به گزارش سلام نو به نقل از فرادید، تصور کنید در حال راه رفتن در جنگلهای بارانی جنوب شرقی آسیا هستید که ناگهان همان بوی آشنای ورودی سالن سینما به مشامتان میرسد؛ بوی پاپکورن داغ که در کره تفت داده شده! دانشمندان قبلاً به سراغ این موضوع رفته بودند تا بفهمند چرا این حیوان خجالتی جنوب شرقی آسیا که خرسگربه نامیده میشود، چنین بوی عجیب و غریبی از خود ساطع میکند، اما تحقیقات قبلی در مورد غدد رایحۀ خرسگربه به جایی نرسید.
خرسگربهها از خویشاوندان دور گربهها، بخشی از یک خانواده از پستانداران به نام vivvirids هستند که شامل گربه زباد (سیوِت) هم میشود. خرسگربه بدن سفت و دم پشمالو دارد و البته خاصترین ویژگیاش بوی عجیبی است که از او به مشام میرسد.
حالا بر اساس مطالعه جدیدی که در مجله «علم طبیعت» منتشر شده، محققان بالاخره راز بوی عجیب این جانور جنگلی را یافتهاند. محققان قبلا غده رایحه را که درست زیر دم خرسگربه قرار دارد، یافته بودند، اما دلیل این بو را کشف نکرده بودند. حالا معلوم شده که بوی خاص خرسگربه به دلیل وجود یک ماده شیمیایی در ادرار اوست.
وقتی خرسگربهها موقع ادرار، به حالت چمباتمه مینشینند و ادرار پاها و دم آنها را خیس میکند. این کار به آنها اجازه میدهد هر زمان که میان جنگلهای بارانی حرکت میکنند، یک رد بو ایجاد کنند تا قلمرو خود را علامتگذاری کنند و مکانشان را به دیگر خرسگربهها نشان دهند. ادرار آنها حاوی ماده شیمیایی۲-استیل-۱-پیرولین (2-AP) است. این دقیقا همان ترکیبی است که در فرآیند تولید ذرت بوداده هنگام تعامل قندها و اسیدهای آمینه ایجاد میشود. 2-AP در نان تازه برشته یا برنج پختهشده هم وجود دارد.
یک خرسگربه در باغ وحش سنگاپور که وارونه آویزان است
کریستین دریا، پروفسور انسانشناسی تکاملی که رهبری این مطالعه را بر عهده داشت، گفته است: «اگر بخواهید این ترکیب را بسازید، باید از دمایی بالاتر از دمایی که بیشتر حیوانات میتوانند از نظر فیزیولوژیکی به آن دست یابند، استفاده کنید. حالا چگونه این حیوان بدون پختن، بوی آشپزی میدهد؟»
محققان گمان کردند شاید این موضوع به غذایی که میخورند مربوط باشد، اما نتوانستند هیچ منبع واحدی را شناسایی کنند. بهترین حدس فعلی آنها این است که 2-AP زمانی تولید میشود که ادرار خرسگربه با باکتریهای روده یا میکروارگانیسمهای ساکن روی پوست او تماس پیدا میکند.
نظر شما