سلام نو – سرویس سیاسی: مشهد، شهر کنسرت ممنوع، این روزها میزبان اکران مستند "ایکس سونامی" است. مستندی که به خاطرات یک پورن استار که از این راه بازگشته می‌پردازد.
این مستند در حالی در مشهد اکران می‌شود که پیش از این کنسرت‌های پاپ و سنتی و برخی فیلم‌های مستند ارزشی مثل زیر صفر مرزی اجازه اکران در این شهر را پیدا نکرده بود. نکته دیگر درباره این مستند این است که کاملا بدون مجوز ساخته و اکران می‌شود.
در همین مورد محمد رضا فرجی مدیرکل نظارت بر عرضه و نمایش فیلم سازمان سینمائی وزارت ارشاد، در نامه‌ای به مدیرکل ارشاد خراسان رضوی اعلام کرده بود که مستند "ایکسونامی" مجوز‌های لازم را دریافت نکرده است ولی با این وجود به راحتی در مشهد اکران می‌شود.
اکران این فیلم چند پیام قابل توجه داشت.
اول اینکه استاندارد دوگانه درباره مشهد و حریم امام رضا (ع) هم صادق است. وقتی نوبت کنسرت و فیلم‌هایی است که برخی دوست ندارند، مشهد شهر امام رضا است. آن طور که احمد علم الهدی می‌گوید: ما به‌عنوان شهروندان مشهدی باید قبول کنیم که در حریم حرم زندگی می‌کنیم و باید شرایط و لوازم و موقعیت‌های این حریم را بپذیریم و در واقع موقعیت این حریم اقتضا می‌کند که ما متفاوت از سایر شهرها رفتار کنیم.
اما وقتی فیلم، فیلمِ خودی‌ها باشد آن وقت حتی خاطرات پورن استار هم که باشد امکان اکران دارد و در خدمت اهداف انقلاب است و اتفاقی نیافتده است.
دوم اینکه اکران چنین مستندی نشان از تغییر جدی در نسل و دیدگاه جریانی است که خود را انقلابی می‌نامند. آنان که روزی پیرو مرتضی آوینی و عاشق حاتمی‌کیا بودند امروز با یادگیری فیلم سازی در فُرم کارهای آمریکایی خط قرمز جا به جا می‌کنند و نشان می‌دهند که برای هدف مقدس آن‌ها هر وسیله‌ای توجیه پذیر است حتی اگر یک پورن استار باشد.
مسئله دیگر این است که این مستند مُشت مشت آمار بی‌منبع ارائه می‌دهد آن هم از دهان زنی که شما هیچ ردی از او در هیچ کجای اینترنت پیدا نمی‌کنید و مشخص نیست کجا پورن استار بوده که هیچ ردی از او در هیچ جای اینترنت نیست.
پرسش مهم اما به هیچ کدام از این موارد بر نمی‌گردد، چه آن که ما مدت‌ها است به حکومت خود مختار مشهد تحت زعامت آیت‌الله علم الهدی عادت کرده‌ایم و خیلی انتظار ویژه‌ای از مشهد و مسئولینش نداریم. پرسش مهم و شاید بسیار غم انگیز این است که طیفی که خود را انقلابی می‌نامند چطور شده که اکنون از مرتضی آوینی و روایت فتح به انقلاب جنسی و خاطرات پورن استار رسیده‌اند؟
چه شده که میراث‌داران سید مرتضی آوینی از تکیه به آرمان‌های انقلاب به چنین ابتذالی رسیده‌اند؟ ابتذالی که از یک سرش گاندو و از سردیگرش این مستندهای به ظاهر جذاب جنسی زائیده می‌شود؟ چه شده که روایت‌های شفاف و خاص روایت فتحی که امتیاز سینماگران خط انقلاب مثل ابراهیم حاتمی‌کیا بود امروز جای خود را به فرم و محتواهای آمریکایی داده که به دنبال جذب مخاطب به هر قیمتی است؟
البته کسی که این فیلم را ساخته توجیه آن را هم دارد. محسن آقایی کارگردان این مستند در سینما هویزه و در دفاع از این مستند گفته بود: "ما در این مستند آموزش جنسی را زیر سوال می‌بریم، زیرا در آنجا انقلاب جنسی رخ داده و یک لجام گسیختگی به وجود آمده، اما در کشور ما انقلاب جنسی رخ نداده است؛ بنابراین اگر آموزش جنسی بدهیم این موضوع را به رسمیت شناخته‌ایم. هرچند اسلام آموزش دارد، ولی این آموزش بسیار دقیق است. عده‌ای که نمی‌فهمند و متوجه نیستند این مسأله را ساده سازی می‌کنند در حالی که اگر ما آموزش جنسی بدهیم وارد انقلاب جنسی می‌شویم."
واقعیت این است اکران این مستند برای بار چندم ثابت کرد که می‌توان با پرچم انقلابی بودن خیلی کارها را در خیلی جاها کرد. مثلا می‌شود یک فیلم ساخت درباره یک پورن استار، بعد در مشهدِ آقای علم الهدی آن را اکران کرد و بعد هم‌چنان با ادعای انقلابی بودن به فیلم‌هایی مثل خانه پدری تاخت و آن‌ها را ضد ارزش خواند.
