سوره مبارکه مریم با ۹۸آیه نوزدهمین سوره قرآن کریم است.
بشارت، محتوا و پیام اصلی این سوره عظیم الشأن می باشد و حضرت امام جعفرصادق(ع) به خواندن این سوره مبارکه برای حفظ جان و مال و اولاد توصیه کرده اند.
علت نامگذاری این سوره به نام مریم، داستان این حضرت می باشد.
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
کهیعص﴿﴾۱
کاف ها یا عین صاد
ذِکْرُ رَحْمَتِ رَبِّکَ عَبْدَهُ زَکَرِیَّا﴿﴾۲
[این] یادی از رحمت پروردگار تو [در باره] بنده اش زکریاست
إِذْ نَادَی رَبَّهُ نِدَاءً خَفِیًّا﴿﴾۳
آنگاه که [زکریا] پروردگارش را آهسته ندا کرد
قَالَ رَبِّ إِنِّی وَهَنَ الْعَظْمُ مِنِّی وَاشْتَعَلَ الرَّأْسُ شَیْبًا وَلَمْ أَکُنْ بِدُعَائِکَ رَبِّ شَقِیًّا﴿﴾۴
گفت پروردگارا من استخوانم سست گردیده و [موی] سرم از پیری سپید گشته و ای پروردگار من هرگز در دعای تو ناامید نبوده ام
وَإِنِّی خِفْتُ الْمَوَالِیَ مِنْ وَرَائِی وَکَانَتِ امْرَأَتِی عَاقِرًا فَهَبْ لِی مِنْ لَدُنْکَ وَلِیًّا﴿﴾۵
و من پس از خویشتن از بستگانم بیمناکم و زنم نازاست پس از جانب خود ولی [و جانشینی] به من ببخش
یَرِثُنِی وَیَرِثُ مِنْ آلِ یَعْقُوبَ وَاجْعَلْهُ رَبِّ رَضِیًّا ﴿﴾۶
که از من ارث برد و از خاندان یعقوب [نیز] ارث برد و او را ای پروردگار من پسندیده گردان
یَا زَکَرِیَّا إِنَّا نُبَشِّرُکَ بِغُلَامٍ اسْمُهُ یَحْیَی لَمْ نَجْعَلْ لَهُ مِنْ قَبْلُ سَمِیًّا﴿﴾۷
ای زکریا ما تو را به پسری که نامش یحیی است مژده می دهیم که قبلا همنامی برای او قرار نداده ایم
قَالَ رَبِّ أَنَّی یَکُونُ لِی غُلَامٌ وَکَانَتِ امْرَأَتِی عَاقِرًا وَقَدْ بَلَغْتُ مِنَ الْکِبَرِ عِتِیًّا﴿﴾۸
گفت پروردگارا چگونه مرا پسری خواهد بود و حال آنکه زنم نازاست و من از سالخوردگی ناتوان شده ام
قَالَ کَذَلِکَ قَالَ رَبُّکَ هُوَ عَلَیَّ هَیِّنٌ وَقَدْ خَلَقْتُکَ مِنْ قَبْلُ وَلَمْ تَکُ شَیْئًا﴿﴾۹
[فرشته] گفت [فرمان] چنین است
پروردگار تو گفته که این [کار] بر من آسان است
و تو را در حالی که چیزی نبودی قبلا آفریده ام
قَالَ رَبِّ اجْعَلْ لِی آیَهً قَالَ آیَتُکَ أَلَّا تُکَلِّمَ النَّاسَ ثَلَاثَ لَیَالٍ سَوِیًّا ﴿﴾۱۰
گفت پروردگارا نشانه ای برای من قرار ده
فرمود نشانه تو این است که سه شبانه
[روز] با اینکه سالمی با مردم سخن
نمی گویی
فَخَرَجَ عَلَی قَوْمِهِ مِنَ الْمِحْرَابِ فَأَوْحَی إِلَیْهِمْ أَنْ سَبِّحُوا بُکْرَهً وَ عَشِیًّا﴿﴾۱۱
پس از محراب بر قوم خویش درآمد و ایشان را آگاه گردانید که روز و شب به
نیایش بپردازید
یَا یَحْیَی خُذِ الْکِتَابَ بِقُوَّهٍ وَآتَیْنَاهُ الْحُکْمَ صَبِیًّا ﴿﴾۱۲
ای یحیی کتاب [خدا] را به جد و جهد بگیر
و از کودکی به او نبوت دادیم
وَحَنَانًا مِنْ لَدُنَّا وَزَکَاهً وَکَانَ تَقِیًّا﴿﴾۱۳
و [نیز] از جانب خود مهربانی و پاکی [به او دادیم] و تقواپیشه بود
وَبَرًّا بِوَالِدَیْهِ وَلَمْ یَکُنْ جَبَّارًا عَصِیًّا﴿﴾۱۴
و با پدر و مادر خود نیک رفتار بود و زورگویی نافرمان نبود
وَسَلَامٌ عَلَیْهِ یَوْمَ وُلِدَ وَیَوْمَ یَمُوتُ وَیَوْمَ یُبْعَثُ حَیًّا ﴿﴾۱۵
و درود بر او روزی که زاده شد و روزی که
می میرد و روزی که زنده برانگیخته می شود
وَاذْکُرْ فِی الْکِتَابِ مَرْیَمَ إِذِ انْتَبَذَتْ مِنْ أَهْلِهَا مَکَانًا شَرْقِیًّا ﴿﴾۱۶
و در این کتاب از مریم یاد کن آنگاه که از
کسان خود در مکانی شرقی به کناری شتافت
فَاتَّخَذَتْ مِنْ دُونِهِمْ حِجَابًا فَأَرْسَلْنَا إِلَیْهَا رُوحَنَا فَتَمَثَّلَ لَهَا بَشَرًا سَوِیًّا﴿﴾۱۷
و در برابر آنان پرده ای بر خود گرفت پس
روح خود را به سوی او فرستادیم تا به
[شکل] بشری خوشاندام بر او نمایان شد
قَالَتْ إِنِّی أَعُوذُ بِالرَّحْمَنِ مِنْکَ إِنْ کُنْتَ تَقِیًّا﴿﴾۱۸
[مریم] گفت اگر پرهیزگاری من از تو به
خدای رحمان پناه می برم
قَالَ إِنَّمَا أَنَا رَسُولُ رَبِّکِ لِأَهَبَ لَکِ غُلَامًا زَکِیًّا ﴿﴾۱۹
گفت من فقط فرستاده پروردگار توام برای
اینکه به تو پسری پاکیزه ببخشم
قَالَتْ أَنَّی یَکُونُ لِی غُلَامٌ وَلَمْ
یَمْسَسْنِی بَشَرٌ وَلَمْ أَکُ بَغِیًّا ﴿﴾۲۰
گفت چگونه مرا پسری باشد با آنکه دست
بشری به من نرسیده و بدکار نبوده ام.
