وقتی هادی چوپان کارت حرفه ای گرفت، خیلی ها می گفتند او با این وزن بختی برای موفقیت در سطح حرفه ای ها ندارد و بهتر است آماتور باقی بماند. اما هادی گوشش به این حرف ها بدهکار نبود. او خودش هم می دانست که برای بالانشینی در سطح حرفه ای ها باید بیشتر پیشرفت کند. برای خرج و مخارجش حتی ماشین زیر پایش را هم فروخت و بی هیچ اسپانسری، دوران آماده سازی اش را ادامه داد. هادی از سال 2017 که برای اولین بار به مسابقات حرفه ای وارد شد تا به حال در 8 مسابقه روی صحنه رفته و در همه آن ها یکی از سه نفر برتر بوده. این یک رکورد شگفت انگیز برای بدنسازی است که اسپانسر بانفوذی در سطح حرفه ای ها ندارد و طبعاً از روابط پشت پرده بدنسازی بی نصیب است اما روی استیج لاس وگاس، در مسترالمپیای 2019 درخشان تر از هر ستاره دیگری بود.
هادی هرچه به دست آورده از توانایی های خودش بوده. از رنجی که سال ها تحمل کرده. از میلیون ها تومان پولی که از جیب خرج کرده تا امروز به اینجا برسد. هادی چوپان همان پسر خوش قلبی که رویاهایش را در باشگاه های کوچک شیراز دنبال می کرد، امروز یکی از قهرمانان بزرگ دنیای بدنسازی است.
به گزارش سلام نو مصدومیت های طولانی و آسیب های ریز و درشت. اما این همه رنج و زحمت و سختی، معمولاً عایدی چندانی برای ورزشکاران این رشته ندارد. خیلی از آن ها قبل از اینکه بخواهند به وادی شهرت نزدیک شوند، مجبور به وداع با بدنسازی می شوند و مجبورند بقیه عمر خود را با تبعات آسیب دیدگی ها سر کنند.
میان این همه بدنسازی که شب و روز به امید موفقیت و قهرمانی در مسابقات مهم شب و روز تمرین می کنند، استثناهایی مثل هادی چوپان هم پیدا می شود که برای رسیدن به فینال مسترالمپیا و درخشش در مهم ترین مسابقه بدنسازی حرفه ای، راهی طولانی و پر پیچ و خم طی کرده.
هادی 32 سال پیش در یکی از روستاهای شهرستان سپیدان به دنیا آمده و در شیراز بزرگ شده. سالها در شغل گچ کاری مشغول بوده و حتی در سال هایی که در مسابقات داخلی، بالاتر از دیگران قهرمان می شد هم همین کار را ادامه می داد. هادی چوپان پیش از اینکه بدنسازی را به عنوان رشته محبوبش انتخاب کند، مدتی هم سراغ بوکس و رشته های رزمی رفت اما از آن دوره، فقط کم شنوایی برایش به جا ماند و از آن به بعد برای بهتر شنیدن از سمعک استفاده می کند.
پسر محجوب بدنسازی ایران از روز اول این حجم عجیب و 100 کیلو عضله را نداشت. هادی اولین بار در وزن 65 کیلو روی صحنه رفت و به تدریج بالا آمد. از قهرمانی استان تا قهرمانی کشور در بندرعباس و بعد عضویت در تیم ملی. از دسته 65 کیلو، وزن به وزن بالاتر آمد و تبدیل شد به یکی از مهره های قابل اعتماد تیم ملی در 85 و 90 کیلو. از آن به بعد بود که مدال ها یکی بعد از دیگری رسید، قهرمانی در آسیا و هت تریک قهرمانی جهان و کسب جواز ورود به دنیای حرفه ای ها.
