سلام نو _ سرویس گردشگری: شهرستان کهنوج در فاصله حدودی ۳۲۰ کیلومتری جنوب شهر کرمان واقع شده است و به واسطه قرارگیری در منطقه جنوب شرقی کشور، تابستان‌های گرم و خشک و در مقابل، پاییز و زمستان نسبتا معتدل دارد.
شهر کهنوج که مرکز شهرستان به حساب می‌آید، از شمال به شهرهای جیرفت و عنبرآباد، از جنوب به منوجان، از شرق به قلعه گنج و رودبار جنوب و از غرب به شهرستان فاریاب و از جنوب غربی به استان هرمزگان محدود می‌شود.
کهنوج را سرزمین نخلستان‌ها معرفی می‌کنند و اغلب نقاط آن از درختان نخل و مرکبات پوشیده شده است.
با نزدیک شدن به فصل بهار، سرسبزی طبیعت زیبای کهنوج چشم هر بیننده‌ای را خیره می‌کند و هوای نسبتا خوب و معتدل زمستان‌های کهنوج، گردشگران بسیاری را به این نقطه کشور روانه می‌سازد.
علاوه بر دیدنی‌های طبیعی، جاذبه‌های تاریخی فراوانی نیز در اطراف کهنوج به چشم می‌خورد که از میان آن‌ها می‌توان به قلعه‌های تاریخی ضرغام و میش پدام اشاره کرد.
جاذبه‌های تاریخی کهنوج در کرمان
روستای کوتک بالا
روستای کوتک بالا در ۱۵کیلومتری شهرستان کهنوج واقع شده وشغل بیشتر مردمانش کشاورزی میباشد-وبه سه قسمت اصلی کوتک وسط-کوتک پایین وکوتک بالا که معروف به منطقه گرکی هاست.
قلعه تاریخی کهنوج
قلعه تاریخی کهنوج بر فراز تپه ای طبیعی به ارتفاع سی متر بناشده و در سالهای اول دهه ی ۱۳۶۰ بخشی از آن تخریب کرده اند تا منبع آبی بسازند.
قلعه ضرغام کهنوج یکی از آثار تاریخی استان کرمان به شمار می رود که از سوی سعید خان بنا شد اما از زمان ساخت این قلعه اطلاع دقیقی در دست نیست.
به نقل از اسناد و مدارک تاریخی این قلعه تا زمان سلطنت سلسله قاجار قلعه آباد و مستحکمی بوده که در زمان شورش آقاخان محلاتی خراب شده است.
قلعه میش پدام
قلعه میش پدام مربوط به هزاره دوران‌های تاریخی پس از اسلام است و در شهرستان کهنوج، بخش رودبار، روستای میش پدام واقع شده و این اثر در تاریخ ۲۷ مرداد ۱۳۸۲ با شمارهٔ ثبت ۹۵۷۸ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است و از جاذبه های گردشگری شهرستان کهنوج می باشد.
جاهای طبیعی کهنوج کرمان
طبیعت و سدهای گشکندر
ورودی گشکندر که جنب دانشگاه پیام نور کهنوج است به تنگ حنایی معروف است که گویا به خاطر وجود سنگ های حنایی رنگ به این نام معروف شده است.
در گشکندر گل های وحشی مثل ترشاله و گل کبر و دهک و درختان کنار همراه با کندوهای عسل طبیعی کوهی فراوان به چشم می خورد.
نوعی کنار در این منطقه وجود دارد که به آن کنار لمبیری می گویند و در قسمت های کوهستانی می روید و مزه ای تلخ و ترش و شیرین با دانه هایی ریز دارد.
منطقه گردشگری گشکندر از جاذبه‌های طبیعی شهرستان کهنوج به شمار می‌رود.
ورودی این منطقه جنب دانشگاه پیام نور کهنوج قرار دارد و به واسطه وجود سنگ‌های حنایی رنگ، به «تنگ حنایی» مشهور است.
طبیعت بکر و زیبای گشکندر سرشار از گل‌های وحشی چون ترشاله و گل کبر و دهک، کندوهای عسل طبیعی کوهی و نیز درختان کنار است.
نوعی درخت کنار موسوم به «کنار لمبیری» نیز در قسمت‌های کوهستانی منطقه به چشم می‌خورد که دانه‌هایی ریز و مزه‌ای مرکب از تلخی، ترشی و شیرینی دارد.
تنگ موردان
تنگ موردان کهنوج در حدود ۲۰ کیلومتر درازا دارد و دره های فرعی مختلفی در آن به چشم می خورد که هر کدام جذابیت خاص خود را دارند.
در میانه تنگ موردان کهنوج، روستای موردان و در انتهای آن روستای آب باد واقع شده است.
در ۳۰ کیلومتری شمال فاریاب تنگه زیبای موردان با دیواره های بلند و سنگی و جریان آب رودخانه کف آن، وجود انبوه درختان خرما و مرکبات و نیز جنگل های تمشک، صفای خاصی به این تنگه بخشیده است.
پناهگاه حیات وحش مهروئیه
در جنوب کرمان و ۴۵ کیلومتری شمال شهر کهنوج، زیستگاهی طبیعی وجود دارد که به نام پناهگاه حیات وحش مهروئیه شناخته می‌شود.
نام پناهگاه از روستای مهروئیه گرفته شده است که در حوالی این منطقه حفاظت‌شده قرار دارد. منطقه مهروئیه از سال ۱۳۵۰ خورشیدی به‌عنوان «منطقه حفاظت‌شده» تحت کنترل قرار گرفت و چهار سال بعد، به‌طور رسمی به مجموعه مناطق تحت مدیریت سازمان محیط زیست پیوست.
پناهگاه حیات وحش مهروئیه با بیش از ۷,۰۰۰ هکتار وسعت، به واسطه وجود یکی از قدیمی‌ترین جنگل‌های کهور جنوب شرقی ایران و زیستگاه پرندگان بومی و نادری چون «دراج» و «جیرفتی» از اهمیت بسزایی برخوردار است.
پوشش گیاهی این منطقه از اکوسیستم‌های نادر طبیعی در کشور به حساب می‌آید و علاوه بر درختان ارزشمند کهور که آخرین بازمانده از جنگل‌های جلگه‌ای کهور منطقه هستند، شامل گیاهان دیگری چون کنار، اسکنبیل و قیچ نیز می‌شود.
کوه کلمراد در ارتفاعات این منطقه، زیستگاه خرس آسیایی است و حیوانات دیگری چون هوبره، گرگ، گربه وحشی، شغال و روباه نیز در آن زندگی می‌کنند.
علاوه بر دو گونه بومی و نادر «دراج» و «جیرفتی»، پرندگان دیگری چون قمری، سبز قبای هندی، هدهد، چکاوک، شهد خوار، تیهو و چاخ لق نیز در منطقه حیات وحش مهروئیه به چشم می‌خورد.
نظر شما