سلام نو – سرویس فرهنگ و هنر: روز گذشته خبری منتشر شد که بر اساس آن نشریه اکسپرس هم همچون نشریه ایندیپندنت به چاپ کاغذی خود پایان داد. به نظر می رسد پایان قریب الوقوع رسانه های کاغذی را باید باور کرد و آن را منحصر به ایران ندانست.
به گزارش سلام نو، نشریه اکسپرس که هر روز صبح در متروی واشنگتن توزیع می شد پس از 16 سال با این تیتر " امیدواریم با تلفن های همراه متعفن لذت ببرید" متوقف شد. این روزنامه به گفته سردبیر اجرایی روزانه 190هزار نسخه تیراژ داشت. روزنامه ایندیپندنت هم سه سال قبل در حالی چاپ کاغذی خود را متوقف کرد که مشکلات اقتصادی دلیل توقف چاپ این روزنامه معروف انگلیسی اعلام شد.
این دو روزنامه در کنار تعداد دیگری از روزنامه های مهم جهان زیر سایه رشد روزافزون گوشی های هوشمند نتوانستند به کار خود ادامه دهند. آن طور که سردبیر این رسانه سابقا پرتیراژ می گوید تیراژ روزنامه از 190 هزار به 130 هزار رسیده بود و درآمد آگهی ها روند نزولی داشت. بر اساس این گزارش 20 کارمند واشنگتن اکسپرس بدون اخطار روز چهارشنبه گذشته تعدیل شدند.
در میان مطبوعات چاپی ایالات متحده آمریکا روزنامه اکسپرس ویژگی هایی داشت که مردم زیادی خصوصا در پایتخت خریدار آن بودند. روزنامه پست در بیانیه ای اعلام کرده که اکسپرس بخش جدایی ناپذیری از رفت و آمد صبحگاهی مردم واشنگتن بوده است اما ارائه سیستم وای فای مترو موجب شده مسافران آنلاین بمانند و نیازی به نشریه ای همچون "اکسپرس" نداشته باشند. روزنامه کاغذی مترو در سوئد هم اوضاع وخیمی دارند و خیلی از آنها به تعطیلی کشیده شده اند.
کاهش استقبال از رسانه های مکتوب در همه جای دنیا شایع است. در ایران هم وضعیت رسانه های کاغذی مطلوب نیست. اگر بخواهیم واقع بینانه نگاه کنیم باید اذعان کنیم رسانه های چاپی در ایران نفس های آخر خودش را می کشد. بحران کاغذ در کنار برخی سوء مدیریت ها کاری کرده که روزنامه ها بیش از آنکه کسی به آنها دستور تعطیلی بدهد به ناچار خودخواسته تن به پایان دادن به کار خود بدهند.
بحران کاغذ در چند سال اخیر مشکلات زیادی به وجود آورده که خزان رسانه های کاغذی تنها بخشی از آن است. بیراه نیست اگر بگوییم در شرایط کنونی بحران کاغذ تیر خلاصی است که بر مطبوعات چاپی روانه می شود. به گفته حیدری، دبیر انجمن مدیران رسانه ای شرط ماندگاری تمامی رسانه‌های مکتوب این است که به سمت بنگاه‌داری بروند و به سمت شرکت سهامی گردش پیدا کنند. اگر به چرخه اقتصادی و مطبوعات توجه نشود آینده نشریات ما به ۵۰۰ نشریه یا رسانه ختم خواهد شد. از میان مدیران مسوول روزنامه‌ها چند درصد آنها تحصیلات دارند. اغلب آنها ساده‌ترین قوانین بنگاه‌داری را بلد نیستند و استفاده از اینترنت را نمی‌دانند.
باید با این واقعیت کنار آمد که بازگشت رسانه های چاپی به دوران پیش از توسعه رسانه های مجازی تقریبا محال است. کاهش صفحات آگهی در رسانه های چاپی و جایگزینی نمونه های مجازی آن باعث شده چرخ روزنامه ها نچرخد. شاید تنها راهی که برای از چاه درآمدن مطبوعات چاپی بتوان پیشنهاد کرد بالا رفتن وزن تحلیلی بودن و جایگزین کردن آن با وجه خبری رسانه باشد. در زمانه ای که سرعت جریان اطلاع رسانی و خبررسانی در شبکه های اجتماعی آن قدر بالا است که رسانه ای همچون صداوسیما هم از آن جا می مانند چاره ای جز این نیست که رسانه های کاغذی تحلیل محور بشوند. اگرچه همین کار هم باعث می شود مخاطب تخصصی جذب رسانه ها شود.
