اگر چنین شود باید منتظر ظهور حکومتهای اولترا راستی در آمریکای لاتین باشیم که به سمت اسرائیل می‌چرخند، با آمریکا رابطه خوبی دارند و رابطه خود با ایران را به حداقل ممکن می‌رسانند، اتفاقی که حداقل در یکی دو سال آینده می‌توانید هزنیه‌های خاص خود را برای ایران داشته باشد، به ویژه این که دولت احمدی‌نژاد حاتم بخشی‌های زیادی در ونزوئلا و کشورهای مشابه آن داشته است.
ظهور این راستگرایان افراطی در آمریکای لاتین نه تنها برای ایران ناخوشایند است بلکه به تعبیری بازگشت به قرن 20 و درگیری‌های دولت‌های ملی‌گرا است، درگیری‌هایی که یک قرن از آن می‌گذرد و حتی تصور بازگشت آن در شکلی مدرن وحشت آور است.
سلام نو – سرویس بین‌الملل: ونزوئلا حداقل در این یک دهه اخیر نامی آشنا در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران بوده. کشوری در قلب آمریکای لاتین که ارتباطش با ایران در دوران احمدی‌نژاد و چاوز آن‌چنان تقویت شده که چاوز کمونیست به حرم امام رضا آمد و رییس جمهور سابق ایران هم به مراسم تدفین چاوز رفت.
هرچند در دوران پسا احمدی‌نژاد هم ونزوئلا آن چنان بی‌اهمیت نشد و ارتباطات دو جانبه هم‌چنان ادامه داشت، اما دیگر از روابط آتشین و گرم خبری نبود، تا اینکه شورش در ونزوئلا بار دیگر این کشور را به صدر اخبار ایران و جهان آورد.
جرقه در انبار باروت
ونزوئلا که از اواخر دوران چاوز با بحران شدید اقتصادی دست و پنجه نرم می‌کرد در نهایت در دوران مادورو به بحران اقتصادی کم نظیر برخود کرد که عملا پول ونزوئلا را بی‌ارزش کرد و مردم را در صف‌های عریض و طویل کالاهای مصرفی به صف کرد. همین وضعیت مدت‌ها بود که این پرسش را به ذهن متبادر می‌کرد که چنین وضعیتی تا کی در ونزوئلا ادامه دارد و مردم چه وقتی دست به اعتراض می‌زنند؟
در نهایت اتفاقی که همه انتظارش را می‌کشیدند افتاد و خوان گوایدو، رییس مجلس ونزوئلا خود را رییس جمهور خواند و با توسل به قانون اساسی ادامه ریاست جمهوری مادورو را غیرقانونی دانست. این اقدام با تظاهرات گسترده مردم رو به رو شد و کشوری مثل آمریکا هم به سرعت گوایدو را به رسمیت شناخت تا کار رییس جمهور ونزوئلا هر روز سخت و سخت‌تر شود.
با گذشت زمان اعتبار بین المللی گوایدو افزایش یافت تا در نهایت او دو روز پیش اولین حکم خود به عنوان رییس جمهور را امضا کند. براساس اعلام صفحه گوایدو به موجب دستور 001 گوایده اجازه تحویل کمک‌های انسان دوستانه خارجی به ونزوئلا داده شده است.
در نهایت کار به جایی رسید که گوایدو به کمک مخالفین مادرو برای شرکت در عملیات ورود کمک های بشردوستانه به ونزوئلا به مرز با کلمبیا رفت و در حالی که اجازه عبور از مرز ونزوئلا را نداشت وارد این کشور شد.
همین اتفاق باعث بروز درگیری‌های در مرز ونزوئلا و کلمبیا شد تا جایی که ایوان دوکه، رئیس‌جمهوری کلمبیا که به شهر مرزی کوکوتا سفر کرده از ارتش ونزوئلا خواسته اجازه عبور اقلام ضروری را بدهد و گفته ممانعت از این کار از نظر او "جنایت علیه بشریت" است.
بنابر گزارش‌ها بر اثر درگیری‌های دیروز بین 13 تا 20 نفر از سربازان امنیتی ونزوئلایی با زمین گذاشتن سلاح‌های خود به کلمبیا پناهنده شده‌اند. کلمبیا تعداد سربازان فراری را تا عصر شنبه چیزی نزدیک به 60 نفر اعلام کرده.
سقوط ونزوئلا؛ آغاز دومینوهای آمریکای لاتین است؟
اما آیا ونزوئلا سقوط خواهد کرد تا یکی از جدی‌ترین سنگرهای ضد آمریکایی در حیات خلوت آمریکا سقوط کند؟ با توجه به قدرت گرفتن راست افراطی در برزیل اگر گوآیدو موفق شود مادورو را حذف کند قطعا زمینه شکست نیروهای چپ در آمریکای لاتین محیا می‌شود و بار دیگر راست‌ها امید پیدا می‌کنند تا بتواند بر اریکه قدرت تکیه بزنند.
سقوط حکومت ونزوئلا می‌توان پایانی باشد بر حکومت‌هایی که دست آمریکا را از امور خود کوتاه کردند ولی با روش پرهزینه خود توان حفظ این استقلال را نداشتند و با تحمیل هزینه به مردم ساختارهای اقتصادی را نابود کردند ولی خود با فساد گسترده در اوج رفاه قرار داشتند و اصلا به این مسائل توجه نداشتند.
