به گزارش عصر یکشنبه خبرنگار گروه دانشگاه ایرنا، محسن آرمین در هفتاد و ششمین مجمع سالیانه انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه تهران و علوم پزشکی تهران گفت: همه می‌دانیم کشور با بحران ها و مشکلات عدیده و پیچیده‌ای روبروست. در این شرایط طبعاً توقعات و انتظارات از اصلاحات بالاست و این سوال بیشتر مطرح می شود که چه باید کرد؟
وی با بیان اینکه از دو منظر آسیب شناسانه و راهبردی می توان به این سوال نگاه کرد، ادامه داد: از منظر آسیب شناسانه باید بررسی شود که علل و عوامل وضعیت اکنون ما چیست؟ اما از منظر راهبردی باید برای حل موضوع با توجه با امکانات، محدودیت ها و موقعیت ها باید راه حل نشان داد.
«اکنون در فضای مجازی و در بحث گفت وگوها آرای مختلفی از جمله تحول خواهی، جمهوری خواهی و گرایش های رادیکال تر مطرح است. در این شرایط باید دنبال ارائه راهکار درست باشیم. بعضی حرف‌ها به جای اینکه به پویایی جامعه کمک کند باعث سرخوردگی می شود.»
وی با اشاره به همایشی که چندی پیش درباره اصلاح قانون اساسی در دانشگاه بهشتی برگزار شد، عنوان کرد: شاید تغییر قانون اساسی راه حل نباشد هر چند اتفاق خوبی است. در قانون اساس ما اصل تفکیک قوا آنطور که باید و شاید وجود ندارد، نظارت استصوابی خلاف روح قانون اساسی است و وظایف خبرگان تقلیل داده شده است به شورای نگهبان و... هر چند در کنار اینها ظرفیت های خوب و مطلوبی داریم.
وی درباره شعار اصلاح قانون اساسی عنوان کرد: مشکل ما قانون اساسی نیست، قانون پیش از آنکه مقوله‌ای حقوقی باشد، سیاسی و اجتماعی است. اگر قانون خوبی هم داشته باشیم اما زمینه اجتماعی مطلوبی نداشته باشیم، راه به ناکجاآباد خواهیم برد. تا زمینه های سیاسی و اجتماعی وجود نداشته باشد، تغییر قانون اساسی به نفع حقوق ملت نخواهد بود.
وی افزود: هر قانونی اگر بخواهد اجرا شود اگر زمینه های مناسب وجود نداشته باشد به درستی اجرا نخواهد شد. به طور مثال نظارت شورای نگهبان بر انتخابات در نظر تدوین کنندگان برای حفظ حقوق ملت از دست اندازی دولت بود اما چون زمینه وجود نداشت تبدیل به نظارت استصوابی شد.
این فعال سیاسی در پاسخ به این سوال که چرا اصول دموکراتیک اجرا نمی شود یا بد اجرا می شود، گفت: مشکل فقدان فرهنگ و جامعه مدنی قدرتمند است. اگر اینها قدرتمند باشند، قانون اساسی مطلوب هم نداشته باشیم مورد تفاسیری قرار خواهد گرفت که موافق نظر مردم باشد، مثل ماجرای سپنتا نیکنام که فشار اجتماعی باعث بازگشت او شد. انتخابات ها هم همین ما دوره ای داریم که در آن انتخابات تقریباً مطلوبی برگزار شد و دوره ای داریم که اینگونه نبود.
وی ادامه داد: همین انتخابات به خاطر آگاهی سیاسی و اجتماعی و وضعیت ملت ماست وگرنه همین عامل و امکان هم با توجه به رویکردهایی که در بخشی از حاکمیت وجود دارد، گرفته می شد. جامعه ما از سطحی از توسعه یافتگی برخوردار است که نمی توان در آن انتخابات برگزار نکرد و اگر فضا عوض شود همین یادگار انقلاب هم از دست می رود.
وی درباره دولت و جامعه مدنی اظهار کرد: دولت، نهادهای مدنی قدرتمند را رقیب خود می داند. قدرت ذاتاً تمایل به تمرکز دارد و این نگاه در کشورهای جهان سوم بیشتر قالب است؛ هر کانونی که بخواهد مستقل از قدرت و حکومت باشد، نگاه بدبینانه‌ای به آن وجود دارد. در ایران هم نهادهای امنیتی نگاه بدی به جامعه مدنی دارند.
آرمین افزود: اگر بلوغ فکر در دولت ها باشد، می دانند که نهادهای مدنی کمک حال دولت هستند و باعث می شوند که سمت و سوی مطالبات اجتماعی به سمت دولت نرود و خود مردم آن را انجام خواهند داد. البته همه مشکلات و ضعف های نهادهای مدنی ناشی از دولت نیست و برخی به دلیل رفتار خود ماست.
وی ادامه داد: جامعه ما به هر دلیلی به سمتی حرکت می کند که ظاهراً فرد گرایی به وجود می آید اما در اصل اگوییسم و فرد محوری و بی توجهی به خیر عمومی است در حالی که ما نیازمند شهروند هستیم. ما فقط از حقوق شهروندی صحبت می کنیم اما از وظایف شهروندی حرفی نمی زنیم.
آرمین در تعریف مفهوم شهروند گفت: شهروند انسان مسئولی است که منافع خود را در خلال خیر عمومی می خواهد و نسبت به مشکلات و معضلات جامعه متعهد است. من می دانم که در سال های اخیر دانشگاه های ما متاسفانه شور و تکاپوی گذشته را ندارند و این را هم می دانم که انجمن های اسلامی در جذب دانشجویان موفق نبوده اند.
وی ادامه داد: نسلی دارد می آید که دغدغه اجتماعی ندارد و به فکر اپلای کردن و رفتن است. ما باید شیوه عمل و فعالیت خود را تغییر بدهیم. در دانشگاه را باید باز کنیم و به سمت جامعه برویم. این تصور درست نیست که ما یک مجلس تشکیل بدهیم و همان جامعه مدنی بشود، در حالی که ما باید جامعه مدنی مطالبه گر، آگاه و آشنا به حقوق خود داشته باشیم تا مجلس و شورا درست عمل کند.
آرمین در پایان خاطرنشان کرد: این نسل را نمی توان با انگیزه های سیاسی و دینی جذب کرد اما می توان با انگیزه های مدنی و ان‌جی‌اویی همراه کرد. به هر میزان که فرهنگ و جامعه مدنی قدرتمندتری داشته باشیم به همان اندازه می توانیم نیازهای دموکراتیک خود را برطرف کنیم./ایرنا
