سوره مبارکه مریم با ۹۸آیه نوزدهمین سوره قرآن کریم است.
بشارت، محتوا و پیام اصلی این سوره عظیم الشأن می باشد و حضرت امام جعفرصادق(ع) به خواندن این سوره مبارکه برای حفظ جان و مال و اولاد توصیه کرده اند.
علت نامگذاری این سوره به نام مریم، داستان این حضرت می باشد.
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
جَنَّاتِ عَدْنٍ الَّتِی وَعَدَ الرَّحْمَنُ عِبَادَهُ بِالْغَیْبِ إِنَّهُ کَانَ وَعْدُهُ مَأْتِیًّا ﴿﴾۶۱
باغهای جاودانی که [خدای] رحمان به بندگانش در جهان ناپیدا وعده داده است
در حقیقت وعده او انجام شدنی است.
لَا یَسْمَعُونَ فِیهَا لَغْوًا إِلَّا سَلَامًا وَلَهُمْ رِزْقُهُمْ فِیهَا بُکْرَهً وَعَشِیًّا ﴿﴾ ۶۲
در آنجا سخن بیهوده ای نمی شنوند جز درود و روزیشان صبح و شام در آنجا [آماده] است.
تِلْکَ الْجَنَّهُ الَّتِی نُورِثُ مِنْ عِبَادِنَا مَنْ کَانَ تَقِیًّا ﴿﴾ ۶۳
این همان بهشتی است که به هر یک از بندگان ما که پرهیزگار باشند به میراث می دهیم.
وَمَا نَتَنَزَّلُ إِلَّا بِأَمْرِ رَبِّکَ لَهُ مَا بَیْنَ أَیْدِینَا وَمَا خَلْفَنَا وَمَا بَیْنَ ذَلِکَ وَمَا کَانَ رَبُّکَ نَسِیًّا ﴿﴾۶۴
و [ما فرشتگان] جز به فرمان پروردگارت نازل نمی شویم آنچه پیش روی ما و آنچه پشت سر ما و آنچه میان این دو است [همه] به او اختصاص دارد و پروردگارت هرگز فراموشکار نبوده است.
رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَیْنَهُمَا فَاعْبُدْهُ وَاصْطَبِرْ لِعِبَادَتِهِ هَلْ تَعْلَمُ لَهُ سَمِیًّا ﴿ ﴾ ۶۵
پروردگار آسمانها و زمین و آنچه میان آن دو است پس او را بپرست و در پرستش او شکیبا باش آیا برای او همنامی می شناسی.
وَیَقُولُ الْإِنْسَانُ أَإِذَا مَا مِتُّ لَسَوْفَ أُخْرَجُ حَیًّا ﴿﴾ ۶۶
و انسان می گوید آیا وقتی بمیرم راستی زنده [از قبر] بیرون آورده می شوم
أَوَلَا یَذْکُرُ الْإِنْسَانُ أَنَّا خَلَقْنَاهُ مِنْ قَبْلُ وَلَمْ یَکُ شَیْئًا ﴿﴾ ۶۷
آیا انسان به یاد نمی آورد که ما او را قبلا آفریده ایم و حال آنکه چیزی نبوده است.
فَوَرَبِّکَ لَنَحْشُرَنَّهُمْ وَالشَّیَاطِینَ ثُمَّ لَنُحْضِرَنَّهُمْ حَوْلَ جَهَنَّمَ جِثِیًّا ﴿﴾۶۸
پس به پروردگارت سوگند که آنها را با شیاطین محشور خواهیم ساخت سپس در
حالی که به زانو درآمده اند آنان را گرداگرد دوزخ حاضر خواهیم کرد.
ثُمَّ لَنَنْزِعَنَّ مِنْ کُلِّ شِیعَهٍ أَیُّهُمْ أَشَدُّ عَلَی الرَّحْمَنِ عِتِیًّا ﴿﴾۶۹
آنگاه از هر دسته ای کسانی از آنان را که بر [خدای] رحمان سرکش تر بوده اند بیرون
خواهیم کشید.
ثُمَّ لَنَحْنُ أَعْلَمُ بِالَّذِینَ هُمْ أَوْلَی بِهَا صِلِیًّا ﴿﴾۷۰
پس از آن به کسانی که برای درآمدن به [جهنم] سزاوارترند خود داناتریم.
وَإِنْ مِنْکُمْ إِلَّا وَارِدُهَا کَانَ عَلَی رَبِّکَ حَتْمًا مَقْضِیًّا﴿﴾۷۱
و هیچ کس از شما نیست مگر [اینکه] در آن وارد می گردد این [امر] همواره بر
پروردگارت حکمی قطعی است.
ثُمَّ نُنَجِّی الَّذِینَ اتَّقَوْا وَنَذَرُ الظَّالِمِینَ فِیهَا جِثِیًّا ﴿﴾ ۷۲
آنگاه کسانی را که پرهیزگار بوده اند می رهانیم و ستمگران را به زانو در افتاده در
[دوزخ] رها می کنیم.
وَإِذَا تُتْلَی عَلَیْهِمْ آیَاتُنَا بَیِّنَاتٍ قَالَ الَّذِینَ کَفَرُوا لِلَّذِینَ آمَنُوا أَیُّ الْفَرِیقَیْنِ خَیْرٌ مَقَامًا وَأَحْسَنُ نَدِیًّا﴿﴾۷۳
و چون آیات روشن ما بر آنان خوانده شود کسانی که کفر ورزیده اند به آنان که ایمان آورده اند می گویند کدام یک از [ما] دو گروه جایگاهش بهتر و محفلش آراسته تر است.
وَکَمْ أَهْلَکْنَا قَبْلَهُمْ مِنْ قَرْنٍ هُمْ أَحْسَنُ أَثَاثًا وَرِئْیًا ﴿﴾۷۴
و چه بسیار نسل ها را پیش از آنان نابود کردیم که اثاثی بهتر و ظاهری فریباتر داشتند.
قُلْ مَنْ کَانَ فِی الضَّلَالَهِ فَلْیَمْدُدْ لَهُ الرَّحْمَنُ مَدًّا حَتَّی إِذَا رَأَوْا مَا یُوعَدُونَ إِمَّا الْعَذَابَ وَإِمَّا السَّاعَهَ فَسَیَعْلَمُونَ مَنْ هُوَ شَرٌّ مَکَانًا وَأَضْعَفُ جُنْدًا ﴿﴾۷۵
بگو هر که در گمراهی است [خدای] رحمان به او تا زمانی مهلت می دهد تا وقتی آنچه به آنان وعده داده می شود یا عذاب یا روز رستاخیز را ببینند پس به زودی خواهند دانست جایگاه چه کسی بدتر و سپاهش ناتوانتر است.
وَیَزِیدُ اللَّهُ الَّذِینَ اهْتَدَوْا هُدًی وَالْبَاقِیَاتُ الصَّالِحَاتُ خَیْرٌ عِنْدَ رَبِّکَ ثَوَابًا وَخَیْرٌ مَرَدًّا ﴿ ﴾۷۶
و خداوند کسانی را که هدایت یافته اند بر هدایتشان می افزاید و نیکیهای ماندگار نزد پروردگارت از حیث پاداش بهتر و خوش فرجامتر است.
أَفَرَأَیْتَ الَّذِی کَفَرَ بِآیَاتِنَا وَقَالَ لَأُوتَیَنَّ مَالًا وَوَلَدًا ﴿﴾ ۷۷
آیا دیدی آن کسی را که به آیات ما کفر ورزید و گفت قطعا به من مال و فرزند [بسیار] داده خواهد شد.
أَطَّلَعَ الْغَیْبَ أَمِ اتَّخَذَ عِنْدَ الرَّحْمَنِ عَهْدًا ﴿﴾۷۸
آیا بر غیب آگاه شده یا از [خدای] رحمان عهدی گرفته است.
کَلَّا سَنَکْتُبُ مَا یَقُولُ وَنَمُدُّ لَهُ مِنَ الْعَذَابِ مَدًّا ﴿﴾۷۹
نه چنین است به زودی آنچه را می گوید می نویسیم و عذاب را برای او خواهیم افزود.
وَنَرِثُهُ مَا یَقُولُ وَیَأْتِینَا فَرْدًا ﴿﴾ ۸۰
و آنچه را می گوید از او به ارث می بریم و تنها به سوی ما خواهد آمد.
