پرونده فساد در فوتبال ایران گسترده است

به گزارش سلام نو به نقل از تسنیم، از قدیم گفته‌اند تاریخ تکرار می‌شود و انسان‌های باهوش به‌جای تجربه، از عبرت تاریخ استفاده می‌کنند. یکی از معروف‌ترین پرونده‌های فساد فوتبال جهان در سال 2006 میلادی افشا شد؛ با وجود اینکه سری A در اوج قرار داشت؛ اما لو رفتن تخلفات برخی تیم‌ها و چینش داورها باعث شد یوونتوس جریمه شود و به سری B سقوط کند. این پرونده به نام «کالچوپولی» معروف و با محرومیت و کسر امتیاز برخی تیم‌ها مانند میلان، لاتزیو و فیورنتینا همراه شد.

با سقوط یووه، فیورنتینا و لاتزیو قرار بود سه تیم سقوط‌کننده یعنی مسینا، لچه و ترویزو در لیگ باقی بمانند اما با نهایی شدن احکام و سقوط یووه تنها مسینا در لیگ باقی ماند و تیم‌های آتالانتا، کاتانیا و تورینو به سری A صعود کردند.

افشای این پرونده تنها به سال 2006 محدود نشد، در آوریل 2007 روزنامه ایتالیایی «لارپابلیکا» چاپ رم اطلاعات جدیدی دربارهٔ کالچوپولی منتشر کرد. این رسانه به نقل از دادستان ناپل از افشای مکالمات برخی داوران متخلف خبر داد.

این مقدمه گفته شد تا به موضوعی که چند وقتی است در ایران بر سر زبان‌ها افتاده است، برسیم. مدتی است که بحث فساد بزرگ در فوتبال کشورمان مطرح شده که مربوط به باشگاه مس رفسنجان در سال‌های 1398 تا 1400 است. اگرچه اکنون نام سه مسئول فدراسیون فوتبال و سازمان لیگ و یک چهره رسانه‌ای عنوان شده است اما طبق اطلاعات به‌دست‌آمده پرونده فراتر از این حرف‌هاست و افراد بیشتری درگیر این ماجرا هستند.

علاوه بر سهیل مهدی و خداداد افشاریان، نام یکی از افرادی که در آن زمان مسئولیتی مهم در سازمان لیگ داشت نیز به‌عنوان متهم به چشم می‌خورد. این فرد اکنون مسئولیت اجرایی ندارد و چندی پیش به‌عنوان یکی از مشاوران رئیس فدراسیون انتخاب شده بود. پنحشنبه‌شب دوران حضور افشاریان و مهدی در فدراسیون فوتبال و سازمان لیگ به پایان رسید تا به اتهامات آنها رسیدگی و مشخص شود اتهامات وارده درست است یا خیر.

بخشی از این تخلفات از طریق تبادل سکه‌ بین متهمان صورت گرفته است و با این شرایط به‌نظر می‌رسد این پرونده می‌تواند کالچوپولی فوتبال ایران لقب بگیرد. این‌که این رشوه‌ها به‌چه‌منظور داده شده پرسشی است که اکنون پاسخ روشنی برای آن وجود ندارد و پس از بررسی کامل پرونده می‌توان به جواب آن رسید.

واقعیت این است که چرخش مالی فوتبال ایران بالاست و هر جا پول وجود دارد احتمال فساد هم زیاد است. وقتی روی کار ناظران و تصمیم‌سازان، نظارتی وجود نداشته باشد امکان فساد به وجود می‌آید، کنار این موضوع فعالیت برخی دلال‌ها و مدیربرنامه‌ها نیز وجود دارد که برای پُر کردن جیب خود هر کاری می‌کنند و البته گاهی اوقات به‌صورت «پکیجی» به باشگاه‌ها بازیکن می‌دهند.

اگرچه در لیگ برتر هم ممکن است اتفاقی رخ دهد اما تخلفات در لیگ دسته‌اول و لیگ‌های پایین‌تر به‌مراتب بیشتر است، در این سطح بخش عمده‌ای از باشگاه‌ها به‌لحاظ مالی شرایط خوبی ندارند. بازیکنان در چنین شرایطی ممکن است با پیشنهادهای اغواکننده و عدم نظارت کافی از مسیر درست خود منحرف شوند و باشگاه‌ها هم دست به اقداماتی خلاف قانون بزنند. به‌نظر می‌رسد تشکیل کمیته مرکب قضایی، کمیته نظارت داخلی و رهگیری تراکنش‌های مالی اعضای تیم‌ها و حتی وابستگان آنها می‌تواند روی کاهش فساد نقش بسیار زیادی داشته باشد.

کالچوپولی فوتبال ایران اثبات می‌کند مثل هر حوزه دیگری‌ در این بخش نیز فساد وجود دارد، مسئله اصلی نظارت است و باید معیارها و ضوابطی طراحی شود تا افراد بدون رزومه و سفارشی به‌اشتباه در جایگاهی قرار نگیرند.

همه این اتفاقات زمانی رخ می‌دهد که در درجه اول نظارتی کامل وجود داشته باشد و در وهله دوم برخورد جدی با متخلفان صورت گیرد و خبری از اغماض نباشد. در صورتی که قرار باشد با متخلفان مماشات و با کدخدامنشی و ریش‌سفیدی موضوع حل شود باز هم شاهد تکرار این اتفاقات خواهیم بود.