سلام نو – سرویس بین‌الملل: برخلاف انتظار طیفی از جریان ها در ایران و برخی تحلیلگران بین‌المللی سید حسن نصر الله به اسرائیل اعلان جنگ نکرد و حزب الله را به شکل رسمی وارد یک نبرد تمام عیار ننمود. اما چرا؟
برای این تصمیم دلایل مختلفی وجود دارد که مختصرا به چهار دلیل اصلی آن اشاره می‌کنیم.
اول- لبنان بعد از انفجار بندر بیروت حتی یک روز وضع خوبی نداشته. دولتی شکننده، اقتصادی ویران و امنیتی که بر لبه تیغ حرکت می‌کنند. ورود خود خواسته حزب الله به جنگ غزه می‌تواند ضربات جبران پذیری برای لبنان در پی داشته باشد و می‌تواند باعث ضربه مقبولیت حزب‌الله شود. در مقابل کنش دفاعی حزب الله- مثل آنچه تا امروز رخ داده است- مورد حمایت مردم است.
دوم- سید حسن نصرالله به خوبی می‌داند هر گونه ورود پیش‌دستانه حزب الله یا ایران – به عنوان نیروهای موثر و به هم زننده معادله- به جنگ غزه می‌تواند باعث باخت میدانی و رسانه‌ای حماس می‌شود.
سوم- استراتژی کلی محور مقاومت که متاثر از اندیشه استراتژیک رهبری ایران و فرماندهان نظامی ایران است ضمن تاکید بر امت اسلام به این اصرار دارد که هر ملتی جنگ خود را دارد. یعنی ایران در جنگ لبنان یا غزه دخالت نمی‌کند، مگر بر اساس درخواست رسمی آن کشور و مصالح ملی ایران. همین گزاره درباره دیگر نیروهای محور مقاومت نیز صادق است.
چهارم - با تمام این‌ها سید حسن نصرالله سخنان خود را آتشین به اتمام برد، چرا؟ در واقع این راهبردی است که حزب الله از روز نخست جنگ اتخاذ کرد؛ دفاع محکم برای جلوگیری از حمله. حزب الله آنطور که سید حسن نصرالله نیز گفت« عملیات از مزارع شبعا و سپس تا کل مرز با فلسطین اشغالی» ادامه داد و مانور خود را در چهارچوب دفاع سرزمینی انجام داد. حالا هم قصد ندارد از این فراتر رود، اما این پیام را می‌دهد که اگر حریف دست از پا خط کند همه گزینه‌ها روی میز است. سید می‌خواهد معادله در حالت بالانس حفظ شده و انبار باروت منطقه منفجر نشود.
نظر شما