به گزارش سلام نو به نقل از همشهری آنلاین، درحالی‌که ابروها از ورود عرق به داخل چشم جلوگیری می‌کنند، اما اکثر موهای بدن انسان هیچ کار خاصی انجام نمی‌دهند. آنها نه به سیستم دفاعی بدن کمک می‌کنند و نه این اینکه کار خاص دیگری انجام می‌دهند، شاید خیلی عجیب و غیرقابل باور باشد اما موها تنها اعضای بیکار بدن نیستند، اعضای دیگری هم در بدن وجود دارند که با وجود پیشرفت علم مورد استفاده آنها و اینکه وجودشان چه فایده‌ای در بدن دارد هنوز ناشناخته باقی مانده است.
آپاندیس
متهم ردیف اول آپاندیس است، عضوی آشنا برای همه. آپاندیس در ناحیه شکمی و در جایی قرار دارد که روده بزرگ به روده کوچک وصل می‌شود اما گاهی همین عضو کوچک و بی‌آزار، دچار مشکل شده و امان ما را می‌برد و مجبوریم به بیمارستان برویم و در عملی نه‌چندان سخت، آن را خارج کنیم البته بدون هیچ نیازی به یک عضو جایگزین. اما تا حالا به این فکر کرده‌اید چرا با خارج شدن این عضو هیچ اتفاقی برایتان نمی‌افتد؟ آپاندیس در اصل یکی از اعضای حیاتی اجدادانمان در هزاران سال پیش بوده است، زمانی که آنها بیشتر خام خوار و گیاهخوار بودند آپاندیس نقش بیشتر و مهمتری در بدن انسان برای هضم غذاها بازی می‌کرد، اما با گذشت زمان این عضو کوچکتر و کوچکتر شد و به همان اندازه نقش اصلی‌اش را در هضم از دست داد تا اینکه امروزه تبدیل به عضوی شده که هنوز علت وجود آن در بدن کشف نشده است.
دندان عقل
دندان عقل که بیشتر بدی آن را شنیده‌ایم تا خوبی‌هایش را زمانی در بدن انسان‌ها عضوی مفید و کاربردی بود، آن هم زمانی بود که استفاده از مسواک و نخ دندان مرسوم نبود و به دلیل پوسیدگی‌های گسترده، دندان‌ها خیلی کمتر از میزان واقعی عمر می‌کردند و خیلی زود می‌افتادند، به این ترتیب فک فضای خالی برای حضور این دندان‌ها داشت و با در آمدن این دندان‌ها که نقش کمکی داشتند خیلی‌ها خوشحال می‌شدند. اما امروزه به دلیل استفاده فراوان از فلوراید، دندان‌ها آسیب کمتری می‌بینند و دندان‌های عقل نقش موثری در جویدن ندارند. همچنین فک انسان‌های امروزی خیلی کوچکتر از فک اجدادشان است و دندان عقل تلاش می‌کند تا در این فک کوچک رشد کند به همین دلیل با درد زیادی از فک بیرون می‌آید و به دلیل فشارهایی که از طرف دندان‌های دیگر به آنها وارد می‌شود، معمولا عمر کوتاهی هم دارند.
استخوان دنبالچه
یکی دیگر از اعضای همیشه بیکار بدن که بدون حضور آن در انتهای ستون فقرات باز هم هیچ مشکلی در راه رفتن، نشستن یا دویدن برای انسان پیش نمی‌آید، استخوان دنبالچه است. البته استخوان دنبالچه یکی از بی‌آزارترین اندام‌های بدن انسان است و به قول معروف کاری به کار کسی ندارد. استخوان دنبالچه بخش انتهایی از ستون مهره‌هاست که شامل سه تا پنج مهره جداگانه در انتهای ستون فقرات است. استخوان دنبالچه در حیوانات برای تکان دادن و کنترل دم استفاده می‌شود. این استخوان به عنوان بخشی از ساختار سه رکنی تحمل‌کننده وزن است که در نشستن به انسان تا حدی کمک می‌کند اما کارکرد اصلی خود در کمک به حفظ تعادل و تحرک را از دست داده است.
ماهیچه سابکلاویوس
انسان‌های اولیه نیاز به ماهیچه‌هایی قوی داشتند تا در راه رفتن به آنها کمک کند، ماهیچه سابکلاویوس همان ماهیچه‌ای است که به انسان‌های اولیه و حیوانات امروزی در راه رفتن کمک می‌رساند. این ماهیچه کوچک، شانه را به اولین دنده وصل می‌کند و با گذشت زمان و تکامل بشری جایگاهش را حفظ کرده و همچنان در بدن انسان حضور دارد، اما این ماهیچه با اینکه در بدن انسان‌ها وجود دارد، پزشکان معتقدند که استفاده‌ای از آن نمی‌شود. البته نکته جالبی که در مورد بعضی انسان‌ها وجود دارد این است که بعضی از افراد این ماهیچه را ندارند و در مقابل برخی دیگر یک یا دو تا از آن را دارند.
انگشت پنجم پا
انگشت پنجم یا همان انگشت کوچک که از همه انگشتان دیگر قد کوتاه‌تر است از دیگر اعضایی است که عملکرد آن ناشناخته باقی مانده است. دائما در جست‌وجوی غذا از درختان آویزان می‌شدند یا هنگام بالا رفتن از صخره‌ها مجبور بودند چهار دست و پا راه بروند، بنابراین به انگشتی احتیاج داشتند که بتواند تعادلشان را روی درخت حفظ کند، اما با تکامل توانایی‌های بشر، وظیفه حفظ تعادل بیشتر از همه به انگشت بزرگ پا و بعد از آن سه انگشت کناری گذاشته شد و به این ترتیب مورد استفاده انگشت پنجم در پا امروزه شناخته شده نیست و به عنوان عضوی بی‌استفاده در کنار دیگر انگشتان آرام و بی‌سر و صدا به زندگی ادامه می‌دهد.
لوزه
شاید کمی بی‌انصافی باشد که لوزه‌ها را در ردیف متهمین بیکاری قرار دهیم و بخواهیم آنها را محاکمه کنیم اما این واقعیت درباره آنها هم صدق می‌کند که با خارج کردنشان از محل گرم و نرمی که از بدو تولد به آنجا عادت کرده‌اند هیچ اختلالی در عملکرد بدن ایجاد نمی‌شود. لوزه‌ها دو غده کوچک در دو سوی گلو هستند که از ورود میکروب‌ها به بدن از راه دهان جلوگیری می‌کنند. این اندام در کودکان اندکی بزرگ است اما هر چه کودک رشد کرده و بزرگتر می‌شود لوزه‌ها کوچکتر از اندازه قبلی خود می‌شوند. در واقع لوزه‌ها بخشی از سیستم دفاعی بدن و غدد لنفاوی هستند که گاهی اوقات و در شرایطی مانند عفونت‌های تنفسی مکرر این اندام، چرکین و دردناک می‌شوند که به آن ورم لوزه می‌گویند. هرچند تورم لوزه‌ها تا حدی باشد که مانع تنفس شود جراحی و برداشتن آنها توصیه می‌شود. اما هنوز مشخص نیست که وجود آنها چه اثر مثبتی روی بدن دارد.
ماهیچه‌های گوش بیرونی
ماهیچه‌های گوش بیرونی انسان‌ها به اندازه کافی بزرگ هستند تا قابل شناسایی باشند. این قسمت خارجی گوش دارای سه ماهیچه است که به انسان‌های اولیه اجازه می‌داد تا گوش‌های خود را مانند سگ و گربه تکان دهند. اما انسان امروزی دارای گوشی است که عضلات آن به ندرت تکامل یافته‌اند و این عضلات به اندازه کافی قوی نیستند تا بتوانند گوش را تکان داده و قابل استفاده باشند. هر چند که همیشه استثناء وجود دارد و افرادی هستند که بتوانند گوش خود را تکان دهند. گفته می‌شود انسان‌ها در صورت تمرین کردن می‌توانند این ماهیچه‌ها را تقویت کرده و گوش خود را تکان دهند اما این مساله موضوعی ثابت شده و قطعی نیست. به این ترتیب قسمت بیرونی گوش و سه ماهیچه متصل به آن یکی دیگر از اعضای بی‌استفاده بدن هستند که هنوز پزشکان موفق به کشف مورد استفاده آن نشده‌اند.
ماهیچه‌های بلندکننده موی بدن
حیواناتی مانند گربه‌ها برای اینکه در فصل سرما، خود را گرم کنند موهای بدنشان را پف می‌کنند یا هنگامی که می‌خواهند یک حیوان دیگر را بترسانند موهای بدنشان را سیخ می‌کنند. این عملکرد به کمک ماهیچه‌هایی به همین نام در بدن این حیوانات انجام می‌شود. می‌دانیم که متعجب می‌شوید اما واقعیت این است که انسان‌ها نیز دارای این ماهیچه‌ها هستند. شما می‌توانید حضور این ماهیچه‌ها را زمانی که می‌ترسید یا خیلی سردتان است حس کنید. در این شرایط به قول معروف مو بر تن‌تان سیخ می‌شود، جالب اینجاست که این ماهیچه‌ها حدود سه میلیون سال پیش یعنی در زمان انسان‌های غارنشین کاربرد داشت موقعی که انسان‌های اولیه، بدنی پوشیده از مو داشتند و برای گرم کردن خود یا ترساندن انسان‌های دیگر یا حیوانات دیگر از سیخ کردن این موها استفاده می‌کردند. امروزه گفته
می‌شود که این ماهیچه‌ها در کنترل ماهیچه‌های بدن از طریق موهای بدن کمک می‌کنند.
ماهیچه پالماریس
با اینکه گفته می‌شود ۱۱ درصد انسان‌ها فاقد ماهیچه پالماریس هستند اما ۸۹ درصد بقیه هم که این ماهیچه را دارند استفاده‌ای از آن نمی‌کنند و به عبارت ساده‌تر داشتن یا نداشتنش هیچ فرقی ندارد. تنها کاربرد این ماهیچه نسبتا دراز که از آرنج تا مچ کشیده شده، هنگام بالارفتن و آویزان شدن است و به همین خاطر در انسان‌های اولیه ماهیچه‌ای پر کاربرد و مفید بود اما انسان امروزی به‌ندرت از درختی آویزان می‌شود یا چهار دست و پا از صخره‌ای بالا می‌رود. برای همین این ماهیچه یک عضو بیکار به شمار می‌رود.
پلک سوم
بدون هیچ اغراقی صادقانه به شما می‌گوییم که در چشم شما هم پلک سوم وجود دارد. البته حق با شماست اگر نخواهید قبول کنید و بگویید بعضی از حیوانات این پلک سوم را دارند نه انسان، اما کافی است جلوی آینه بروید و چشم‌هایتان را کاملا باز کنید، در گوشه چشم شما، جایی که مجرای اشکی قرار دارد می‌توانید این عضو ناآشنا را ببینید. پلک سوم باقی‌مانده ذره‌ای کوچک از غشای موجود در گوشه داخلی چشم است که هنوز هیچ کاربرد شناخته‌شده‌ای در بدن انسان ندارد. پلک سوم را بیشتر به عنوان غشای پلک می‌شناسیم، این عضو در بدن انسان به صورت کامل رشد نمی‌کند اما در چشم جوجه پرندگان، مارمولک و کوسه تا حد کامل رشد می‌کند و حرکت آن کاملا قابل مشاهده است.
نظر شما