دکتر فاطمه رحمتی ، اقتصاد دان جوان در یادداشتی نوشت: حضور پول و نقدینگی در اقتصاد بسیار فراتر از معیار سنجش و واسطه مبادله بودن اثرگذار است. نقدینگی و پول، یکی ازمتغیرهای کلیدی اقتصاد است وکمیت و کیفیت آن عملکرد اقتصاد را به طور قابل ملاحظه ای تحت تاثیر قرار می دهد. در تحلیل هایی که تا به امروز صورت گرفته است عمدتا از کمیت نقدینگی و پول بحث می شود و از ماهیت ، ترکیب و کیفیت آن چندان صحبتی نمی شود. نقدینگی باید در اقتصاد با یک سازوکار با ثبات، معاملات لازم در اقتصاد را پوشش دهد و موجب تسهیل دادو ستد شود.
اینکه اندازه آن چقدر باشد بستگی به شرایط و ساختار اقتصاد دارد . آنچه در مورد روند کمیت نقدینگی در اقتصاد ایران بسیار مشهود است این است که با وجود رشد بسیار محدود تکنولوژی وکالاهای با فن آوری بالا، رشد نقدینگی بسیار زیاد و مستمر بوده است. روند افزایش نقدینگی با این شیب تند ، گویای جنبه ای از بی ثباتی در اقتصاد کشور است.
اما در مورد کیفیت نقدینگی در کشور ، بخشی از نقدینگی منفعل است و وقتی بخشی از پول منفعل شد،هدف گذاری تورم و کارایی سیاست های پولی با مشکل مواجه می‌شود. بنابراین انفعال پولی خود از ویژگی های نامطلوب کیفیت نقدینگی و پول است.
یکی دیگر از ویژگی های نامطلوب کیفی نقدینگی در کشور این است که در سال های وفور درآمدهای نفتی ، رشد نقدینگی از جمع رشد قیمت ها (تورم) و رشد تولید کل بیشتر بوده است.و ویژگی دیگر کیفی پول و نقدینگی در اقتصاد ایران این است که پولی که از مجرای بانک ها و موسسات اعتباری خصوصی در جریان قرار می گیرد ،چون این موسسات اساسا با تولید کیفی و فعالیت های مبنایی مولد نسبت اندکی دارند عمدتا صرف فعالیت های نامولد می شود . البته تنها بخش محدودی از تسهیلات این موسسات به خدمات مولد اختصاص می یابد.
بنابراین با نظام بانکداری دوگانه ، کیفیت نقدینگی در کل تنزل می یابد و کارکردهای اصلی و واقعی نقدینگی را تضعیف می کند و بخش قابل ملاحظه ای از جریان پولی کشور را به سمت فعالیت های مزاحم و بی ثمر جهت می دهد
نظر شما