به گزارش سلام نو آنطور که دیجیاتو نوشته است محققان دانشگاه پنسیلوانیا بر این باورند که ADHD در انسان‌های اولیه، نه یک نقص، بلکه یک مزیت تکاملی محسوب می‌شد.
این فرضیه، رازِ نهفته در دلِ بی‌قراریِ افراد مبتلا به ADHD را آشکار می‌کند.
تصور کنید عضو قبیله‌ای از انسان‌های اولیه هستید که به مزرعه‌ای پر از میوه برمی‌خورید.
دو راه پیشِ رو دارید:
- در مزرعه بمانید و از میوه‌ها تا تمام شدنِ ذخیره استفاده کنید.
- به سرعت مقداری میوه بردارید و به جستجوی منابعِ بیشتر ادامه دهید.
کدام انتخاب، بقای شما را تضمین می‌کند؟
محققان برای پاسخ به این سؤال، بازیِ جالبی طراحی کردند.
در این بازی، شرکت‌کنندگان باید در عرضِ هشت دقیقه، با نگه‌داشتنِ نشانگر ماوس روی بوته‌ها، تا حد ممکن توت جمع‌آوری می‌کردند.
هر بار که از یک بوته توت می‌چیدند، ظرفیتِ برداشتِ آنها کمی کاهش می‌یافت، اما رفتن به سراغِ بوته‌های دیگر، جریمه‌ی زمانی به همراه داشت.
شرکت‌کنندگان در این دوراهی قرار می‌گرفتند:
- به همان بوته‌ی قابل اعتمادِ پر از توت بسنده کنند.
- با صرفِ زمان، بوته‌های دیگر را امتحان کنند تا شاید میوه‌ی بیشتری پیدا کنند.
حدود ۴۵۰ نفر در این آزمایش شرکت کردند و همزمان برای علائم ADHD غربالگری شدند.
نتایج شگفت‌انگیز بود:
- افرادی که نمراتِ ADHD بالاتری داشتند، زودتر به سراغِ بوته‌های دیگر می‌رفتند.
- در نهایت، افرادِ مبتلا به ADHD، توت‌های بیشتری جمع‌آوری کردند.
- در مجموع، افرادِ دارای ADHD در این بازی، امتیازِ بیشتری کسب کردند.
این یافته‌ها نشان می‌دهد که ADHD در انسان‌های اولیه، یک مزیتِ تکاملی محسوب می‌شد.
بی‌قراریِ ذاتیِ این افراد، آنها را به جستجوی منابعِ جدید و کاوش در محیطِ اطراف سوق می‌داد، که در نهایت، بقا و پیشرفتِ قبیله را تضمین می‌کرد.
اما در دنیایِ مدرن که نیازی به جستجویِ دائمیِ غذا نیست، این بی‌قراری، خود را به صورتِ علائمِ ADHD نشان می‌دهد.
شاید با درکِ ریشه‌هایِ تکاملیِ ADHD، بتوانیم راه‌هایِ جدیدی برای مدیریتِ این عارضه و کمک به افرادِ مبتلا به آن پیدا کنیم.
نظر شما