اکنون، تحقیقات جدید نشان می دهد که ما ممکن است بخواهیم ترکیبی از هر دو استراتژی را دنبال کنیم، هر یک از اینها می تواند خوشبختی ما را با روشهایی با تفاوت کم، تقویت کند.
در مطالعه‌ای که در مجله ای معتبر منتشر شده است، 263 شرکت کننده آمریکایی، روزانه به مدت 10 روز دستورالعمل های خود را از طریق تلفن هوشمند دریافت کردند. آنها باید یکی از سه فعالیت زیر را انجام می دادند.
یک گروه برای مشارکت در کارهای اخلاقی (مانند کارهای مربوط به امور خیریه یا کمک به شخص دیگر)، یک گروه برای تفکر اخلاقی (مانند فکر کردن به چیزهای خوب در مورد شخص دیگری یا امید به موفقیت شخص دیگری) و یک گروه برای انجام کاری مهربانانه برای خودشان (مانند استراحت یا پذیرایی از خود با یک وعده غذایی خوب) قرار گرفتند. در پنج روز مطالعه، به شرکت کنندگان دستور داده شد که تمرین اختصاصی خود را انجام دهند. در پنج روز دیگر هیچ راهنمایی به آنها داده نشده است.
هر شب، شرکت کنندگان نظرسنجی های خود را در مورد خوشبختی، رضایت از زندگی، احساسشان از هدف زندگی و نحوه ارتباط آنها با دیگران را پر می کردند. این نظرسنجی ها همچنین از شرکت کنندگان می پرسید چه احساسی اخلاقی و با فضیلتی دارند، چقدر احساس خستگی می کردند و چقدر احساسات مختلفی از جمله قدردانی و علو را داشتند.
محققان سپس پاسخهای مردم را در روزهایی که مشغول انجام این کارها بودند با روزهایی که انجام نمی دهند مقایسه کردند و دریافتند که این شیوه ها دارای مزایای گسترده ای است. از همه مهمتر اینکه، هر سه روش باعث شد که شرکت کنندگان در آن روز شادی و رضایت بیشتر از زندگی، علو و نزدیکی با دیگران را گزارش دهند.
اما برخی از اعمال مزایای خاصی داشتند. تنها انجام اعمال اخلاقی و تفکر اخلاقی باعث شده است که مردم در آن روز احساس همدلی، اخلاقی و سپاسگزاری کنند. و تنها انجام اعمال اخلاقی باعث میشد که افراد احساس عصبانیت و منزوی کمتری داشته باشند، زندگی خود را در کنترل بگیرند و هدفمند زندگی کنند. جالب است بدانید که محققان دریافتند که عمل "تحویل گرفتن خود" یک مزیت منحصر به فرد دارد: این امر باعث میشود افراد احساس خستگی کمتری کنند.
محققان می گویند؛ فعالیتهای متمرکز بر دیگران و فعالیتهای متمرکز بر خودمان میتوانند از طریق مسیرهای مختلف خوشبختی ما را تأثیر قرار دهند. اعمال متمرکز بردیگران ممکن است باعث بهبود خوشبختی یا بهزیستی فضیلتگرایی شوند، نوعی از خوشبختی که از حس هدف و معنا ناشی می شود. از طرف دیگر، آنها پیشنهاد میکنند که رفتارهای متمرکز برخود میتوانند موجب بهزیستی لذت گرایی "هادیونیک" (احساس خوشبختی و لذت بردن) بشود.
مهربان بودن چه با خود و چه دیگران احساس خوشبخت بودن را بالا می برد. این یافته ها بسیار مهم است، زیرا مستقیماً آنها را درک نمیکنیم که به معنای انتخاب نکردن بهترین تصمیم برای کامیابیمان است. محققان از مردم خواستند که حدس بزنند رفتارهای اخلاقی و تفکرات اخلاقی و با خود خوب رفتار کردن چقدر بر خوشبختی تأثیر میگذارند. محققان یافتند که مردم با خود خوب رفتار کردن را دست کم میگیرند و در نتیجه آنها گفتند افراد کاملاً اهمیت مراقبت از خود و با خود مهربان بودن را نمیشناسند.
