یکی از نویسندگان بزرگ در یکی از نوشته های خود بیان می کند:
باور نمیکنم خدا به کسی بگوید: نه...!
خدا فقط سه پاسخ دارد:
١- چشم....
٢- یه کم صبر کن....
٣- پیشنهاد بهتری برایت دارم....
همیشه در فشار زندگی اندوهگین مشو،
شاید خداست که در آغوشش می فشاردت!
برای تمام رنجهایی که میبری صبر کن،
صبر اوج احترام به حکمت خداست...
می خواهیم نگاهی به این متن زیبا و قابل تأمل داشته باشیم. تمامی انسان ها از هر قوم، ملیت، نژاد، رنگ پوست، موقعیت اجتماعی، افکار، باورها، مذهب، عقاید و...زندگی منحصر به خود را دارند. وقتی می گوییم منحصر به خود یعنی افراد هر خانواده ای هم با وجود اشتراکات، در مواردی از زندگی خود تفاوت ها و اختلاف نظرهایی با یکدیگر دارند و تمامی افراد با رنج ها، مشکلات، سختی های بسیاری روبرو بوده، هستند و خواهند بود. شاید برخی از افراد بیشتر از دیگران اما نمی توان انسان هایی را پیدا کرد که بدون سختی و رنج و غم و غصه زندگی کرده اند. شاید هر فردی بر این تصور باشد که زندگی او بیش از زندگی دیگران سختی دارد به طوری که وقتی با فردی شروع به صحبت کردن می کند هر دو به یاد ناراحتی های خود افتاده و از غصه های خود سخن می گویند اما باید باور داشت که خداوند مهربان گره گشای تمامی انسان ها است و خالقی است که میان بندگان خود تفاوتی نمی گذارد و این بندگان هستند که باید خود را به تقرب الهی برسانند.
وقتی نگاه به نوشته این نویسنده بزرگ می‌کنیم در نخستین عبارت بیان شده است که باور نمی کنم خداوند مهربان به کسی نه بگوید یعنی این که خداوند هیچ گاه دست رد به سینه بندگان خود نمی زند و آن ها را از درگاه خود ناامید نمی کند و برای بندگان خود سه پاسخ زیبا دارد که یکی چشم است. یعنی بنده من، برای تو آن چه را درخواست کرده ای مستجاب می کنم و به تو هدیه می کنم و پاسخ دیگر این است که از بنده اش می خواهد صبر کند و با صبوری اش خود را به خداوند مهربان و مستجاب شدن خواسته اش نزدیک کند و سوم آن که پیشنهاد بهتری برایت دارم که این پیشنهاد خداوند مهربان می تواند در همان خواسته بنده یا خواسته ای باشد که هیچ گاه بنده از آن خواسته اطلاع ندارد.
خداوند مهربان از رگ گردن به بندگان خود نزدیک تر است و پیش از اندیشیدن آن ها و درخواست خود از خداوند مهربان، او می داند هرآنچه که باید از بنده و صلاح آن ها بداند.
این نویسنده در ادامه می گوید که هیچ گاه در فشارهای زندگی ناامید نشو. این نکته صحیحی است چرا که نور همیشه خود را از سیاهی ها نشان می دهد و ستاره ها در آسمان تاریک خود را نشان می دهند و امید به پروردگار الهی زیباترین پشتوانه بنده هنگام فشارهای زندگی است.
خداوند مهربان همیشه دوست دارد که صدای بندگان خود را بشنود و آن ها را در آغوش بکِشد و از آن ها می خواهد که فقط با خودش سخن بگویند و از خودش طلب یاری کنند چرا که او بهترین است برای مستجاب شدن تمام خواسته های بندگان خود.
صبر کردن برای تمام رنج ها باعث می شود که خداوند مهربان بهترین پاداش را به بنده صبور خود هدیه کند چون فقط خداوند مهربان از تمامی لحظات بندگانش آگاه است.
صبر کردن بنده اوج احترام به حکمت خداوند مهربان است که باعث می شود زیباترین ها از طرف خداوند مهربان برای بنده ای که صبر پیشه می کند مقدر شود.
پس بندگان باید در هنگام سختی ها به خداوند مهربان امید داشته باشند که امید به او زیباترین و بهترین پشتوانه بندگان است و برای آن چه که در دل دارند صبور باشند که پاداش صبر آن ها بهترین ها از طرف خداوند مهربان است.
