به گزارش سلام نو آنطور فرادید نوشته است انسان‌ها این منطقه را ترک کردند، اما بسیاری از گیاهان و حیوانات با وجود سطوح بالای تشعشع که تقریباً چهار دهه بعد هم ادامه دارد، به زندگی در این منطقه ادامه می‌دهند.
یک مطالعه جدید توسط محققان دانشگاه نیویورک نشان می‌دهد که قرار گرفتن در معرض تشعشعات مزمن چرنوبیل به ژنوم کرم‌های میکروسکوپی که امروزه در این منطقه زندگی می‌کنند آسیبی نرسانده است.
این یافته نشان می‌دهد که این کرم‌ها به طور استثنایی سرسخت و مقاوم هستند.
در سال‌های اخیر، دانشمندان متوجه شده‌اند که برخی از حیواناتی که در منطقه ممنوعه چرنوبیل زندگی می‌کنند (منطقه‌ای در شمال اوکراین در شعاع ۳۰ کیلومتری نیروگاه)، از نظر فیزیکی و ژنتیکی با همتایان خود در مناطق دیگر متفاوت هستند.
این موضوع سوالاتی را در مورد تأثیر مزمن تابش بر DNA ایجاد می‌کند.
سوفیا تینتوری، دانشیار فوق دکتری گروه زیست‌شناسی دانشگاه نیویورک می‌گوید:
"چرنوبیل یک تراژدی در مقیاسی غیرقابل درک بود و ما هنوز درک کاملی از اثرات آن فاجعه بر جمعیت محلی نداریم. این تغییر ناگهانی محیطی چه تاثیری بر گونه‌ها یا حتی افراد درون یک گونه که به طور طبیعی در برابر تشعشعات یون‌ساز مقاوم‌تر هستند، داشته است؟"
برای بررسی این موضوع، تینتوری و همکارانش به نِماتودها روی آوردند؛ کرم‌های ریز با ژنوم ساده و تولیدمثل سریع که به ویژه برای درک پدیده‌های بیولوژیکی اساسی مفید هستند.
متیو راکمن، استاد زیست‌شناسی دانشگاه نیویورک و نویسنده ارشد این مطالعه می‌گوید:
"این کرم‌ها همه جا زندگی می‌کنند و سرعت زیست‌شان سریع است، بنابراین در قیاس با یک مهره‌دار معمولی، ده‌ها نسل از تکامل را طی می‌کنند."
"فیلم‌هایی از این منطقه ممنوعه دیده بودم و از سرسبز بودن آن شگفت‌زده شدم چون هرگز فکر نمی‌کردم مملو از حیات باشد. اگر بخواهم کرم‌هایی را پیدا کنم که به ویژه در برابر تشعشعات مقاوم هستند، اینجا همان جاییست که باید به دنبال آنها بگردم."
در سال ۲۰۱۹، تینتوری و راکمن با همکاری دانشمندان اوکراینی و آمریکایی از منطقه ممنوعه چرنوبیل بازدید کردند تا ببینند آیا تشعشعات مزمن تأثیر قابل‌تشخیصی روی کرم‌های منطقه گذاشته است یا خیر.
آنها کرم‌ها را از مکان‌هایی در سراسر منطقه با مقادیر مختلف تشعشع جمع‌آوری کردند.
پس از جمع‌آوری نمونه‌ها، آنها را به آزمایشگاه منتقل کردند و DNA کرم‌ها را تجزیه و تحلیل کردند.
نتایج نشان داد که DNA کرم‌های چرنوبیل هیچ گونه آسیب قابل‌توجهی از تشعشع ندیده است.
این یافته نشان می‌دهد که این کرم‌ها به طور شگفت‌انگیزی در برابر تشعشع مقاوم هستند.
هنوز مشخص نیست که چه چیزی باعث مقاومت این کرم‌ها می‌شود.
محققان معتقدند که ممکن است این کرم‌ها در طول زمان با تشعشع سازگار شده باشند.
مطالعات بیشتر در حال انجام است تا مکانیسم‌های مقاومت این کرم‌ها را به طور کامل مشخص کند.
این یافته‌ها می‌تواند به درک بهتر اثرات تشعشع بر انسان و سایر موجودات زنده کمک کند.
همچنین می‌تواند به توسعه روش‌هایی برای محافظت از انسان در برابر تشعشع در آینده کمک کند.
نظر شما