تعامل وراثت و محیط چیست؟

علم پشت وراثت در مقابل پرورش

برخی تحقیقات نشان می دهد که ژنها ویژگیهای شخصیتی را تعیین می کنند. با بررسی موفقیت آمیز دوقلوهای مینه سوتا از سال 1990 ، مشخص شد که دوقلوهای همسان یکدیگر از هم جدا شده اند به همان اندازه که دوقلوهای همسان با هم پرورش یافته اند ، بدین معنی که عوامل ژنتیک بر هوش عمومی و اختلافات روانشناختی تأثیر می گذارد - ادعایی در سال 1929 .

یک نظرسنجی در دانشگاه 2004 مینسوتا ادعاهای مشابهی را مطرح کرد. و یک مطالعه ژورنال شخصیتی در سال 2013 درباره دوقلوهای آمریکایی بالغ کشف کرد که ژنها شادی را تعیین می کنند. به ویژه ، عوامل ژنتیکی و مکانیسم های بیولوژیکی موثر بر خودکنترلی ، هدف ، رشد و تعامل های مثبت اجتماعی ، بهزیستی روانشناختی را تقویت می کنند.

اما تحقیقات دیگر در دهه گذشته نشان می دهد که طبیعت و تغذیه هر دو تأثیرگذار هستند. در سال 2005 ، استاد جامعه شناسی گوانگ گائو اظهار داشت که ترکیبی از محیط و ژنها صفات پیچیده انسانی ایجاد می کند - نه فقط ژنتیک .

در سال 2015 ، دکتر بابن بنیامین دریافت که به طور متوسط ​​، سلامتی ما توسط ژنتیک 49 درصد و محیط ما 51 درصد تعیین می شود. از این گذشته ، مت ریدلی ، روزنامه نگار بریتانیایی ، می نویسد که طبیعت و پرورش در برابر یکدیگر "دوگانگی دروغین" است. در عوض ، اظهار داشت ریدلی ، عوامل محیطی در نحوه رفتار ژنهای ما نقش دارند. یا به سادگی: بدن ما نسبت به جهان خارج واکنش نشان می دهد.

بنابراین والدین چقدر تأثیر دارد؟

زیاد. کودکان به طور طبیعی مستعد ویژگی های خاصی هستند. شکی نیست که ژن ها در اینکه کودک شما بسیار ناامید یا آرام باشد ، نقش دارند.

براساس یک مطالعه بررسی روانشناسی کلینیک کودک و خانواده ، در سال 2011 ، شیوه فرزندپروری شما می تواند شدت رفتار فرزند شما را تعیین کند ، دقیقاً همانطور که ​​صفات فرزند شما می تواند نحوه والدین را تعیین کند . این منطق دایره ای است: این مطالعه نشان داد که والدین منفی می توانند سرخوردگی ، تحریک پذیری و خودتنظیمی ضعیف را در کودک تشدید کنند ، در حالی که این رفتارهای نامطلوب می تواند یک شیوه مضر والدین را تحریک کند. در مورد صفات مثبت و سبکهای فرزندپروری مثبت نیز همین موضوع صادق است.

یک مطالعه روانشناسی رشد در سال 1996 که به همبستگی بین کودکان ضد اجتماعی و شیوه های والدین فرزندخواندگی می پردازد ، به نتیجه مشابهی رسید. این مطالعه نشان داد که ، در حالی که صفات ضد اجتماعی کودک فرزندخوانده با بیماری روانی والدین بیولوژیکی مرتبط است ، تکنیک های فرزندپروری سرپرست فرزندخواندگی بر رفتار مخرب فرزند خوانده تأثیر می گذارد و بالعکس. تحقیقات دیگر نشان می دهد که افسردگی مادرانه به دلیل تأثیرات ژنتیکی و محیطی می تواند بر رشد رفتاری و عاطفی کودک تأثیر منفی بگذارد.

همه تحقیقات زنگ خطر را به نظر نمی رسند. یک مطالعه روانشناس آمریکایی در سال 1962 معتقد است که استعداد خلاق می تواند از طریق پرورش در مدرسه شکوفا شود. در سال 2010 ، روانشناس جورج دبلیو هولدن نظریه پردازی کرد که تصمیمات روزانه والدین می تواند رشد کودک و موفقیت آینده را تعیین کند. ممکن است یک کودک به دلیل این که والدینشان آنها را از طریق توسعه راهنمایی می کنند ، بزرگتر شود فرد موفقی باشد ، نه اینکه فقط رفتار تقویت شده یا مجازاتی داشته باشد.

به عبارت دیگر ، ممکن است ژنهای فرزند شما هوش لازم برای موفقیت را به آنها بدهد ، اما اینکه چگونه شما به عنوان والد با آنها تعامل دارید می تواند پیشرفت آنها را تعیین کند.

در گستره وسیع تری ، جغرافیا می تواند در صفات و محیط ما تأثیر بگذارد. محققان پس از مطالعه 13000 جفت دوقلوی ، پژوهشگران در انستیتوی روانپزشکی کینگ کالج لندن در سال 2012 به این نتیجه رسیدند که در جایی که در انگلستان زندگی می کردند ارتباط مستقیمی با میزان صفات ژنتیکی آنها دارد.

یک نمونه از آنها این است که ممکن است فرزند شما به دلیل سابقه خانوادگی در معرض ابتلا به دیابت قرار داشته باشد ، اما در صورت خوردن سالم و ورزش مکرر ممکن است این بیماری را ایجاد نکند.

مثال دیگر این است که زندگی در منطقه ای با غلظت بالای گرده می تواند مستعد ژنتیکی فرزند شما را در معرض آلرژی فصلی قرار دهد ، در حالی که ممکن است یک منطقه گرده کم نباشد. و شما والدین تعیین می کنید که فرزند شما در کجا زندگی می کند.

تأثیر خود را در رشد فرزندتان فراموش نکنید. بله ، درست است که ژنتیک ممکن است کودک شما دارای استعداد طبیعی برای ریاضی یا باله باشد. اما شما به عنوان والدین به تعیین اینکه آیا آنها یک استاد ریاضی هستند یا یک رقصنده آموزش دیده کلاسیک هستند ، کمک می کند.

کودک ممکن است براساس تصمیماتی که شما می گیرید و رفتارهای افرادی که با آنها تعامل می کنید ، پتانسیل خود را تحقق بخشد یا نفهمد. البته همیشه بین دانشمندان اختلاف نظر وجود خواهد داشت که آیا طبیعت یا تغذیه تأثیرگذارتر است. اما تحقیقات کافی نشان می دهد که در واقعیت ، هر دو مورد هستند.