سلام نو _ سرویس گردشگری: بیابانک روستایی تاریخی و احتمالا با قدمتی چند هزار ساله و از روستاهای بخش مرکزی شهرستان سرخه در استان سمنان است.
مکانهای تاریخی، امامزاده و مساجد و آب انبار باسازی شده آن از جمله آثار باستانی این روستای گردشگری است.
اولین قطار بومگردی روستایی کشور نیز در روستای بیابانک راه اندازی شده است.
روستاگردی، کویر نوردی، شترسواری، بیابان گردی و دوچرخه سواری از تفریحات گردشگران است.
روستای بیابانک سرخه؛ زیباترین روستای سرخه
بیابانک روستایی تاریخی و زیبا است که در دهستان لاسگرد شهرستان سرخه، در استان سمنان واقع شده است. بیابانک از روستاهای نمونه گردشگری است که تعدادی از بناهای آن مرمت و بازسازی شده اند.
همچنین در اردیبهشت ماه امسال، عده ای از دوستداران آثار تاریخی و محیط زیست با همراهی کارکنان اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری، بافت تاریخی این روستا را پاکسازی کردند.
در سال های ۱۳۴۸ و ۱۳۴۹، پژوهش هایی در این منطقه انجام شد که در نتیجه آن مشخص شد اولین طاق ضربی جهان در باقر تپه روستای بیابانک زده شده است. گفته می شود قدمت تاریخی این روستا به دوره ی قبل از اسلام می رسد.
یکی از جاذبه های این روستای تاریخی، قنات نیسکان است. این قنات روزگاری یکی از پر آب ترین قنات های این روستا بوده است و در حال حاضر خشک است.
همچنین برج های نگهبانی چاله برج, دیونه برج و ترکمونی از جاذبه هایی هستند که در گذشته برای محافظت از روستا و دیده بانی کاربرد داشته اند.
جاذبه های گردشگری روستای بیابانک
سرتختی
از آنجا که قریه بیابانک در پیشانی کویر واقع است، مدخل ورودی کویر محسوب می شود. با تماشای مناظر زیبا و بکر طبیعت کویر و سوار بر کاروانهای شتر و تماشای شبهای پرستاره آن لحظات خاطره انگیزی را می توان رقم زد.
در سرتختی مقداری از زمین کویر گود افتاده است که شاید بشقاب پرنده بزرگ آنجا فرود آمده و یا در یاچه ای بوده که خشکیده است.
کف آن صاف صاف است به قول بیابانکی ها «مرغونه غلطون واریه »واقعاً دیدنی است شاید به خاطر همین صافی و زیبایی به آن سرتختی می گویند.
معدن گوگرد که در گویش محلی به گوگردی معروف است با آبی سوختن خود نیز زیبایی چشمگیری دارد.
گورون پشته
در جنوب روستای بیابانک منطقه ای است بنام “گورون پشته” که شدیداً تخریب شده و در اثر بلایای طبیعی آثار اندکی از آن باقی مانده است.
از نظر معنای لغوی «گورون» به گبران یا گبرها و پشته به کوهه یا تپّه قابل ترجمه است. این منطقه می تواند مورد علاقه گردشگران در همسایگی کویر زیبا و خیال انگیز باشد.
شرین آو چال
واژه شرین آو چال به فارسی امروزی به مفهوم چاله آب شیرین است.
پشت سر رشته کوههای البز در قسمت شمال غربی بیابانک ارتفاعاتی است که ”شور آو خونه” رودخانه شور آب از آنها سرچشمه می گیرد و به سوی کویر حرکت می کند.
این رودخانه که به احتمال قوی زمانی پر آب بوده، مانند ماری دل کویر را میشکافد و بطرف “دو برارون تپه” (تپه دو برادران) می رود از کنار آنها می گذرد تا اینکه به دَقِ مُرتَپّه چال (تالاب تپه مرده) می رسد و بعد از این تالاب رود خانه به شرین آو چال می رسد.
سپس رودخانه به مسیر خود ادامه می دهد تا اینکه به چاله برج و پس از آن به سرتختی جاری می شود.
بعد از این قسمت این رودخانه همسطح زمین شده و در ادامه مسیر چیزی جز باتلاق نیست.
نکته مهم در مسیر رودخانه این است که دق مرتپه چال که آب داخل آن جمع می شود، دارای آب شور با غلظت بسیار زیاد است ولی در ادامه مسیر که به شرین آو چال می رسد و آب در آن چاله حیرت انگیز جمع می شود، شیرین و قابل شرب می شود و تفرجگاهی زیبا و شکارگاهی عالی خلق می کند.
قلعه خندق
یکی از جالب ترین و مهم ترین آثار تاریخی روستای بیابانک، قلعه خندق است.
این قلعه که دارای دو ورودی و خروجی آب بوده است، در گذشته به عنوان پناهگاهی برای حفاظت از جان و مال مردم روستا ساخته شده است.
بقایای قلعه خندق در این منطقه دیدنی است. کنجکاوان محلی نتوانسته اند بیش از چند صدمتر از تونل زیرزمینی آنرا طی نمایند، به گفته اهالی این تونل زیرزمینی به قلعه جهان آباد نظامی و قلعه تاریخی بخش لاسجرد راه دارد.
این قلعه دارای هشت برج بلند بوده است که اطراف آن را خندق احاطه کرده است، راه ورود آب به خندق که از صدها متر جلوتر به زیر تونل هدایت می شده از دید معارضان مخفی بوده است که به آن 'گنگآو' به معنای گنگآب می گفته اند.
دیده بانان از جنوب روستا در فاصله های سی تا چهل کیلومتری از برج های 'چاله برج'، 'دیونه برج'، 'نوکلاته' با پیک های تیزپا هجوم یاغیان و مهاجمان را به اطلاع قلعه نشینان می رساندند و قلعه نشینان با برداشتن پل های چوبی از روی خندق آماده دفاع می شدند.
سایر قلعه های روستا
علاوه بر قلعه خندق، در مرکز آبادی، حاجیون قلعه به معنای قلعه حاجیان وجود داشته که جز چند دیوار لابه لای ساختمان های ایجاد شده چیزی جز نام از آن قلعه باقی نمانده است.
شماری از قلعه ها در اطراف روستای بیابانک وجود دارد که شامل قلعه مردنه، قلعه ساتوا، قلعه نوکلاته، قلعه مهدی وا، قلعه مسیح وا که هرکدام از این قلعه ها مربوط به یک رشته قنات به همین نام بوده است و خانوارهایی در بعضی از این قلعه ها زندگی می کرده اند که روستای بیابانک مرکزیت این قلعه نشین ها را به عهده داشته است.
قنات های بیابانک
سرزمین قومس را خاستگاه قنات می دانند و سختکوشان کویر، پیشگامان حفر قنات بوده اند.
اهمیت قنات در کویر بر هیچ کس پوشیده نیست و از طرفی میزان اهمیت و جایگاه هر روستای کویری را می توان از تعداد قنات ها و میزان آب دهی این قنات ها مشخص کرد.
در واقع ساختار اجتماعی، اقتصادی، معماری روستاها به خصوص روستاهای کویری را باید براساس این معیار مهم سنجید، روستای بیابانک دارای قناتهای متعددی بوده است که می توان به قنات های نیکون، طهره، بیدان، سرخمبه، کرمونی، نصروا، شورآو، قرون، حاجی وا، ساتوا، مهدی وا، همت وا، مراد وا، نوکلاته، بابی دشت، مسیح وا، کاظمه وا، مراژ، اسبی میدون اشاره کرد که در کمال تاسف امروز با خشکسالی های متوالی و حفر چاه های عمیق و نیمه عمیق در حریم این قنوات و بهره برداری غیر اصولی از سفره آب زیرزمینی بیشتر این شاهرگ های حیاتی خشک شده و با پیشروی کویر جز بیابان ها و کاریزهایی به این اسامی چیزی از آنها باقی نمانده است.
روستای بیابانک دارای محصولات متعدد کشاورزی مثل گندم، جو، شاهدانه، خربزه، پنبه، زیره، هندوانه، پیاز، سیر بوده که امروز به علت خشک شدن قنوات خبری از این محصولات نیست. اکنون اکثر زمین های زراعی روستای بیابانک به علت خشک شدن قنوات بایر شده است.
یخدان ها
از دیگر جاذبه های جالب توجه این روستا، یخدان یا یخچال های آن است. این یخدان ها، بنایی از خشت و گل بوده اند که در گذشته برای نگه داری یخ کاربرد داشته اند. جالب آنکه این یخچال ها شامل دو در هستند که نحوه ساخت آن ها باعث می شود این درها در معرض آفتاب قرار نگیرند.
در کف این یخدان ها نیز محلی برای نگه داری آب حاصل از ذوب یخ ها تعبیه شده است. در زمستان، افراد محلی، یخ ها را درون این یخدان ها جاسازی می کردند و در تابستان با باز کردن در این یخدان ها، از یخ آنها استفاده می کردند. گفته می شود قدمت ساخت این یخدان ها به ۳۰۰ الی ۴۰۰ سال پیش بر می گردد.
نظر شما