به گزارش سلام نو به نقل از ایسنا، حذیفه نازوردین به یک نمونه اولیه از سیستم همجوشی هسته‌ای در خانه‌اش دست یافت.
هنگامی که دستگاه او روشن می‌شود، یک گوی داغ و گازی از پلاسمای درخشان تولید می‌کند که مشابه همان حالت ماده‌ای است که خورشید ما را تشکیل می‌دهد.
به نقل از بیزنس اینسایدر، نازوردین دانشجوی ریاضیات در دانشگاه واترلو، این دستگاه را در چهار هفته در تابستان با قطعاتی که بیشتر به صورت آنلاین سفارش داده بود، ساخت. او گفت که از ابتدا تا انتهای این کار حدود ۲۰۰۰ دلار خرج کرده است.
او پیش از این هرگز روی پروژه‌های برق کار نکرده بود و به دنبال شروع کار حرفه‌ای در فیزیک هسته‌ای هم نیست. او گفت که این دستگاه را ساخته زیرا سرگرم کننده است و افزود: دستکم می‌توانم به خودم ثابت کنم که می‌توانم آن را بسازم. و فکر می‌کنم این یک بخش سرگرم کننده در مورد آن است.
همجوشی هسته‌ای چیزی است که خورشید و سلاح‌های گرماهسته‌ای ما را نیرو می‌دهد. این پدیده زمانی رخ می‌دهد که هسته‌های اتم با هم ادغام شوند و مقدار زیادی انرژی تولید کنند.
اگر بتوانیم نیروی همجوشی را مهار کنیم، تقریبا چهار میلیون برابر بیشتر از سوزاندن نفت یا زغال سنگ انرژی تولید می‌کند. به همین دلیل است که دانشمندان در سراسر جهان برای چندین دهه تلاش کرده‌اند تا دستگاهی بسازند که بتواند همجوشی هسته‌ای را برای مدت طولانی حفظ کند.
دستگاه هسته‌ای نازوردین یک نمونه اولیه است. نمی‌تواند همجوشی هسته‌ای ایجاد کند، اما می‌تواند به پلاسما دست یابد که در آن همجوشی هسته‌ای اتفاق می‌افتد و گام بزرگی در این فرآیند کلی است. برای رسیدن آن پلاسما به حالتی که در آن اتم‌ها همجوشی می‌کنند، به دستگاه قدرتمندتر و بودجه بیشتری نیاز است.
نازوردین دستورالعمل‌هایی را از انجمن‌های آنلاین دریافت کرد و از دوستان و هم اتاقی‌هایش کمک گرفت. او همچنین از دستیار هوش مصنوعی کلود استفاده کرد و در مورد خطرات انجام چنین کاری پرسید.
نازوردین بیشتر موارد مورد نیاز خود را وب‌سایت‌های فروش آنلاین سفارش داد.
او پس از سفارش چند ترانسفورماتور و کشف کار نکردن آنها، نتوانست ترانسفورماتور مناسب را آنلاین پیدا کند. در نهایت با تمام فروشگاه‌های تابلوهای نئونی در شهر تماس گرفت، زیرا آنها این نوع ترانسفورماتور را به نام ترانسفورماتور تابلوی نئون می‌فروشند که ولتاژ بسیار بالایی است.
کارلوس پاز سولدان(Carlos Paz-Soldan)، دانشیار فیزیک کاربردی در دانشگاه کلمبیا که در پروژه نازوردین نقشی نداشت می‌گوید که ساخت نمونه‌های اولیه این‌چنینی آسان نیست.
در حالی که این دستگاه‌ها ارزش واقعی زیادی ندارند اما ابزارهای یادگیری عالی هستند.
دانش آموزانی که این کار را انجام می‌دهند مهارت‌های مرتبط زیادی را یاد می‌گیرند. آنها در مورد ولتاژ بالا و خلاء یاد می‌گیرند و اینها مواد تشکیل دهنده سیستم‌های همجوشی در مقیاس بزرگتر هستند.
هدف بعدی نازوردین ساخت دستگاه دیگری است که در واقع می‌تواند همجوشی هسته‌ای را ایجاد کند. او پیش‌بینی می‌کند که حدود ۱۰ هزار دلار هزینه داشته باشد.
نظر شما