها و عکس ها گرفته تا مجسمه ها و اسناد تاریخی شما را به یاد تلاش ایرانی ها برای رسیدن به مشروطه می اندازد. در کنار همه این آثار تاریخی، معماری قاجاری خانه جذابیت آن را دو چندان کرده است.

درباره خانه تاریخی مشروطه

در بافت قدیمی شهر تبریز جایی در غرب بازار معروف این شهر در روبروی مسجد جامع، خانه ای تاریخی خودنمایی می کند. خانه ای که در نگاه اول سبک معماری قاجاری اش نظرتان را جلب می کند و به شما می گوید که با خانه ای تاریخی طرف هستید.

این خانه بیش از ۱۰۰ سال پیش در حوالی انقلاب مشروطه، فعال ترین روزهای خود را می گذراند چون محلی برای دور هم جمع شدن های بزرگان مشروطه بود. آن ها به اینجا می آمدند و تصمیم های تاریخ سازی را برای ایران می گرفتند برای همین هم هست که به آن خانه مشروطه می گویند. حیف است به تبریز بروید و این خانه، معماری جذاب و آثار تاریخی اش را از نزدیک نبینید.

خانه مشروطه خانه ای دو طبقه و بزرگ با مساحت ۱۳۰۰ متر مربع است که ساخت آن به سال ۱۲۴۷ برمی گردد. در آن زمان شخصی به اسم «حاج ولی معمار» این خانه را با معماری جذابی از سنگ، آجر و خشت ساخت. این خانه روزگاری خانه شخصی حاج مهدی کوزه ‌کنانی بود، او بازرگان و آزادی خواه بود برای همین برای کمک به آزادی خواهی، مشروطه خواهان را پشتیبانی مالی می کرد و این خانه را در اختیار شان قرار داد تا در اینجا جمع شوند، جلسه بگیرند، مشورت کنند و تصمیم های مهم بگیرند.

داستان تاریخی این خانه از زمانی شروع می شود که محمد علی شاه مجلس را به توپ بست با این کار بزرگان مشروطه که مسیر مشروطیت را در خطر دیدند به این خانه آمدند تا به دنبال راه چاره باشند. حتما برایتان جالب است که بدانید این خانه محل رفت و آمدهای شخصیت های مهمی مثل باقرخان و ستارخان بوده است.

سیر تاریخی و معماری خانه مشروطه تبریز

خانه مشروطه که در خیابان تربیت تبریز قرار دارد و فاصله چندانی با بازار قدیمی این شهر ندارد، امروزه به یکی از پیاده‌راه‌های تاریخی این شهر تبدیل شده تا با قدم زدن در آن با تاریخ و تمدن فرهنگ ایرانی آشنا شوید. این خانه حدود ۱۵۰ سال قدمت دارد اولین مالک آن حاج مهدی کوزه‌کنانی معروف به ابوالمله است.

به دنبال به توپ بستن مجلس توسط محمد علی شاه به دلیل ترور و سو قصدی که به جانش شده بود، حاج مهدی کوزه‌کنانی نیز برای حمایت از مشروطه خواهان خانه خود را در اختیارشان قرار می‌دهد. بنابراین این خانه محل تجمع افراد بنامی چون ستارخان، باقرخان، ثقه‌الاسلام تبریزی، حاجی میرزا آقافرشی و البته خود حاج مهدی کوزه‌کنانی برای مشورت و اتخاذ تصمیم‌های مهمی بود که باعث شد این خانه به یکی از فعال ترین مراکز مشروطه خواهان تبدیل شود.

از این رو این خان محلی برای تشکیل جلسات و چاپ و انتشار اعلامیه‌های ضد حکومتی در زمان مشروطه بود درنتیجه این خانه به خانه مشروطه معروف شد. سرانجام این خانه در سال ۱۳۷۵ وام دار آثار و اسناد ارزشمندی شد که از آن دوران به یادگار مانده است و تبدیل به موزه‌ شد تا مردم با تاریخ، فرهنگ، معماری و اتفاقات آن زمان بهتر آشنا شوند. جالب است بدانید این خانه بعد از اتمام جنگ دوم جهانی واشغال شدن این شهر توسط شوروی، محلی برای گردهم آمدن سران فرقه دموکرات در آذربایجان شد.

این خانه در زمینی به اندازه ۱۳۰۰ متر مربع به دست حاج ولی معمار ساخته شد در دو طبقه ساخته شد. که همانند دیگرخانه‌های تاریخی تبریز مانند خانه بهنام قدکی ودارای بخش‌های اندرونی وبیرونی است. در طبقه اول ۶ اتاق و در طبقه دوم ۶ اتاق به همراه تالار بزرگ( طنبی) قرار گرفته. به محض ورود به خانه مشروطه ساختمانی با ستون‌های زیبا و پنجره‌های ارسی شکل که با طرافت خاصی با شیشه‌های رنگی مزین شده‌اند نگاهتان را جذب می‌کند.

در طبقه دوم در دو سمت خانه ایوان‌هایی دیده می‌شود که ستون‌های بلندی آن را از طبقه اول استوار نگه داشته. همچنین باغجه‌های گل کاری شده با حوض نیلگون در وسط حیاط زیبایی این خانه را دوچندان می‌کند. قبل از ورود به اخل ساختمان دو مجسمه و دو توپ جنگی به چشم می‌کند که تداعی کننده جنگ در زمان مشروطه است.

اگر به داخل ساختمان بروید متوجه می‌شوید داخل خانه نیز با وجود نورگیرها و تزئینات گچ‌بری زیبا ویژگی‌های خاص معمای در آن دوره را بازگو می‌کند. نورگیر در قسمت سرسرای این خانه بر روی ستون‌های بلند مزین به نقش و نگار گچی در وسط خانه ایستاده است تا با هدایت نور به داخل خانه جلوه زیباتری به آن ببخشد.