سلام نو پلاس: در سال ۱۹۳۳، سالی که آدولف هیتلر در آلمان قدرت را به دست گرفت، واحد محلی کوکاکولا ۱۰۰ هزار جعبه نوشابه در آلمان می‌فروخت. با این حال، وضعیت مالی این شرکت به هم ریخته بود.
همه چیز به مکس کیت باز می‌گردد. مردی تنومند و کاریزماتیک که در ۳۰ سالگی و در سال ۱۹۳۳ واد کوکاکولای شعبه آلمان شد، جایی که او قرار بود تبدیل به یک ستاره شود.
یکی از اولین موفقیت‌های کیت در بازاریابی، عرضه مقادیر زیادی کوکاکولا به بازی‌های المپیک تابستانی ۱۹۳۶ برلین بود. در آن زمان هیتلر در اوج بود. نه تنها ورزشکاران آلمانی بیشترین مدال طلا را به دست آوردند، ماکس اشملینگ بوکسور آلمانی اخیراً جو لوئیس سیاه پوست آمریکایی را در نیویورک شکست داده بود. اشملینگ فیلمی از مسابقه را در یک ناهار با هیتلر تماشا کرد. در آن فیلم هر بار که اشملینگ مشتی به بوکسور آمریکایی می می زد، هیتلر با خوشحالی به او سیلی دوستانه‌ای می‌زد.
آلمان نازی در حال آماده شدن برای فتح اروپا بود و در سپتامبر آن سال، هرمان گورینگ، فرمانده دوم هیتلر، رژیم خودکفایی را اعلام، واردات را به شدت محدود و شرکت‌های خارجی را دلسرد کرد. رابرت وودراف، رئیس کوکاکولا مستقر در آتلانتا، تلاش کرد تا از تجارت اروپایی خود محافظت کند، درست مانند بسیاری از مدیران آمریکایی.
همانطور که مارک پندرگراست در کتاب «برای خدا، کشور و کوکاکولا» اشاره می‌کند، برخی مانند هنری فورد هوادار نازی‌ها بودند، در حالی که برخی دیگر مانند والتر تیگل از استاندارد اویل، از جانبداری اجتناب می‌کردند، اما هیچ مشکلی در تجارت با نازی‌ها نمی‌دیدند.
وودراف یک نماینده بانکداری آلمان را به خدمت گرفت تا گورینگ را متقاعد کند که به او اجازه دهد به صادرات شربت طعم دهنده کوکاکولا به آلمان ادامه دهد. در همین حال، کیت به عنوان رییس شعبه آلمان شروع به تولید بیشتر شربت مورد نیاز خود در داخل کرد و برای مدت کوتاهی به فکر قاچاق مواد مورد نیاز به داخل کشور بود!
در سال ۱۹۳۷، یک تولیدکننده رقیب آلمانی نوشابه در سفری به ایالات متحده، درب بطری های کوکاکولا را کشف کرد که روی آن نوشته های عبری بود، نوشابه‌های کوشر ویژه یهودی‌ها. این شرکت به سرعت ادعا کرد که کوکاکولا توسط هارولد هیرش، یهودی عضو هیئت مدیره این شرکت آمریکایی اداره می شود. با این ادعا فروش آلمان به شدت کاهش یافت. کیت از آلمان به وودراف گفت که باید هیرش را اخراج کند، اما او نپذیرفت.
در نیتجه کیت اقداماتی را برای برند کردن کوکا با نازیسم انجام داد، از جمله فرستادن تیم‌های فروش به رویدادهای میهن پرستانه نازی‌ها. پندرگراست می‌نویسد: «در حالی که مردان جوان در راهپیمایی‌های جوانان هیتلر رژه می‌رفتند، کامیون‌های کوکاکولا راهپیمایان را همراهی می‌کردند، به امید اینکه نسل بعدی را به خود جذب کنند.»
کیت کوکا را - به معنای واقعی کلمه - در مرکز نمایشگاهی قرار داد که در سال ۱۹۳۷ برای صنعت آلمان نازی برگزار شده بود. او یک کارخانه بطری سازی در وسط نمایشگاه ساخت، جایی که یک عکاس شرکت، گورینگ را در حال لذت بردن از یک کوکاکولا شکار کرد!
نیروهای آلمانی در فوریه ۱۹۳۸ منطقه سودتنلند چکسلواکی را تصرف کردند. در ماه مارس، هیتلر اتریش را ضمیمه خاک خود کرد. وودروف و کوکاکولای آلمان بر سر اینکه چه کسی باید حق امتیاز فروش را از اتریش اشغالی دریافت کند، بحث کردند. وودراف برنده شد.
در آن ماه، کیث برای ۱۵۰۰ فروشنده و بطری‌ساز کوکای آلمان همایشی برگزار کرد. رالف مک‌گیل، روزنامه‌نگار، «تصویر غول‌پیکری از هیتلر را توصیف می‌کند که تمام دیوار پشتی را پوشانده بود - تصویری که الهام‌بخش ادای احترام مکرر با دستان سفت و فریادهای «هیل، هیتلر» بود.
در آوریل ۱۹۳۹، هیتلر ۵۰ ساله و کوکای آلمان ۱۰ ساله شد و کیت هم حضوری فعال در یکی از جسن تولدهای هیتلر داشت. هیتلر که گفته می شود از نوشیدن کوکاکولا هنگام تماشای بر باد رفته در تئاتر خصوصی خود لذت می برد به فتوحاتش ادامه داد.
در سپتامبر، او بقیه چکسلواکی - و لهستان غربی را تصرف و جنگ با بریتانیا و فرانسه را آغاز کرد. در ماه ژوئیه، آلمان، فرانسه را تصرف کرد و شروع به حمله به بریتانیا کرد تا برای تهاجم آماده شود.
با اعلام جنگ در اروپا، کیت نگران بود که کسب‌وکار بین‌المللی که دارد ملی شود و او را به زندان بیاندازند. او با برقراری روابط خود در رایش سوم، به سرپرستی تمام کارخانه‌های نوشابه‌سازی در آلمان - و سرزمین‌های اشغالی آن منصوب شد. او به زودی تجارت را در ایتالیا، فرانسه، هلند، لوکزامبورگ، بلژیک و نروژ کنترل کرد.
در آن سال، کوکاکولا تقریباً ۴.۵ میلیون جعبه فروش در آلمان نازی داشت.
در سال ۱۹۴۰ واردات کیت که هنوز نگران تشدید محدودیت‌های واردات بود، نوشابه‌ای تولید کرد که می‌توانست با هر آنچه در آلمان بود تولید شود. نوشابه جدید از محصولات جانبی صنعتی مانند آب پنیر حاصل از پنیرسازی و تفاله سیب تولید می‌شد. کیت به فروشندگانش گفت که اجازه دهند تخیلشان به آنها برای انتخاب نام کمک کند. یک فروشنده ارشد بلافاصله پاسخ داد: "فانتا!"
وودراف همچنان شربت کک را برای کیت می فرستاد - تا اینکه آمریکا در دسامبر ۱۹۴۱ وارد جنگ شد. ارتش ایالات متحده کیت را دشمن اعلام کرد و ارتباطات با وودراف قطع شد. کیت اطمینان حاصل کرد که ذخایر رو به کاهش کوکاکولا او فقط به بیمارستان های سربازانی می‌رود که اعضای حزب نازی بودند.
در همین حال، فانتا، که به عنوان محصول کوکاکولا آلمان شناخته می شود، تجارت و برند را زنده نگه داشت. در سال ۱۹۴۱، کیت از نفوذ خود برای دور زدن ممنوعیت شکر استفاده کرد. بنابراین، فانتا طعم بهتری نسبت به نوشیدنی های رقیب پیدا کرد. خانم‌های خانه دار حتی سوپ و خورش را با فانتا شیرین می کردند. فانتا در سال ۱۹۴۳ بیش از ۳ میلیون جعبه فروش داشت.
کیت همچنین کارمندان کوکاکولا مانند کارل وست آمریکایی را که تلاش ناموفق برای فرار از بلژیک اشغالی داشت، زنده و مشغول به کار حفظ کرد. اما پندرگراست این نظریه را مطرح می کند که او ممکن است از برده‌ها نیز استفاده کرده باشد.
با پایان یافتن جنگ در سال ۱۹۴۵، "ناظران فنی" با ارتش پیروز متفقین کنترل صنعت آلمان را به دست گرفتند. کیت از ماجرا استقبال کرد، اما آنها از استخدام او امتناع کردند و یکی او را "هیتلر دوم" نامید! کیت خشمگین اما صبور بود تا زمانی که ناظران شروع به ترک شرکت کردند.
وودراف تصمیم گرفت که بطری کردن نوشابه‌ها را به آلمانی ها بازگرداند و بازپرسی را به آلمان فرستاد تا سابقه جنگ کیت را بررسی کند. او دریافت که کیت برای پیوستن به حزب نازی با "فشار شدید" مقابله کرده است و درخواست‌ها برای دادن پست های ارشد به نازی های ارشد را رد کرد. کیت همچنین سودهایی را که در فانتا کسب کرده بود به کوکا داد. وودراف کیث را به سمت خود بازگرداند و در نهایت او را به عنوان رئیس کوکاکولا برای کل اروپا معرفی کرد.
در سال ۱۹۵۷، کوکای ایالات متحده آمریکا همچنین کنترل عملیات بطری سازی در هامبورگ را به اسطوره بوکس مکس اشملینگ سپرد و او را سفیر برند آلمان کرد.
نظر شما