سلام نو – سرویس اجتماعی: این روزها هر حرفی که سعید نمکی در قامت وزیر بهداشت بزند حاشیه ساز است. فرقی نمی‌کند از دولت انتقاد کند یا از قرارداد واکسن بگوید؛ آسمان برای وزیر بهداشت بسیار ابری است. نمکی در تازه‌ترین اقدام خود در نامه‌ای به وزیر بهداشت هند با تاکید بر اینکه مدیریت پاندمی کووید ۱۹ جز با همدلی و همکاری همه کشورها میسر نیست، آمادگی جمهوری اسلامی ایران را برای ارائه کمک های فنی، کارشناسی و تجهیزاتی به این کشور برای مهار کرونا اعلام کرد.
همین نامه وزیر بهداشت کافی بود تا سیل جدید انتقادها به سوی او روانه شود و این سوال از نمکی پرسیده شود که او چگونه در شرایطی که ایران خود یکی از بدترین شرایط کرونایی را دارد به دیگر کشورها وعده کمک می‌دهد؟
محمد فاضلی، جامعه شناس شناخته شده در توییتی در همین رابطه می‌نویسد: نامه سعید نمکی به وزیر بهداشت هند، حتی برای دیپلماسی بهداشتی و حتی به شرط درست بودن کل محتوای نامه!!! در شرایط موج چهارم کرونا، جز انگشت کردن در چشم زخم خورده مردم نیست. کاش ارتباطات اجتماعی و سیاسی، و اهمیت اعتماد عمومی برای مقامات معنایی داشت.
به باور بسیاری در شرایطی که ایران یکی از بدترین بره‌های کرونا را می‌گذراند و به سبب تحریم‌ها با وفور امکانات نیز رو به رو نیست، وعده‌هایی مثل وعده کمک به هند آن هم از سوی شخصی مثل سعید نمکی باعث افزایش نارضایتی جامعه می‌شود.
با این همه امان الله قرائی مقدم، جامعه شناس، در گفت‌وگو با سلام نو تاکید می‌کند که اقدام وزیر بهداشت به هر شکل اقدام مثبتی است و باید صورت می‌گرفت.
وی با اشاره به نامه وزیر بهداشت می‌گوید: واقعیت این است که اگر ما چنین حرفی نمی‌زدیم و بی‌تفاوت بودیم وجهه جهانی خوبی نداشت، چون ما با دنیا در تعامل هستیم و در تعاملات بین کشورها این حرف‌ها و تعارفات ضروری است.
این استاد دانشگاه ادامه داد: طرف مقابل در برابر تعارفی که ما کردیم از ما درخواست واکسن یا امکانات عجیبی ندارد، اما حس می‌کند که کشور ما کنارش است و با آن‌ها همدل است و با وجود تمام مشکلات با آن‌ها هم‌داستان است.
وی با تاکید بر اینکه کمک‌های مورد اشاره الزاما پزشکی نیست افزود: ما تا الان هم گفته‌ایم اگر کمکی از ما بر بیاید دریغ نمی‌کنیم و قرار نیست به هر قیمتی به هر کشوری هر کمکی را بکنیم. حالا این کمک می‌تواند شامل چند چادر یا کمک‌های مهندسی شود و الزاما قرار نیست لزوما شامل کمک پزشکی و بهداشتی به هند باشد.
به باور قرایی مقدم این سخن وزیر بهداشت از یک منظر دیگر هم قابل ارزیابی است و آن پاسخ به بد عهدی هندی‌ها است. وی می‌گوید: با این نامه ما به نوعی پاسخ هند در ندادن واکسن را داده و تصویر مثبت خود را در دنیا بازتاب می‌دهیم.
وی در انتها به یک نکته دیگر اشاره می‌کند و آن تعارفی بودن نامه وزیر بهداشت است. قرایی با اشاره به این مسئله می‌گوید: در نظر بگیرید که حرف ایران تا اینجا در حکم تعارف بوده است و قرار نیست چیزی عملی شود. دولت هند هم می‌داند ما مشکلات زیادی داریم و انتظار عجیبی از ما ندارد و بعید است ما هم قرار باشد کار خاصی بکنیم.
این جامعه شناس با اشاره به تاثیر منفی این نامه روی مردم می‌گوید: متاسفانه به دلیل جنگ روانی سنگینی که علیه ایران جریان دارد و مشکلات بسیاری که به چشم می‌خورد، امروز حتی درست‌ترین اقدامات نیز در چشم عوام ناخوشایند جلوه می‌کند، در صورتی که واقعا چنین نیست.
حرف فاضلی درست است یا قرایی مقدم؟ نامه وزیر بهداشت نامه به جا و درستی بود یا نه؟ پاسخ به این سوال‌ها احتمالا همچنان محل جدی بحث خواهد بود، اما به نظر می‌رسد حتی در صورت درست بودن چنین اقدامی از منظر روابط بین الملل و انسان دوستی، این نامه باید توسط فردی غیر از نمکی نگاشته می‌شد.
درست یا غلط، امروز سعید نمکی مقصر اول تمام مشکلات، موج‌ها و بحران‌های کرونا است و بخش مهمی از جامعه نمی‌تواند ببیند که او یا حسن روحانی چنین اقداماتی را حتی برای حفظ ظاهر وجهه جهانی کشور انجام دهند.
نظر شما