سلام نو _ سرویس گردشگری: بیرون از پایتخت و به دور از شلوغی، آلودگی هوا و ترافیک، جاذبه‌ای وجود دارد که گویی قطعه‌ای از بهشت روی زمین است؛ جایی برای آرامش، نفس کشیدن و لذت بردن از زیبایی‌های طبیعت؛ مکانی که آدمی را به سوی خود جذب و محو تماشای مناظر دیدنی‌اش می‌کند.
تار و هویر، دریاچه‌هایی هستند که برای دیدن‌شان باید به دماوندِ خوش‌آب‌وهوا سفر و آنها را در میان حصاری از کوه‌ها جست‌وجو کرد.
ویژگی‌های بی همتای دریاچه تار
دریاچه تار در ارتفاع ۳۰۰۰ متری از سطح دریا قرار دارد و آب آن شیرین و با تصفیه قابل آشامیدن است. دریاچه تار از شمال با رشته کوه‌های قره داغ (کوه دوبَرار) و از جنوب به کوه زرین محاصره شده است و به دلیل وجود همین کوه‌ها به محل مورد علاقه‌ی کوهنوردان تبدیل شده.
درازای این دریاچه ۱.۳ کیلومتر و عرض آن ۴۰۰ متر است و امکان شناکردن در دریاچه یکی از مهیج‌ترین تفریحات این دریاچه است. بخشی از آب این دریاچه از چشمه‌ساران کوه‌های قره‌داغ، سیاهچال و شاه‌نشین در شمال و آبراهه‌های فصلی از جنوب تأمین می‌شود.
قسمتی از آب این چشمه‌سارها و آبراهه‌ها به دریاچه تار و هویر می‌ریزد و قسمتی دیگر، آب رودهای تار و هویر را تأمین می‌کند. سطح آب دریاچه تار در فصول مختلف سال متفاوت است و در پرآب‌ترین فصل سال عمق آن به ۵۰ متر می‌رسد.
در فصل پرآبی بخش اندکی از آب دریاچه سرریز شده و به رود تار می‌پیوندد. رود تار در مسیر خود به رودهای دیگری می‌پیوندد و جریان آن تا شهر دماوند ادامه پیدا می‌کند.
یکی از لذت‌بخش‌ترین تفریحات این منطقه پیاده‌روی بر روی تپه‌های پشت دریاچه است.
در اطراف دریاچه تار دار و درخت و پوشش گیاهی چندانی پیدا نمی‌کنید، اما یکی از معدود گیاهان این منطقه آویشن کوهی ست که اگر در میان تپه‌ها پیاده‌روی کنید، بوی دلپذیر آن را احساس خواهید کرد.
چشمه‌هایی که از بالای تپه‌ها به درون رودخانه می‌ریزند نیز بسیار دیدنی هستند. اگر در حدود نیم ساعت به سمت شرق دریاچه پیاده‌روی کنید به دریاچه‌ی زیبای دیگری به نام هویر می‌رسید که در حدود ۹۰۰ متر طول و ۱۵۰ متر عرض آن است.
دریاچه‌های زمین‌شناختی تار و هویر، از دریاچه‌های آب شیرین کوهستانی هستند که در ارتفاع حدود ۳۰۰۰ متری از سطح دریا قرار دارند.
گرداگرد این دو دریاچه را کوه‌ها فراگرفته‌اند؛ به‌طوری که رشته کوه‌های قره داغ در شمال و کوه زرین در جنوب آن به چشم می‌خورند. دریاچه تار، ۱٫۳ کیلومتر طول و ۴۰۰ متر عرض و هویر نیز دارای ۹۰۰ متر طول و ۱۵۰ متر عرض است.
کلسیم، منیزیم، کربنات، مواد شیمیایی آب دریاچه‌ها را تشکیل می‌دهند.
سطح آب تار و هویر در طول سال متغیر است. آب دریاچه‌ها از کوه‌های قره داغ، سیاهچال و شاه‌نشین در شمال و آبراهه‌های فصلی تأمین می‌شود. ذوب برف‌های زمستانی در ارتفاعات نیز بخش دیگری از آب تار و هویر را تشکیل می‌دهد.
در کف دریاچه تار نیز چشمه‌های آب زیرزمینی وجود دارد که مقداری از آب آن ناشی از همین چشمه‌ها است. سر ریز آب این دریاچه، سرچشمه‌ی رودخانه تار را به وجود می‌آورد که به‌همراه رودخانه‌های فرعی دیگر، تار رود را ایجاد می‌کند که تا شهر دماوند جاری هستند.
بهترین مسیر برای رفتن به دریاچه تار
دریاچه تار از راه‌های زیر قابل دسترسی است:
۱- به شهر دماوند بروید. مسیر روستای چنار شرق را در پیش بگیرید تا پس از ۱۲ کیلومتر رانندگی در جاده آسفالته به این روستا برسید.
سپس از این آبادی وارد جاده‌ای موسوم به جاده معدن شوید. پس از پشت سر گذاشتن یک جاده خاکی ۲۰ کیلومتری دریاچه تار را می‌بینید. چند سایت چتربازی، پاراگلایدر و کایت در این منطقه قرار دارند و در این مسیر می‌توانید پرواز آنها را ببینید.
۲- از دماوند به سمت فیروزکوه به راه بیفتید و در ۲۵ کیلومتری فیروزکوه وارد خروجی دلیچایی شوید. سپس روستاهای یهر، لی پشت، مومج، دهنار و هویر را پشت سر بگذارید و بعد از آن از طریق جاده خاکی بسیار ناهمواری به طول حدود ۱۴ کیلومتر، به دریاچه هویر می‌رسید.
بهتر است برای رفتن به این دریاچه‌ها، از ماشین‌های قوی و دو دیفرانسیل استفاده کنید.
از روستای چنار شرق تا دریاچه تار هیچ منطقه مسکونی و آبادی وجود ندارد؛ بنابراین مایحتاج خود را پیش از ورود به این جاده تهیه کنید. همچنین بهتر است با گروه سفر کنید تا در صورت بروز مشکل، راحت‌تر از پس آن بربیایید.
مسیر اول هیجان‌انگیزتر، دیدنی‌تر و کوتاه‌تر است؛ اما حدود ۲۰ کیلومتر جاده باریک، خاکی-شنی و کوهستانی و پر از دست‌انداز دارد و دارای سراشیبی، پرتگاه و پیچ‌های خطرناک است.
برای پیمودن این جاده از سه قسمت از رودخانه می‌گذرید و یک چشمه هم در میانه‌های آن قرار دارد. این مسیر، نسبتا ناهموار است و ممکن است مشکلاتی را برای ماشین‌های غیرآفرودی به وجود آورد.
عبور ماشین‌های سواری غیر شاسی بلند از مسیر دوم راحت‌تر است چرا که این راه مقدار خاکی کمتری دارد.
بخشی از جاده خاکی در هر دو مسیر کیفیت مناسبی ندارد و باید مراقب باشید.
ممکن است محلی‌ها بابت ورود از شما مبلغی طلب کنند.
ممکن است در مسیر عشایر را ببینید؛ به حقوق آنها احترام بگذارید و با رفتارهای ناخوشایند موجب رنجش خاطرشان نشوید.
در طول مسیر با زنبورداری‌هایی مواجه می‌شوید که می‌توانید از آنها عسل بخرید و سوغاتی خوشمزه‌ای از این سفر داشته باشید.
نظر شما