به گزارش سلام نو، یک تیم بین‌المللی از دانشمندان، فسیلی از انسان باستانی را در چین کشف کرده‌اند که شبیه هیچ گونه‌ای از انسان‌تباران که قبلاً کشف شده بودند نیست.
این فسیل نه شبیه دودمانی است که برای تشکیل نئاندرتال‌ها جدا شدند، نه شبیه دنیسوواها است و نه شبیه ما؛ و این یعنی نسخه فعلی ما از درخت خانوادگی انسان به شاخه دیگری هم نیاز دارد.
استخوان‌های فک، جمجمه و پای متعلق به این انسانی که هنوز طبقه‌بندی نشده، سال ۲۰۱۹ در هوآلونگدونگ در شرق آسیا کشف شد. از آن سال به بعد، کارشناسان آکادمی علوم چین (CAS) برای تطبیق دادن این بقایا با یک نسب شناخته‌شده تلاش کرده‌اند.
ساختار چهره‌ی انسان‌تباران (Hominini) شبیه نسب انسان مدرن است که ۷۵۰ هزار سال پیش از هومو اِرِکتوس جدا شد. اما فقدان چانه این نمونه‌ی جدید بیشتر شبیه دنیسووان است؛ گونه‌ی منقرض‌شده‌ای از انسان باستانی در آسیا که بیش از ۴۰۰ هزار سال پیش از نئاندرتال‌ها جدا شد.
محققان دانشگاه یورک انگلستان و مرکز تحقیقات ملی اسپانیا در مورد تکامل انسان که با محققان دانشگاه شیان جیائوتنگ چین در حال پژوهش و همکاری هستند، عقیده دارند یک دودمان کاملاً جدید را کشف کرده‌اند که ترکیبی است میان شاخه‌ای که به انسان‌های مدرن رسید و شاخه‌ای که انسان‌تبارهای باستانی دیگر مانند دنیسووان‌ها را شکل داد.
از نظر تاریخی، بسیاری از فسیل‌های انسان‌تباران از دوران پلیستوسن که در چین پیدا شده‌اند به راحتی در یکی از این دودمان‌ها قرار نگرفته‌اند. در نتیجه، چنین بقایایی اغلب به عنوان گوناگونیِ میانی در مسیر مستقیم به سوی بشریت مدرن توضیح داده می‌شوند.
اما این تفسیر نسبتاً ساده و خطی بحث‌برانگیز است و به طور گسترده پذیرفته نیست. در حالی که انسان راست‌قامت تقریباً تا ۱۰۰ هزار سال پیش در اندونزی وجود داشت، بقایایی که اخیراً در شرق چین یافت شدند، شباهت بیشتری به دیگر دودمان مدرن‌تر انسان‌تباران دارند.
پیش از این، از مطالعات ژنومی روی بقایای نئاندرتال در اروپا و آسیای غربی، شواهدی از نسب چهارم انسان‌تباران بدست آمد که در پلیستوسن میانه تا اواخر می‌زیستند. اما این گروه گمشده هرگز به طور رسمی در سوابق فسیلی شناسایی نشده است.
شاید بقایای انسانی اخیر که در چین یافت شدند، قطعه گمشده این پازل باشند.
این آرواره و جمجمه‌ی فسیل‌شده متعلق به یک نوجوان ۱۲ یا ۱۳ساله است و در حالی که چهره‌اش دارای ویژگی‌هایی شبیه انسان مدرن است، اندام‌ها، کلاهک جمجمه و فک او بیشتر منعکس‌کننده‌ی ویژگی‌های انسان اولیه است.
موزاییک ویژگی‌های فیزیکی موجود در این انسان باستانی از همزیستی سه دودمان در آسیا پشتیبانی می‌کند: دودمان اِیچ اِرِکتوس، دودمان دِنیسووان و دودمان دیگری که از نظر فیلوژنتیکی به ما نزدیک است.
انسان سَپییِنس (انسان خردمند) تنها حدود ۱۲۰ هزار سال پیش در چین ظاهر شد، اما به نظر می‌رسد برخی از ویژگی‌های «مدرن» ما از مدت‌ها قبل اینجا وجود داشته است. شاید آخرین جد مشترک هومو سپیینس‌ها و نئاندرتال‌ها در جنوب غربی آسیا پدید آمد و بعداً به تمام قاره‌ها گسترش یافت. اکنون این نظریه باید با تحقیقات باستان‌شناسی بیشتر تأیید شود.
نظر شما