به گزارش سلام نو، در یک روز تاریک و سرد در زمستان سال ۱۹۴۹ میلادی، سه برادر به نام‌های پاول، پتکو و میکائیل دیکوف داشتند در بین گل و لای قدم برمی‌داشتند تا به سر کارشان در کارخانۀ آجرپزی بروند و خشت‌های گلی برای پخت آجر بسازند.
این کار طاقت‌فرسایی بود که آن‌ها هر روز در شهر کوچک پاناگیوریشت (Panagyurishte) در جنوب بلغارستان انجام می‌دادند. اما آن روز اتفاق غیرمنتظره‌ای افتاد. بعد از برداشتن یک تودۀ گل از عمق ۳ متری زمین، درخششی خیره‌کننده آشکار شد؛ درخشش انبوهی از اشیاء مختلف که علاوه بر جنس طلایی‌شان، ظرافتی خارق‌العاده و حیرت‌انگیز در ساخت آن‌ها به کار رفته بود.
برادران دیکوف موضوع را به مقامات اطلاع دادند. بعد از اینکه باستان‌شناسان این مجموعه از اشیاء را بررسی کردند معلوم شد که این گنجینه متعلق به یکی از پادشاهان قلمرو «تراکیه» باستان است؛ حکومتی که در جنوب شرق اروپا و در سرزمین‌های امروزی بلغارستان و رومانی گسترده بود.
این گنجینه شامل ۹ شیء مختلف می‌شد: چهار جام نوشیدنی به شکل سر حیوانات؛ سه کوزه به شکل سر انسان؛ یک بشقاب پر از نقش و نگارهای حکاکی شده و یک کوزۀ دسته‌دار که دسته‌هایش شبیه جانوران افسانه‌ای بودند. همۀ این اشیاء از طلای خالص ۲۴ عیار ساخته شده بودند و در مجموع بیش از ۶ کیلوگرم وزن داشتند.
هنری که در ساخت این اشیاء به کار رفته آشکارا نشان از سلطنتی بودن آن‌ها دارد. باستان‌شناسان احتمال زیادی می‌دهند که این گنجینه متعلق به شاه سئوتس سوم بوده باشد که حدود ۲۳۰۰ سال قبل بر قلمرو تراکیه حکومت می‌کرد.
تصاویر روی این اشیاء دنیایی اسرارآمیز شبیه قصه‌های پریان را نشان می‌دهند؛ دنیایی پر از انسان‌ها، شیرها، گوزن‌ها، ققنوس‌ها و موجوداتی نیمه انسان و نیمه حیوان. احتمالا این تصاویر به منظور روایت یک داستان حکاکی شده بودند و یا بخش‌هایی از داستان‌هایی معروف را به تصویر کشیده بودند.
مثلا تصاویر روی یکی از جام‌های نوشیدنی، صحنه‌ای از اسطورۀ یونانی «داوری پاریس» را نشان می‌دهند. (اسطوره‌ای که بر طبق آن، سه الهه، جوانی به اسم پاریس را به عنوان داور برگزیدند تا بگوید کدام‌یک از آنان زیباترند).
نظرات