به گزارش سلام نو، نزدیک به چهار سال از عمر مجلس فعلی می‌گذرد و شاید به جرأت بتوان گفت این مجلس بوده که نقش بسیار بارز و مبرهنی در نابسامانی اقتصاد ایران داشته است. قاطبه نمایندگان این دوره مجلس بیش از آنکه بر روی منافع ملی تمرکز نمایند به امتیازهای منطقه‌ای و منافع بخشی و منفعت آرائی نگاه کرده‌اند که منتج به فاصله گرفتن آنها از حقایق روز جامعه در حوزه اقتصاد شده است و باعث گردیده است نتوانند هنگام تصویب برنامه ششم و بودجه‌های سالانه تمرکز واقعی برای حل مشکلات فرا روی اقتصاد خرد و کلان کشور ارائه نمایند.
به‌عنوان مثال در حوزه افزایش حامل‌های انرژی که قطعاً افزایش آن طبعاتی کمتر از افزایش نرخ ارز داشته است، دولت با گارد بسته نمایندگان رو به رو شد و عملاً خود را در مسیری قرار داد که به‌جای انتخاب راه بد، راه بدتری را انتخاب کند و آن هم افزایش نرخ ارز بود و آثار آن را هم امروز مشاهده می کنیم که بارزترین آن تورم بالای ۴۰ درصد است.
جالب است همین نماینده محترم که نقش بی‌بدیلی در این تورم داشته است، پشت تریبون به‌عنوان حامی ملت از تورم حادث شده انتقاد می‌کند، بدون اینکه بداند خود کرده را تدبیر نیست. اگر در هنگامی که طی سالهای متوالی دولت بودجه را به مجلس ارائه می‌داد، این نمایندگان محترم به ظاهر دلسوز ملت موضوع افزایش حامل‌های انرژی را بصورت پلکانی سالی ۱۰ درصد ارتقا می‌دادند، امروز دیگر با موضوع فروش ارز در بازار آزاد به صورت نیمایی و غیره روبه رو نبودیم که تأثیر منفی آن را حتی بر قوت روزانه طبقه محروم جامعه بالأخص کارگران شاغل و بازنشسته شاهد باشیم.
چراغ سبز فروش ارز آزاد را مجلس به دولت نشان داد؛ مجلس در شکل‌گیری این تورم و توهم تورمی که امروز در جامعه شکل گرفته نقش انکارناپذیری داشته است. باید مجلس مورد بازخواست و سوال ملت قرار گیرد، که شما با چه معیاری دَم از دفاع از ملت و مردم می‌زنید و از آنها پیرامون این ناپختگی پاسخ قاطعی بخواهند.
سوال این است که اگر مجلس تن به افزایش پلکانی حامل‌های انرژی می‌داد آیا ما امروز شاهد چند نرخی شدن ارز بودیم که اثرات تخریبی خودش را حتی روی پیاز و صیفی‌جات که تولید داخل است، بگذارد؟
پس در موضوع تورم امروز، دولت و تحریم‌ها را به تنهایی نمی‌بایست مسبب این مشکلات دانست؛ بلکه عامل اصلی بیش از ۶۰ درصد مشکل تورم امروز و توهمی که موجب ایجاد این تورم شده است، مجلس است و برای این سهم هم باید مردم از نمایندگان سوال کنند و آنها خود را ملزم به پاسخگویی بدانند.
خروجی مجلس نباید چیزی جز رضایت مردم و امنیت شغلی و اجتماعی باشد؛ درحالیکه اکنون شاهد خروجی غیراز این هستیم. شاهد هستیم که تفکر غالب بر نمایندگان مجلس تفکر لیبرالی است و هر کدام در حوزه منافع منطقه‌ای خود مشغول به خودآزمایی در صحنه جذب آراء هستند.
البته نمایندگان واقعی و فعال در مجلس فعلی و مجالس قبل فراوان بوده‌اند که آثار عملکرد آنان در تصویب قوانین حمایتی همچنان مثال زدنی است؛ مانندِ دکتر حسین کمالی، نماینده‌ای از جنس مردم و دلسوز کارگران. از جمله اقدامات وی در سه دوره حضور در مجلس شورای اسلامی می‌توان به تصویب قانون کار جمهوری اسلامی ایران، قانون تشکل‌های کارگری، قانون الزام درمان رایگان کارگر، طرح بن کارگری، سهیم کردن کارگران به میزان ۳۳ درصد در سهام کارخانجات، تصویب قانون شورای اسلامی کار و تصویب قانون کارهای سخت و زیان‌آور اشاره کرد.
در پایان امیدوارم همه نمایندگان از اینگونه افراد تأسی بجویند و تلاش نمایند تا در دل تاریخ عملکرد آنان ثبت و ماندگار و مثال زدنی باشد و تمرکز آنها بر حل مشکل و مشکلات اساسی کشور مانند رکود اقتصادی، بیکاری، فساد مالی، آسیب‌های اجتماعی و ناکارآمدی‌های موجود در کشور باشد. همچنین با توجه به در پیش رو بودن انتخابات مجلس شورای اسلامی در سال ۱۳۹۸ امید است مردم شریف ایران با انتخاب کاندیدای اصلح و کارآزموده به نوعی در بهبود وضع موجود کشور نقش بسزایی داشته باشند؛ چراکه انتخاب افراد باتجربه و از جنس مردم سبب می‌شود مجلسی پویا داشته باشیم که در مواقع حساس باری از دوش ملت بردارد نه اینکه خود سربار دولت و ملت باشند./ایلنا
